Zomaar
 

En daar gaat ze,
deze keer voor goed.

Nog een laatste keer,
probeer ik 'ons' te redden,
maar het zal me niet meer lukken.

Ik denk terug aan de tijden,
dat we voor elkaar leken gemaakt,
jij en ik, als één.

Maar ik zal je toch echt moeten laten gaan,
stiekem weet ik dat het beter is,
maar daar wil ik niet aan toegeven,
je bent zo mooi en ik mis je.

Ooit zal ik je vergeten en,
kijk ik terug naar deze tijd en lach,
maar dat zie ik nu nog niet gebeuren,
misschien over een jaar,
of tien.

Hoe cliché is dit. :p
Maar ik wou het ook eens proberen, misschien dat mijn nederlands te simpel is?

Inderdaad best cliché, zoals je zelf ook al zegt. Maar zinnen als

probeer ik 'ons' te redden,

jij en ik, als één.

vind ik stiekem wél erg leuk, net als het einde. Dat komt heel verrassend (op mij over) (y)

En vergeet niet, niemand zijn Nederlands is te simpel, daar ben je Nederlander voor.

Inderdaad cliché, je taalgebruik is niet direct simpel, maar je verwoordingen zijn nogal alledaags, niet beeldend. Dat is jammer, want hierdoor wordt het juist cliché. Bijna alle onderwerpen waarover je kunt schrijven zijn cliché; het gaat er dan ook om hóe je het beschrijft en verwoordt. Probeer daar eens wat creatiever in te zijn... tenminste, als het bij jou niet alleen om de inhoud gaat, maar ook (of vooral) om de vorm.

Oh Limaon, stout meisje:)

Verder, het gedicht, ja je zegt het zelf al, best wel heel cliché. Maar cliché kan ook leuk zijn, ik zou wel even werken aan je vorm, het ritme, ofwel: niet alleen nadenken over je tekst maar ook of het fijn leest e.d.