Leunen tegen de hemel en nog wat andere gedichtjes
 

ik lees
letters voegen zich samen tot woorden, tot zinnen, tot betekenis
en die betekenis lijkt zich via
mijn ruggegraat
in mijn hersens vast te zuigen
ik lees wat je me nooit hebt gezegd
ik geniet van dit bewustzijn dat in me groeit
dit te weten
zweef tussen hemel en aarde
land dan weer
zacht
maar in mijn ogen blikt nog de hemel
waar ik even tegenaan geleund heb.


De belofte

Hoe kan ik leven in deze weelde
van jou en jou en jou als vrienden?
ja jullie allemaal
het voelt als geleende tijd
als iets waar ik geen aanspraak op kan maken
wat zoek je bij me?
heb ik dan echt iets te geven?
kan ik dan echt een vriend zijn
of is dat slechts illusie?
onderbreek ik mijn eigen stelregel
dat wie ogen heeft om te zien ziet
zie ik iets niet?

buh, die tweede vind ik iets minder dan de eerste...

Ik vind ze allebei niet zo heel geweldig, eigenlijk.
De titelvan het eerste gedicht, 'Leunen tegen de hemel', sprak me aan, maar het gedicht zelf viel nogal tegen. Het is nogal verhalend geschreven, langdradig zelfs, en daardoor niet verrassend. Ook heb je volgens mij niet echt gedacht aan het ritme. Daardoor leest het wat ongemakkelijk.
in mijn ogen blikt nog de hemel vind ik op zich wel mooi.

Voor het tweede gedicht geldt eigenlijk precies hetzelfde, plus dat ik het niet zo geslaagd vind dat je voortdurend vragen stelt.

onderbreek ik mijn eigen stelregel
dat wie ogen heeft om te zien ziet
zie ik iets niet?
ik snap eigenlijk niet hoe ik dit stukje precies moet lezen.
Hmm... ik zou, als ik jou was, wat op dit forum rondsnuffelen (kijk ook eens in het topic: "Algemeen: dichtwedstrijden, mooie gedichten, alles over dichten enz...") en vooral ook dichtbundels gaan lezen. Dat zeg ik niet om je de les te lezen, maar gewoon omdat je er veel van leert. Zo kun je jezelf steeds meer verbeteren. :)

Ik kwam ook af op de titel van het eerste gedicht, die ik (y) vind.

Over de gedichten kan ik me behoorlijk aansluiten bij Re3m, hoewel ik op zich Leunen tegen de Hemel een mooi gedicht vind, maar erg slordig. Ik zou wat meer letten op leestekens, regeleindes, etc., en dan kun je het best als een leuk gedicht herschrijven. Want er zitten genoeg originele en mooie elementen in, zoals het begin met Ik lees.

Ook ik werd aangetrokken door de geniale titel. (y)

Maar ook ik moet bekennen dat ik het gedicht vind tegen vallen (n) ook wat onlogische onderbrekingen :s :nono:

''en die betekenis lijkt zich via
mijn ruggegraat''

Waarom staat dat niet achter elkaar :confused: :s

'Die betekenis lijkt zich via mijn ruggegraat'

Lijkt me logischer :s of ligt dat nou aan mij :s


''maar in mijn ogen blikt nog de hemel
waar ik even tegenaan geleund heb.''

Die twee slotzinnen vind ik echt geniaal :D (y)