Oorlogskind
 

Je bent getekend voor het leven,
want hoewel pijn uiteindelijk dooft
en wonden wel vanzelf genezen,
zit het allemaal in je hoofd.

Hoe papa en mama schreeuwden, vielen
gaat jou nog steeds door merg en been.
Je zult het altijd blijven voelen,
kunt niet om de herinnering heen.

Hoe kan deze snijdende pijn,
door niets te beschrijven of te meten,
hoe kan het breken van jouw hart
zo nietszeggend 'oorlogstrauma' heten?

mooi !
vooral de laatste zin.
omdat die pijn zo persoonlijk is, maar vaak over één kam gestreken wordt.

je hebt het gevoelig, maar duidelijk beschreven. netjes.

Hij loopt erg lekker, het is inderdaad erg duidelijk en gewoon ook goed beschreven. Ik vind het een goed gedicht, maar mij persoonlijk raakt het niet zo, waarschijnlijk door het onderwerp. Maar, ik vind 'm wel goed gelukt.

Ja, leuk uitgewerkt. Ik ben het helemaal met Paris eens. Het onderwerp raakt mij persoonlijk ook niet zo, maar je gedicht is goed geschreven.
merg en been vind ik alleen niet zo'n heel geweldige uitdrukking, vooral voor in een gedicht.

Geweldig leuk weer is wat van je te lezen :cool: welcome back.

Erg gevoelig gedicht, mooi. Laatste strofe zorgt voor kriebels, en een soort schuldgevoel van 'waarom staan we dit toe', precies de bedoeling van het gedicht lijkt me (Y).
Poetisch gezien is het niet een erg geweldig gedicht, maar het is ook niet lelijk, bovendien is dit een gedicht waar de inhoud belangrijker is als normaal.

In de tweede strofe stoor ik me aan 'vielen' in de eerste zin, je verwacht dat je met 'vielen' verder gaat maar het lijkt wel een verdwaald woord. De laatste zin uit dezelfde strofe vind ik ook niet echt mooi staan.

De laatste strofe vind ik het mooist, het zegt precies waar het op staat, de laatste zin grijpt je echt aan.

Heb je het al aan je leraar gegeven?
Ow, en je moet vaker posten :D.