Van de map en de liefde
Ik heb vandaag een map gekocht. Een mooie, rode map. In deze map ga ik mijn leven archiveren. Elke stap, elke zucht en elke gedachte zal ik erin opslaan, net zolang als nodig is. Men raadde mij aan een laptop te kopen, dat was praktischer en dan had ik alles op een rijtje. “Maar”, zei ik, “een laptop is niet rood.” Ach, deze mensen begrepen mij niet.
Op een mooie zomermiddag ging ik op zoek naar mijn map. Het duurde lang eer ik hem vond, maar uiteindelijk zag ik hem: in zijn prachtige roodheid stond hij op een plank. Stevig, solide, betrouwbaar, alsof hij mij vroeg hem mijn leven te geven. Stilzwijgend converseerden wij en smeedden wij een band, sterk en soepel.
De meneer bij de kassa keek me vreemd aan toen ik de kaft van mijn map streelde en verzuchtte: “Wat is hij mooi hè?” Hij, de eenvoudige dwaas, zag niet in hoe veel meer zo’n map te bieden had.
Met de map in mijn armen heb ik door de stad gedwaald, hem al mijn favoriete plekjes getoond. “Zo zal je weten waar ik het over heb wanneer ik je vertel waar ik geweest ben.” De zon verdween langzaam en wij keken toe hoe hij verdween. Een glanzend gele bol, de tegenhanger van het perfecte rood van mijn map. Even benam het overweldigende gevoel van liefde en respect mij de adem, voor het eerst was ik verliefd. Langzaam streelde ik de vurige ietwat ruwe kaft, even leek de map iets roder dan eerst, maar dat was natuurlijk slechts verbeelding. Hoe zou een map, zo perfect, kunnen blozen door mijn aanraking?
Tersluiks gluur ik naar mijn map, die uitnodigend op mijn bed ligt. Heel even kom ik in de verleiding, maar nee. Ondanks het feit dat ik overtuigd ben van mijn liefde voor hem, wil ik toch eerst meer over zijn gevoelens aan de weet komen.
Ik heb vandaag een map gekocht. Mijn leven is veranderd. Ik heb vandaag een map gekocht…
14-6-2005
|