Pfeiffer
 

ik heb afgelopen week te horen gekregen dat ik Pfeiffer heb. Ik moet dus gewoon rust houden, maar hoe zat dat bij de mensen die t ook hebben gehad. Hoe lang heeft het bij jou geduurd? Wat heb je gedaan zodat t overging?
Wat ik wel minder vind is dat ik gisteren n neefje heb gekregen, maar ik mag niet bij m van de dokter omdat er kans is op eventuele besmetting :(

Mijn pa heeft het gehad, die heeft het bijna een jaar gehad...
Hij werkte toen gewoon thuis... veel slapen... rust houden... verder weet ik niet wat je eraan kan doen :)

Ik heb Pfeiffer gehad toen ik in de brugklas zat. Ik ging wel gewoon naar school iedere dag maar ging 's middags - nadat ik uit school was - eerst altijd een paar uur slapen. Dan sliep ik tot ongeveer aan het avondeten waarna ik mijn huiswerk maakte om vervolgens weer te gaan slapen.

Ik had niet echt een bijzonder boeiend leven op dat moment dus. Wel was het bij mij vrij snel weer over, ik denk dat het een maand of 3-4 geduurt heeft. Het waren de laatste paar maanden van het schooljaar dus ik had in de zomervakantie genoeg tijd om te 'rusten'. Na de zomervakantie toen ik weer naar school ging had ik nergens meer last van.

Ik heb de eerste 3 maanden thuisgezeten en alleen geslapen, ik had ook hepatitis gekregen dus ik voelde me wel beroerd.
Daarna ben ik het weer gaan opbouwen, heel langzaam en na 9 maanden zat ik weer op 100%.

Mijn huisarts zei dat het besmettingeverhaal onzin is omdat iedereen het virus in principe bij zich draagt.. Zie patientenbrief voor informatie: http://nhg.artsennet.nl/upload/104/patbrieven/a5a.htm
Ik heb er om na bij een half jaar behoorlijk last van gehad. Nu, 1 jaar later heb ik nergens meer last van.

Beterschap :)

Klopt, bijna iedereen heeft het virus wel een keer gehad. Het is wel ontzettend besmettelijk, maar lang niet iedereen krijgt de symptonen. Het ligt aan je eigen weerstand hoe erg jij het krijgt. Ik heb t waarschijnlijk begin dit jaar ook gehad (mn moeder heeft het nu heel erg), maar dacht zelf dat t lag aan mn zware opleiding. Ik was moe en had iedere ochtend keelpijn.

Maar een baby is ongelofelijk vatbaar omdat het net uit de baarmoeder komt. Dus het is begrijpelijk dat ze niet bij de baby mag. Je kunt dood gaan aan pfeiffer, maar dan moet je het heel erg hebben en het in combinatie met iets anders krijgen (een jongen die ik ken lag hierdoor lang op de IC). Als moeder wil jij niet dat je pasgeboren baby hiermee in aanraking komt.

Inderdaad, oppassen met baby's en kleine kinderen!
Verder, goed je rust nemen, luister naar je lichaam!

Ik ben niet echt een representatief voorbeeld, ik heb 6 maanden níks gekund en daarna is de Pfeiffer overgegaan in ME..

Daarom nog een keer, rust echt goed uit en ga niet snel weer dingen doen die je niet echt aankunt, je weet nooit waar het toe leidt (niet dat het bewezen is dat je daardoor ME kunt krijgen ofzo hoor, maar je kunt niet voorzichtig genoeg zijn met je gezondheid).

ok, stomme vraag misschien, maar waar ik dus nu aan denk: wanneer mag ik mijn vriend weer echt zoenen?

Waarschijnlijk heb je al wel met hem gezoend terwijl je het virus droeg; de eerste keer dat jij klachten had (keelpijn bijv?), dacht je vast niet "o, dat is vast Pfeiffer, laat ik nou maar niet meer met mijn vriend zoenen". Het zou zelfs kunnen dat je het van hem hebt; niet iedereen die besmet wordt met het virus krijgt ook daadwerkelijk Pfeiffer. Hij kan zich evt laten testen op antistoffen tegen het Epstein-Barr Virus (veroorzaakt Pfeiffer), hoewel ik niet weet of de huisarts dat wil laten doen zonder klachten.
Verder blijf je een maand of 4 besmettelijk en daarna ben je incidenteel nog weer besmettelijk.

mijn broertje heeft het niet zo lang gehad (gelukkig!) hij had het 6 weken.... maar het verschilt per persoon hoe lang het duurt denk ik

Zelfs voordat je die klachten krijgt ben je al besmettelijk. In de 4-6 weken voor je klachten krijgt ben je zelfs besmettelijker dan als je eenmaal ziek bent. Als je in die tijd dus met iemand gezoend hebt, kun je dat na die tijd ook wel doen: het virus is dan toch al overgedragen (of diegene er ook ziek van wordt is een ander verhaal).

En verder heel belangrijk: luister naar je lichaam! Eet gezond en gevarieerd en zorg voor voldoende structuur en slaap.

Nog een tipje: kijk 'ns op ziektevanpfeiffer.nl ;).

Ik kreeg een week voor de examens te horen dat ik pfeiffer had.. Ik heb ze wel allemaal gemaakt, maar mocht het eventueel ook spreiden. De dokter zei dat ik gewoon rust moest houden, niet mocht sporten, geen alcohol mocht drinken en niet uitgaan. Pfff..en ik dacht dat ik gewoon een griepje en een zware keelontsteking had :| Mijn vriend heeft gelukkig nergens last van en de huisarts zei ook dat 2 gevallen van pfeiffer binnen een gezin zelden voorkomt. Maar ik ben ook benieuwd hoelang ik er nog last van ga hebben. Een hele dag met een suf hoofd rondlopen valt af en toe niet mee!

Ik heb het redelijk erg gehad, maar dat heb ik deels aan mezelf te danken gehad. Ik kreeg het een paar jaar geleden in november, maar aangezien ik echt superveel sporte trok ik me niks aan van dat pfeiffer gezeur en begon in februari alweer een toernooi in Spanje te spelen. Daar zakte ik letterlijk in en ben er alsnog 8 maanden daarna zoet mee geweest, puur omdat ik mijn rust niet heb genomen :(
Later heb ik daardoor nog last gehad van m'n lever en zijn m'n keelamandelen er ook uit gehaald, volgens mijn dokter hield dat ook nog eens allemaal verband met elkaar :D

Mijn tip: luister naar je lichaam hoe lastig het ook kan zijn;)

Ik kreeg de diagnose in februari, maar toen was het al uit mijn bloed en ik had het waarschijnlijk al sinds de kerstvakantie. Nu gaat het stukken beter, dus bij mij heeft het 6 maanden geduurd. Soms was het echt vreselijk om niet te kunnen wat je wilt, maar ik heb niet zo'n heel actieve leefstijl dus ik ging gewoon rusten als ik dat wou/moest. Dat is dan ook mijn advies, ga niet sporten of andere actieve dingen doen, drink geen alcohol etc. Laat je lichaam herstellen, anders zit je er misschien wel jaren aanvast.

Ik ken een meisje die ondanks dat ze wist dat ze pfeiffer had nog vet veel alcohol dronk en sportte en die heeft er een kleine 3 jaar aan vast gezeten..

ik ben er 2 maanden goed ziek van geweest.. zo moe dat als ik wakker werd, ik alweer uitgeput was van mn ogen open doen. ik kon ook niks eten. toen ben ik het heel langzaam weer gaan opbouwen, maar nu een jaar later zit ik nog steeds niet op 100%

Nou je komt er makkelijk van af hor, als je alleen beetje moe bent en gewoon naar school gaat en uit kan.
want ik lag 3 maanden plat en was doodziek, kon niet eens meer eten, en niet eens zelf naar de wc lopen, ik had 1 van de hefstigste vormen.

Ik heb het gehad. Een ernstige vorm. Daarbij kwam nog dat mn lever ontstoken was en ook iets met mn nieren geloof ik. Ik ben in totaal denk ik 2 maanden thuis gebleven van school en ben het toen weer halve dagen gaan proberen. Ben nét overgegaan dat schooljaar, heb het heel moeilijk gehad met ophalen (zit op Gymnasium en heb de hele basis van Latijn gemist zo'n beetje, het was toen ik in de 1e zat). Ben uiteindelijk vorig jaar blijven zitten. Dit jaar is het bijna zeker dat ik overga gelukkig.

Ik voelde me ongelofelijk rot, mn amandelen waren ook ontstoken, waren zo groot dat ik het benauwd kreeg. Daar komt ook nog bij dat in die periode mijn huisarts op vakantie was. Ik kreeg een invaller en die zei 'keelontsteking' en ik kreeg een antibiotica. Toen mn huisarts terugkwam was hij ontzettend boos, want ik mocht helemaal geen antibiotica hebben! Hij liet iemand komen om bloed te prikken (kon niet echt lopen). Normaal ben ik als de dood voor bloedprikken omdat mijn aders wegrollen, maar ik heb er niks van gemerkt. Ik was duizelig, had 41 graden koorts (2 weken achter elkaar) en kon nog geen 2 stappen doen of ik zakte al in elkaar omdat ik te moe was. Ik kon alleen vla eten en was dus ook héél erg afgevallen. Ik mocht weinig tot geen vet - voor mn lever - maar wel veel suiker. Ik was al een mager meisje, maar daarna was ik echt een skelet.

K zou 5 jaar nasleep kunnen hebben en had dus ook af en toe weer een dipje. Dan was ik helemaal gesloopt aan het einde van de week en kon ik gewoon uit vermoeidheid niks meer met vriendinnen doen. Nu ben ik er volgens mij helemaal vanaf, heb er in ieder geval geen last meer van :)

Al met al was het een KUT ervaring, mn moeder was zelfs heel bang dat het mis zou kunnen gaan vertelde ze me laatst. Best eng allemaal.

Hoop dat ik je niet bang heb gemaakt ;) Gewoon uitrusten, dan komt het wel goed. Meer kun je ook niet doen eigenlijk.

:eek:
besmetting?? dat is echt absolute onzin... volgens mij weet die dokter nog geeneens hoe je het kan krijgen.
Geloof me je kunt je neefje niet besmetten door hem simpelweg bij je te houden.
De eerste 6 tot 8 weken kun je andere mensen besmetten door middel van zoenen of drinken uit hetzelfde glas of bestek.

Ik heb anderhalf jaar geleden pfeiffer gekregen en ik slaap nog steeds niet goed en ik ben de hele dag door ontzettend moe.

Blijf alsjeblieft gewoon de eerste weken zeker thuis ookal voel je je oke.. zolang je de eerste 8 weken niets doet is de kans het grootst dat het overgaat.
Aangezien ik er 3 maanden mee rond heb gelopen en van niets wist heb ik er nu nog steeds last van.

Sterkte!

Het is een baby. Een baby is nogal vatbaar voor alles. En een baby dat pfeiffer krijgt is niet goed. De kans dat hij daaraan bezwijkt bestaat en is veel groter dan bij jou. Die risico loop je gewoon niet. Stel dat jij niest en er komt allemaal speeksel van jou op je hand, je geeft dat kindje een hand en hij steekt zn hand in zn mond. Naja, etc. Zo'n kwetsbaar persoontje kan zoiets veel makkelijker krijgen.

Ik heb twee jaar geleden Pfeiffer gehad, toen ik 16 was.
Waarschijnlijk van een jongen die jaren geleden Pfeiffer gehad heeft.
Ik heb er een week echt last van gehad, tijdens mijn vakantie in Turkije waarbij de arts me wat had voorgeschreven tegen keelontsteking (fout!). Voor die week was ik naar de huisarts geweest vanwege opgezette ogen (mee wakkerworden, iedere dag), hij zei dat hij het niet wist te plaatsen (echter is dit een voorteken van Pfeiffer).

Toen ik was gestopt met de medicijntjes van de turkse dokter ging het al een stuk beter, al was m'n vakantie geruïneerd. Na deze week heb ik er eigenlijk niet veel last van gehad, behalve een algemeen wat verslechterde conditie. Ik heb hier wel veel misbruik van kunnen maken op school :P...

Pfeiffer pakt geloof ik voor iedereen anders uit. Ik had er weinig last van, al zijn mijn keelamandelen na deze periode nooit meer naar normaal formaat teruggekeerd (dus heb ik ze laten verwijderen, m'n keel sukt nog steeds :().
Wel is het zo dat ik, ongeveer een half jaar na mijn 'actieve pfeiffer periode' m'n vriendje nog heb aangestoken. 't Blijft lang aanstekelijk, ik heb geen idee hoelang. Ik heb in die tijd ook wel naar dat antwoord gezocht maar ik weet het niet.

't Is trouwens opmerkelijk dat jij het pas op je 20e hebt, ik meen dat zo'n 95 % ofzo (don't blame me if i'm wrong:P) het dan al gehad heeft (aldanniet onbewust).

Sterkte ermee!
Rust, regelmaat, en goed luisteren naar je lijf.

Van alcohol werd ik in die periode gewoon ziek :eek:

Ik ben er net vanaf, heb het iets van 5 maanden lang gehad. Ik kwam het pas een maand nadat ik het had te weten, dus heb in die periode gewoon geskiet en gedronken. Dát moet je in elk geval niet doen, want daar word je helemaal ziek van.

Wat bij mij goed hielp: geen alcohol drinken (daar werd ik gewoon echt ziek van, ivm de lever enz.) en heel veel rusten. Ik heb bijvoorbeeld wel eens het eerste of laatste uur vrijgenomen op school, of heb in het weekend echt gewoon alleen maar geslapen.. Tja, gewoon heel veel rusten, ik heb soms wel eens een week achter elkaar thuis gelegen om te slapen. Niet dat ik daarna echt uitgerust was, maar goed.

ik heb er eigenlijk nu niet zoveel last van. ik heb gisteren ook gewoon alcohol gedronken . ik ben niet echt moe, maar ik merk soms wel dat alles gewoon langs me heen gaat en dat ik me niet echt kan concentreren op iets. ik wil komende ztaredga heel graag naar Fields of Rock gaa, heb me er zo op verheugd, dus dat ga ik wel doen en me daar gewoon rustig houden.

hOe zit het dan met een trekje nemen van een sigaret van iemand die pfeiffer heeft?? :| :s :confused:

afgezien van dat roken sowieso nogal dom is, is dit extra dom ja. maar je hoeft je niet et veel zorgen te maken, speeksel leeft niet zo lang buiten je mond dacht ik. en ik denk dat er wel even tussen heeft gezeten. roken met pfeiffer, das trouwens nog dommer

Ik bedoelde iemand (met pfeiffer) die rookt, geeft een trekje aan iemand die soms rookt, zonder pfeiffer... :s

Ja, dat is ook waar ze antwoord op geeft.

Ik heb ook pfeifer gehad. Ik had een hele lichte vorm en heb er ongeveer 6 weken last van gehad. Ik heb gewoon gerookt (naja wel een stuk minder 2 sigareten op een dag ipv een pakje) en heb er weinig van gemerkt.

ik ben een week thuisgeweest, en daarna voelde ik me niet echt vermoeider dan anders. dus bij mij viel het reuze mee gelukkig.

Ik heb het ook gehad, maar van de dokter moest ik gewoon blijven sporten :confused:

Hm ik heb het, geen idee sinds wanneer dat heeft de dokter niet verteld. Maar ik denk sinds december ofzo, sindsdien heb ik 4x echt flinke griep gehad die een week duurde. Wel stom want toen ik naar de dokter ging gaf ie me een lichte antibiotica kuur (dat was voordat ik bloed ging prikken, hij heeft toen wel gezegd dat ik bloed moest laten prikken), en ik lees overal dat dat niet mag. Nou ja heb er verder niets van gemerkt.

Toen ik hoorde dat ik het had was ik daarna wel extra moe ineens, veel slapen (zit tussen de oren?). Nu ben ik gewoon suf en moe, maar niet zo erg dat ik echt niks meer kan. Ik doe gewoon dingen, ga zelfs uit tot laat. (Maar ja ik ben dan ook een beetje eigenwijs). Ik heb nu vakantie dus slaap veel, alleen mn ritme is een beetje verstoord. Ik kan moeilijk in slaap komen 'snachts (en ik heb pfeiffer??), slaap vaak pas na 2 uur en sta pas rond 1 uur of later op. Dat vind ik wel vervelend want heb niet het idee dat dat echt bevorderlijk is :s

Nee, je moet inderdaad oppassen met je ritme verschuiven. Het beste kun je een tijdstip nemen waarop je op wil staan, bv beginnen met 9 uur, en jezelf dan elke dag dwingen om op te staan. Tussendoor ook niet gaan slapen dan, en als je moe bent, dan ga je vanzelf 's avonds eerder naar bed en eerder slapen.

Ja, van de 30-jarigen heeft 98% het virus. Maar dit gaat om een BABY van 1 week oud. Het virus wat Pfeiffer veroorzaakt is veel gevaarlijker bij zuigelingen.

ja ik heb ook pfeiffer gehad
ik weet alleen niet wanneer omdat ik het nooit gemerkt hebt. ik ben met soort van toeval erachter gekomen dat ik het ooit gehad heb. ik dacht namelijk in december 04 dat ik pfeiffer had en toen bleek het dat ik een blinde darm ontsteking had. ik had al een bloedonderzoek gehad en daaruit bleek dus dat ik echt jaaaaaaaaaaaren geleden al pfeiffer had gehad.

heel veel mensen die pfeiffer hebben, hebben het niet eens door. dit omdat maar een zeer kleine groep de bekende symptomen krijgt (vermoeidheid, pijn bij lever enz). de meeste mensen krijgen de wat minder bekende symptomen die heel erg lijken op ernstige verkoudheid en grieperigheid.

ik zou gewoon rust houden en kijken hoe je je voelt. forceer niks en neem de tijd om te genezen (dwz rustig aan doen). mocht je het dan nog niet vertrouwen, ga dan weer naar je dokter :)

'k heb het verleden maand gehad. Drie weken echt zwaar ziek geweest met alle symptomen denkbaar, en dan pakweg twee weken zwaar vermoeid.

Ik denk dat ik het kort maar heftig heb gehad. Iig geen examens moeten meedoen :p

Ik heb het ook gehad rond jan. 2004. Ik kwakkelde al een paar maanden en na een weekend flink uitgaan heb ik een week plat op bed gelegen. Ik was niet vooruit te branden! Testje laten doen en toen begon de ellende die pas ruim een jaar later eindigde. Ik was elke dag moe, ik kon me niet concentreren (ik merkte bijvoorbeeld dat ik na 1 blz lezen niet meer wist waar het nou eigenlijk over ging), ik had dikke opgezwollen ogen en keelamandelen, ik was dagenlang zo duizelig dat ik, als ik opstond, gewoon omviel, omdat alles draaide en tolde. ik kon NIET mijn bed uitkomen; mijn lichaam weigerde gewoon.
Nu na 1,5 jaar merk ik dat ik veel minder energie heb en nog altijd snel moe ben; een paar dagen laat naar bed en ik moet echt bijkomen. Wat iemand anders al zei; ook mijn keelamandelen hebben niet meer hun 'oorspronkelijke' formaat.
Kortom; een en al gezeik!