Daarom
 

Daarom

Dan,
Wanneer je het gevonden hebt
je ziet waar jij je bevindt
Dan,
ben je het spoor bijster als een zon
die je zicht weer verblindt

Daar,
waar de erkenning groot is
waar je wordt geprezen en geloofd
Daar,
wordt je door het onbewuste elk moment
van je realisme beroofd

Daarom,
Zul je zuinig moeten zijn op het
geven om en houden van
Daarom,
blijf ik elke keer weer bang voor
het daar en dan

De herhaling van dan/daar/daarom trekt mij niet zo, en het heeft ook niet eens zoveel nut, denk ik.
Ik weet niet zo goed wat ik van je gedicht moet vinden, maar het idee van je laatste strofe vind ik wel leuk:
Daarom,
blijf ik elke keer weer bang voor
het daar en dan

Daarom moet dat 'Dan' en 'Daar' er wel inblijven, meen ik, maar niet herhaald.

wordt je door het onbewuste elk moment: wordt zonder t!

Hm. Het idee vind ik op zich leuk, maar de eerste twee strofes lijken - voor mij - zo nietszeggend. De derde strofe spreekt meer. Probeer dat 'sprekende' aan te houden, en probeer verrassender te zijn.