bloem
 

Terwijl ik dromerig over het grasveld drentel, ruk ik harteloos de bloemen uit de grond. Ze schreeuwen naar me, ‘Pluk me… pluk me… pluk me niet!’ Ik houd niet van het spelletje dat ze met me spelen. Onbeheerst pak ik de tengere stengels vast, fluister nog snel hun schietgebed en trek dan stuk voor stuk hun wortels uit de aarde. Ik streel de jammerende bloemblaadjes. Ze hebben het verdiend, maar toch, ergens zijn ze ook wel lief. En nu ze zijn gestraft mag ik ze best troosten, toch? Twijfelend leg ik de bloem naast me neer. Of zou het niet zo werken? Om maar geen fouten te hoeven maken vertrap ik de toch al verlepte restanten om me heen. Wanneer ik vol agressie de lucht inspring ben ik even bang dat de wereld onder mijn voeten zal verdwijnen. Ik laat me met een doffe plof vallen. Als ik weer opsta en het vuil van mijn knieën veeg, kijkt hij me doortastend aan. De jongen leunt tegen de oude boom aan. Ik kijk terug en zwaai naar hem. Hij beweegt niet. Dan zet ik mijn handen aan mijn mond, ‘BLOEMPJE?’ De jongen lacht en loopt langzaam weg. Waarom ging hij nou weg? Ik was toch braaf geweest? Ik had geen medeleven getoond. Precies zoals ze zeiden. Ik raak in paniek en maai met mijn armen door het bloemendek. ‘Bloemetje?’, probeer ik nog wanhopig, maar het heeft geen zin. Ik gooi ze naar hem toe, allemaal tegelijk. Terwijl de tranen over mijn wangen biggelen, zie ik hoe de boeketjes steeds harder door de lucht vliegen, ze lijken te veranderen. Met grote ogen kijk ik hoe de bloemen zijn hoofd verbrijzelen. Het gras kleurt rood. De bloemblaadjes dwarrelen boven zijn dode lichaam naar beneden. Bedeesd loop ik er naar toe. ‘Stoute bloem’, mompel ik. Ik veeg mijn ogen droog en sla een kruisje. Dat doen vrome meisjes, ‘Dat hoort zo’, zei mamma altijd.

:D Leuk stukje! Je hebt een beetje iets weg van mijn eigen schrijfstijl..leuk :)
naar 'de' beneden? Neem aan dat 'de' weg moet..

Uhm... Juist :o
En bedankt ;)

Je hebt een mooie, bijzondere stijl en in dit stukje spreekt de inhoud me ook wel aan.
Hm, verder weet ik nu even geen kritiek te verzinnen... Het is gewoon een fijn stukje:o

Leuk stukje, origineel ja, leest lekker. Weet idd ook niet zo veel meer te zeggen...

Heb je nog meer van dit soort verhaaltjes?

Dood door bloemen, je moet er maar op komen. :D Leuk stukje.

Want dan willen we ze namelijk lezen:o:P

Op zich is het een mooie tekst, de psychedelische beleving komt in de taal prachtig naar voren. Toch nog aanmerkingetjes:
Een herhaling en twee bijwoorden in een constructie, het leest niet lekker vind ik, vooral niet omdat het ook nog erg tegengestelde bijwoorden zijn. Ik vind het geen mooie opening.

Die komma, dat kan natuurlijk niet zo. Eigenlijk hoort daar gewoon een dubbele punt te staan, hoe lelijk die ook is.Je gebruikt al zovaak het woord bloem, dat het storend wordt. Omdat het ook nog eens om boeketten ging, zou ik hier 'ze' gebruiken. Daarnaast gaat het met 'ze' ook meteen wat sneller.

Maargoed. Dat einde is briljant.


(y)

Einde is wel goed de rest is nogal 'chaotisch' geschreven (of komt dat door mijn haastige leesstijl)

Ja, ik snap denk ik wel wat de anderen er zo fijn aan vinden, mij ligt 't niet zo.
Maar dat is gewoon verschil van smaak, waarschijnlijk : )

@ Allemaal, bedankt voor de complimentjes :)
@ Zut Alors, ik heb de dingen verbeterd. Alleen de openingszin laat ik toch zo staan.
@Astuanax, het is wel een beetje chaotisch. Maar dat is het meisje ook.
@ Mala, ag jaah. Smaken verschillen, moet kunnen toch ;)

Weet je, ik ben het met Mala eens:). Ik bedoel, ergens heeft het wel wat, maar het is mij te rommelig. Ik snapte het eerst ook niet helemaal, komt ws ook door mijn onoplettendheid vandaag.