Je n’ai pas encore perdu l’espoir
 

de sprankeling van je ogen
verlichten je gezichtsveld
en daarmee ook mijn leven
- gevleugeld door jouw bestaan -

omarm met heel je lijf en leden
mijn uitzichtloos bestaan
geef me de kans om te leven
- laat mij geen fout begaan -

En als de dag komt dat ik jou weer zie zal ik vieren dat mijn hart weer is gaan kloppen.






iets anders dan dat ik van mezelf gewend ben, en ben er nog niet echt tevreden over..reacties? :)

Hmm.. wel ineens veel prozaïsche slotzinnen zeg. Op zich vind ik dat heel leuk, maar bij jouw gedicht vind ik het niet zo passen. Het komt te plotseling, te abrupt, en het zegt eigenlijk zo weinig.
Op zich vind ik je gedicht mooi, met name je verwoordingen, maar ik begrijp niet waarom je gevleugeld door jouw bestaan en laat mij geen fout begaan tussen streepjes plaatst: dit voegt in mijn ogen geen waarde toe en ik zie er ook het nut niet van in. Jammer vind ik ook de herhaling van 'bestaan' (ook al is deze verspreid over twee strofes), maar verder vind ik je gedicht mooi. verlichten je gezichtsveld klinkt fijn.

hmm.. je hebt denk ik wel gelijk. ik had de streepjes gedaan om nog iets toe te voegen aan het voorafgaande, maar wat eigenlijk alleen gedacht werd door mij. die zin wou ik ook nog in een normale strofe plaatsen, maar dat lukte niet echt. ik had eerst alleen die zin, en heb de rest eromheen gebouwd. misschien voelde ik me een beetje schuldig als ik hem weg zou doen, hij was de mama van de rest van het gedicht ;)

dankje voor je reactie :)

ooh, de herhaling had ik nog helemaal niet opgemerkt!
dat is inderdaad lelijk, vooral omdat het in de tweede strofe rijmt op begaan, wat helemaal niet de bedoeling was.

omarm met heel je lijf en leden
mijn uitzichtloos bestaan
vind ik best wel heel fijn <3. Verder sluit ik me bij Re3m aan, vooral wat betreft de streepjes :)

daar was ik zelf stiekem ook wel tevreden over ;) :bloos:

dankje :)

De titel vind ik erg mooi (maar ik hou gewoon van frans, dus het kan aan mij liggen ;)). Verder heb ik weinig toe te voegen: de streepjes zijn wat overbodig en het prozazinnetje op het eind vind ik ook niet zo passen. Twee keer leven in de derde regel is een beetje uh herhaling. Verlichten in de tweede regel moet verlichtte worden, denk ik (en hoezo gezichtsveld, en niet gezicht oid?). Daarnaast zou ik interpunctie/hoofdletters toevoegen, dat maakt het wat overzichtelijker. Toch loopt-ie wel lekker, ik zou 'm denk ik zo maken:

De sprankeling van je ogen
verlichtte je gezichtsveld
en daarmee ook mijn leven,
gevleugeld door jouw bestaan.

Omarm met heel je lijf en leden
mijn uitzichtloos bestaan,
geef me de kans (om) te leven
laat mij geen fout begaan.

En als de dag komt dat ik jou weer zie zal ik vieren dat mijn hart weer is gaan kloppen.

gezichtsveld is iets anders als gezicht, namelijk alles wat je vanuit je ogen kan zien. hiermee bedoel ik dus alles wat de beschreven persoon ziet wordt door zijn ogen omgetoverd tot een verlichte ruimte. wat verlichtte betreft had je gelijk!volgens mij kan ik hem al niet meer veranderen, op zich wel jammer.

ah, oja zo, gezichtsveld. ik las het geloof ik verkeerd :o:)