Praten
 

Ik zit met het volgende probleem, in mijn vorige relatie heb ik echt niet veel gepraat tenminste als het over ons ging of als het om minder leuke dingen ging die serieus waren, hij was gesloten zo was ik dat ook best wel. Ik vind het moeilijk om een serieus gesprek te beginnen... dit heeft te maken met dat ik misschien aan een nieuwe relatie wil gaan beginnen en ik wil niet nog een keer zon relatie. Maar als ik een serieus gesprek wil aangaan dan ben ik ineens heel gesloten en komt er helemaal geen gesprek het lukt me alleen als hij begint dan nog gaat het moeilijk. Ik vind het moeilijk omdat alles nog een beetje snel gaat en ik niet zeker weet of ik wel zo verlieft ben zoals hij is en zo zijn er nog meer dingetje. Hebben jullie tips om hier vanaf te komen of eraan te werken? Ik word er echt gek van. Alvast bedankt.

Serieus praten kan vanzelf als je elkaar goed vertrouwd en als je weet wat je aan elkaar hebt. Ik denk dat je dat in je vorige een beetje hebt gemist en daardoor ben je vanzelf wat geslotener.
Wat je er aan kan doen: bouw een goede relatie op, zodat je je volledig op je gemak voelt bij elkaar, dan kan je vanzelf alles met elkaar bespreken, de goede tijden, maar ook de slechte. :)

Ik heb zoiezo nooit de behoefte om te praten... als ik écht ergens mee zit zeg ik het wel.. dat verwacht ik dan ook van de ander... maar als het niet noodzakelijk is heb ik liever dat de ander er gewoon niet over begint omdat het niet boeiend is, hoe serieus het onderwerp ook...

Praten moet je volgens mij ook een beetje leren, probeer jezelf eens te dwingen.

Voorbeeldje: als ik iets moeilijk vind om te zeggen, een vraag of excuses aanbieden, dan dwing ik mezelf min of meer....zo van: 1, 2, 3.....hey ik wilde ff sorry zeggen..bla bla bla...dan rolt het er opeens uit :) Op een gegeven moment gaat het dan makkelijker.

En ik zou eerst maar eens kijken of je wel genoeg voelt voor die jongen, niets is zo vervelend dan in een relatie zitten waar je je eigenlijk niet goed in voelt.

Oke ik heb een mailtje gestuurd over dat ik het moeilijk heb om over dat soort dingen te praten. Nu vraagt hij of we kunnen afspreken, en nu schijt ik echt en ik weet zeker dat ik daar dan met mijn bek vol tanden zit. Misschien moet ik het wel gewoon proberen anders lukt het me nooit. Wat denken jullie? En nog bedankt voor de reacties.

Ik heb toevallig net nog anderhalf uur met mijn vriend zitten praten over onze relatie omdat er ook wat dingetjes waren die niet goed zaten.
Normaal gesproken kom ik niet goed uit mijn woorden, kom ik hartstikke warrig over.
Maar omdat ik nu anderhalve dag moest wachten voordat mijn vriend en ik elkaar konden zien om eens een goed gesprek met elkaar aan te gaan, heb ik veel tijd gehad om erover na te denken. Daarnaast heb ik alles in mijn dagboek opgeschreven. Door het op te schrijven dwing je jezelf al je gedachten te verwoorden. Dat maakt het praten ook een stuk gemakkelijker, omdat je precies weet hoe je bepaalde dingen moet zeggen.
Wees niet te bang... Een serieus gesprek is nooit leuk, maar als je eenmaal met elkaar praat, weet je wel waar je aan toe bent en wat je van elkaar mag verwachten. Geloof je... na dat gesprek voel je je stukken beter!
Goed dat je je vriend iig verteld hebt dat je moeite hebt met praten. Misschien kan hij je daarbij helpen. Dat doet mijn vriend bijvoorbeeld door gerichte vragen te stellen, door te helpen mijn gedachten te verwoorden en me de kans te geven na te denken over zijn vragen.
Succes!

Dus het is te verhelpen? Wooow hier heb ik echt wat aan heel erg bedankt. Ik denk dat hij ook wel zo is dat hij me hiermee wil helpen. Maar ik heb niet echt het gevoel dat ik er klaar voor ben. Maar ik vind het een goed idee om eerst mijn gedachten op te schrijven. (y)

En mocht je toch nog twijfels hebben dan kan je hem ook een brief geven waarin je je gedachten verwoord. Die kan je hem rustig laten lezen en als ie er vragen over heeft komt het gesprek vanzelf op gang.

succes :)

Ja dat vind ik ook wel een goed idd ik neem gewoon een brief mee voor als ik dichtsla ofzo. (y)

:D
ben je midden in je verhaal...euh...ff spieken..owja :D

Haha nee ik bedoel eigelijk dat ik het hem laat lezen als ik het niet kan vertellen.

haha Ja dat vind ik wel een goed alternatief van praten (Y):)

Je kunt inderdaad best een beetje oefenen in het voeren van serieuse gesprekken. Naast het opschrijven van gedachtes en goed nadenken over wat je zeggen wilt, bedacht ik net nog een manier:
Dat kan je doen door een serieus onderwerp aan te snijden wat niet een moeilijk of pijnlijk iets is. Bijvoorbeeld over vrienden die hij vroeger had, hoe hij zijn opvoeding beleeft heeft, wat hij gedaan heeft op vakanties enz enz. Onderwerpen waar je lang over kan praten zonder dat ze pijnlijk hoeven te zijn.
Door te leren te praten met elkaar, wordt het hopelijk ook wat minder moeilijk om een gesprek aan te gaan wat wel een moeilijk onderwerp heeft...

Zorg dat je veel hebt gedaan. Al is het maar dat je naar de supermarkt bent gegaan en dat jij je verbaasde over de achtergrondmuziek.


Zelf kan ik dat goed. Zelfs van het meest onbenullige een interessant verhaal maken.

Dus 'Get a life' dan heb je altijd genoeg gespreksstof.

Heb vandaag met hem gepraat gelukkig wist hij het van mij al dus hij deed eerst vanalles om mij gerust te stellen. Daarna begonnen we te praten ik had van te voren een brief gemaakt waardoor ik wist wat ik moest zeggen maar de brief heb ik niet gebruikt, hij stelde me steeds gerust dat als hij zag dat het voor mij te moeilijk werd begon hij op een ander onderwerp. Dat over dingen uit het verleden praten wat iemand ook hiervoor zei had ook geholpen. Bedankt voor alle reacties het heeft geholpen het probleem is uit de wereld geholpen en ik voel me weer heerlijk. Ik hoop dat het ooit goed gaat komen maar dit is al een hele voordering. (y)

super!! ben blij voor je :)

Jij klinkt als een leuk meisje met een leuke vriend

top (y)

precies. al lijkt het me wel saai als je niet met elkaar kan praten. maar boeie als je niet praat je vast veel aan het seksen(Y)

Ik begrijp dat praten soms moeilijk is, maar het moet er uiteindelijk toch echt van komen. En jullie moeten daar allebei aan geloven. Zonder praten werkt een relatie niet.

Ja, ik vind het altijd heel fijn om met mijn vriend te praten, over alles, maarja ik ken hem al heel lang, en vroeger was het ook al mijn aller beste vriend, dusja
We woonden vroeger al niet ver van elkaar, en nu wonen we samen, en dat gaat goed.
En we vertelde elkaar alles al, maar ik zou geen relatie kunnen hebben zonder praten,
anders loopt het dus echt fout.

Ik kan ook heel goed met m'n vriend overal over praten maar andersom helemaal niet. Hij heeft nogal wat dingen meegemaakt vroeger maar hij praat daar echt nooit over terwijl hij er wel heel erg mee zit. Ik weet zelfs niet eens wat er precies gebeurd is. Maargoed, over de rest van z'n gevoelens praat hij ook niet echt. We zijn nu 3 jaar bij elkaar dus daar ligt het niet aan. Ik vraag me dus een beetje af waar dat van komt. Iemand hier ervaring mee?? :)

Ik kon dat ook niet echt. Ik was gewend om alles voor mezelf te houden. Nu kan ik makkelijker een gesprek beginnen over iets moeilijks. Het komt misschien ook wel omdat mijn vriend er op aandringt dat ik het moet zeggen als hij ziet dat er iets is. Het helpt als mensen echt willen weten wat je dwars zit en dat heb je met mensen die echt om je geven.