afstand
 

mijn vriend woont zo'n 60 km van me vandaan, tis een uur met de trein ofzo en hij werkt doordeweek de hele dag dus ik kan hem alleen in de weekends zien en ik werk vaak op zaterdag zodat ik alleen zaterdagavond en zondag bij hem kan zijn.In het begin had ik er niet zoveel moeite mee maar de laatste tijd merk ik dat ik hem steeds meer ga missen. Hij is heel erg bang dat ik het ga uitmaken omdat ik de afstand te ver vindt, ik wil het helemaal niet uitmaken want tot nu toe heb ik het nog goed volgehouden maar sinds hij me heeft verteld waar die bang voor is krijg ik het er steeds moeilijker mee. Zo erg dat ik nu echt begin te twijfelen. Ik wil het niet uitmaken, ik wil hem absoluut niet kwijt maar ik kan er niet goed meer tegen, de afstand, ik heb nu gewoon het idee dat ik een soort van dubbelleven heb. In't weekend met hem, doordeweeks zonder hem. Ik ben nu gewoon heel erg in de war, wat hij doorheeft denk ik omdat ie tegen een vriend van mij heeft verteld dat hij bang is dat hij mij aan het kwijtraken is. Ik weet nu gewoon niet goed wat ik moet doen.
advies iemand???

niet opgeven. Dat zou ik zeggen.
Ik weet precies hoe het is. Mijn vriend en ik wonen 2 uur van elkaar af en zien elkaar ook alleen in het weekend, en inderdaad soms ook alleen van zaterdag op zondag. Dat is heel weinig, en ik snap helemaal da je het er moeilijk mee hebt, heb ik namelijk ook. Maar opgeven moet je niet doen. Vooral niet nu de vakantie eraan zit te komen. En je wordt steeds ouder, krijgt steeds meer geld en tijd. En je wordt steeds meer losgelaten door je ouders. Je moet de relatie niet laten verpesten door de afstand. Das heel zonde, dat is mij ook gebeurd,. Mijn vriend is dus ook eigenlijk mijn ex, maar ik noem het nog steeds mijn vriend :S

In de vakantie gaan jullie elkaar sowieso meer zien. Maar uitmaken is geen optie als je nog zielsveel van iemand houdt, want dan ga je hem heel erg missen en wil je hem terug, ook al zie je hem maar één keer in de week. De tijden dat jullie samen zijn zijn natuurlijk harstikke mooi en natuurlijk mis je hem. Maar geef het alsjeblieft niet op, das zonde, en daar doe je hem pijn mee, en niet te vergeten jezelf ook, want je geeft al aan dat je het niet uit wil maken.

Ik heb ook in die situatie gezeten en hoe erg ik hem ook miste, en hoe moeilijk ik het ook vond, ik kon hem gewoon niet opgeven want ik hield van hem. En het klinkt heel cliché maar liefde overwint heel veel (dan niet alles) en zeker de afstand wel..
Stel je vriend gerust.. dat je het niet opgeeft, en koester ieder moment dat je bij hem bent..

Ga iig vrolijk de vakantie in, dan kun je hem echt wel vaker zien, denk ik dan, en als het nieuwe schooljaar aanbreekt, gewoon volhouden!

Succes!

hij heeft maar 3 weken vakantie en dan ben ik net weg :-(

Wat naar voor je! :(

De afstand is echt erg... and ik kan begrijpen dat het zo vervelend is. En dan ook nog de vakantie! Het zit niet echt mee bij jullie :(

Ik weet niet hoor, maar ik kan er niet tegen als ik mijn vriend zo weinig zie.... doesjj

oww das erg voor je :(

ik ken t probleem, mijn vriend woont ook zo'n 60 km van me vandaan, en ik mag nog niet logeren met m enzo :/

maar ja, ik weet niet wat je moet doen, misschien helpt veel bellen wel een beetje?
anders moet je wel op je gevoel afgaan, en dan wel de gevoelens die je zo'n beetje al de tijd hebt..

1 ding: als je echt verliefd bent op iemand, dan maakt die afstand je niets uit. Ik heb twee, drie maanden 'iets' onderhouden over een afstand van 180 kilometer (twee uur treinen) en van mijn kant ging dat perfect (ik wel een OV-studentenkaart). Als je echt gek bent op iemand, dan is één maal in de twee, drie weken toch voldoende? Als elke keer dat je elkaar ziet zó mooi is, dan maakt de afstand niet uit ... dan zit je telkens in de trein te dromen.

En 60 kilometer is niks...

helemaal mee eens..

mijn ex woonde maar 20 km verder, en die vond de afstand al te ver :mad: (volgens mij was dat ook een kut smoesje :rolleyes: )

Naar mijn vriend toe is 2 uur met de bus, waarbij je 2x moet overstappen..

Hij werkt zoiezo 1x in het weekend, loopt op dit moment stage op de univbersiteit, elke dag van 9 tot 5, hij oefent zoiezo elke vrijdag avond met zn band, waar zoiezo veel tijd in gaat zitten, en dan is het dat ie dan ook nog vaak 1 avond per weekend een optreden heeft met zijn band..

Maar toch hebben we al anderhalf jaar en zie ik hem heel erg vaak, zo'n afstand valt echt wel te overbruggen, als je er maar wat voor over hebt. Doordeweeks zit ik vanuit school ook vaak anderhalf uur in de bus voor 1 avondje met hem om dan de volgende morgen weer heel vroeg op te staan om op tijd op school te zijn.. enz enz enz..

als je je best doet, dan kun je elkaar nog best wel veel zien, en probeer je weekend en doordeweekse leven wat meer met elkaar te husselen, als hij bij jou is, ga dingen doen met jou vrienden etc. Probeer ook es doordeweeks af te spreken enz.

Bovendien zijn er nog vele dingen die je tegen het missen kunt doen, jat een t-shirt van hem mee die hij gedragen heeft, kun je em ruiken ookal is ie dr niet, schrijf brieven, kaartjes, e-mails, bel veel, ga in een boekje om en om aan elkaar schrijven enz enz enz..

Echt, als die afstand je ZO erg dwars zit vraag ik me af of je echt wel van hem houdt en het niet voor jezelf een smoesje is, manieren zijn er altijd te vinden, als je je best maar doet..

Hier ben ik het eigenlijk wel mee eens, maar er is één dingetje wat je bent vergeten: ouders.
De afstand tussen mij en m'n ex was ook ongeveer 2 uur met de trein, maar ik zou dus echt niet een avondje naar hem toe mogen om de volgende ochtend weer vanuit hem naar school te gaan. Ouders kunnen erg tegenzitten. Mijn ouders maakten er al een probleem van dat ik elk weekend naar hem toe ging, of dat hij elk weekend hierheen kwam. Dus ja, het had zat gekund, maar als je dan niet weg mag van je ouders, wordt het een groter probleem. Als het aan mij had gelegen had ik hem inderdaad wel vaker dan elk weekend gezien.. Maar tuurlijk, als je makkelijke ouders heb, is alles mogelijk!

ja, maar dan is er ook het verschil dat jij niet zit te twijfelen, dat jij hem niet wil opgeven, en dat voor jou de tijd die je hem ziet genoeg is vol te houden.. dat hij nouw opgaf, sja.. :D

eehm nou ik weet ook hoe je je voelt alleen is het bij mij nog erger, we wonen 4 uur treinen van elkaar met 5 keer overstappen!! dan hebben we allebei ook nog es geen geld, hij geen tijd vanwege examens (laatst dan ) en ik heb het nu druk met laatste weken school... we zien elkaar dus als we geluk hebben 2 keer in de maand...(oke wel een weekend blabla explosie van liefde enzo maar toch)
wij hebben het ook a en toe heel moeilijk ermee maar uiteindelijk realizeren we dan toch dat we het er voor over hebben en we elkaar gewoon niet kwijt willen,
ik zou zeggen praat er wel over want dat is goed, altijd, dan weet je ook hoe je er allebei tegenaan kijkt en dan ja die 60 km, die zijn heus wel te overbruggen :)

mijn vriendje zei tegen me toen ik in een dip zat; het maakt me geen reet uit waar je woont, ik hou van je en dat houd niemand tegen!!

heel veel succes
liefs
margreet

Ja, ik weet hoe je je voelt, ik heb exact hetzelfde. Haar ouders zitten erg tegen, waardoor ik nooit kan komen. Ik begin er steeds meer moeite mee te hebben en zeker nu ik haar vandaag wel zal zien (na 1,5 week) en haar de komende 2 weken niet mag zien van haar moeder, omdat ze proefwerkweek heeft. Ik ben heel erg bang dat ik het niet meer vol zal houden en dat weet ze ook... maar ik ben best wel ten einde raad. Ik vind haar heel leuk, maar ik doe mezelf zo'n pijn op deze manier weet je. Geen advies helaas.. gewoon volhouden tot je niet meer kan denk ik :(

Dat heb ik ook een tijdje gehad.. Dat ik heel veel pijn had, terwijl ik toch heel veel van hem hield. Die pijn wordt wel overwonnen door liefde maar uiteindelijk ben je een beetje op en leef je helemaal voor die momenten samen.
Mijn ouders zaten ook tegen, wij hadden nooit zekerheid wanneer we elkaar weer zouden zien. Hij woont in Rotterdam, ik in Deventer, das een uur en drie kwartier met de trein. Het was moeilijk vol te houden maa uiteindelijk zal het minder moeizaam gaan.. Mijn ouders werden opeens losser (naja na een bepaalde actie van mij :S).

Maar inderdaad! Zeker niet opgeven, tot je er dood bij neervalt bij wijze van spreke. want je twijfelt niet aan je liefde voor hem, maar je twijfelt aan of je het wel langer vol zou houden. En het gemene is: Daar kom je alleen maar achter ALS je het volhoudt..
Dus niet opgeven!

Daar zit 'm net het probleem. Ik zou het best uitmaken als ik het kon, maar het probleem is inderdaad dat ik niet aans ons twijfel, maar aan het volhouden, wat nog even zal moeten doorgaan. Daarom vind ik dat ik geen goede reden heb zeg maar. Als ik het uit zou maken zou ik daar heel veel spijt van hebben, omdat ik het niet om ons zou uitmaken.

Ik heb een vriend die 3,5 (!!!) uur bij me vandaan woont. Heel, heel, heel erg kut en ik heb het er soms wel moelijk mee hoor.
Ik heb t deze periode echt heel druk met mn studie enzow en ik zie hem daardoor volgend weekend pas. We hebben elkaar dan in 4 weken 1 dag gezien! Das echt klote. :(
Maar ik wil hem echt niet kwijt, de tijd die we samen hebben is zoo fijn, ik ben in LuV. :)
Alleen soms als ik in bed lig, mis ik um zow... (en niet alleen op die manier :p ) Majah, toen ik wat met hem kreeg, wist ik waar ik aan begon.
We bellen zoveel als t kan... Meer valt er niet te doen.