Afhankelijk
 

Hey Forummers,

Normaal doe ik niet echt een persoonlijke post hier neer zetten maar er zit me echt iets dwars en zou graag jullie mening er van willen hebben en hoe jullie er mee om zouden gaan als jullie het zouden overkomen.

Ik zit nu al een jaar op een andere school maar ik mis 1 leraar enorm van de vorige school verder niks want want ik ben kwa school en persoon zelf er op vooruit gegaan,op de vervolgopleiding ben ik mezelf en hoef ik me voor niemand te schamen en zo kan ik doorgaan.
De leraar waar ik mee deed praten deed altijd luisteren naar mij als ik over mijn problemen aan het praten was.
Dit waren ernstige problemen,seksueelmisbruik,mishandeling e.d
Nu na bijna 1 jaar van die school af kan ik hem moeilijk los laten en klamp ik me nog vast aan de leraar waar ik toen mee deed praten,we emaillen wel eens vaker maar meer ook niet.

Ik mis hem enorm en ik kan maar niemand anders vinden die op hem zijn manier doet luisteren.
Ik ben echt niet verliefd op hem !!!! Dit zeg ik er na drukkelijk bij !!!

Wat zouden jullie nou doen als jullie of jij in mijn schoenen stond ???

Bedankt voor de reactie

Knuf Tieneke

met vrienden praten? of een psycholoog? over die dingen....lijkt me niet gezond hoe je nu met die leraar om gaat...tis niet aan hem jou met dit soort dingen te helpen, vooral nu je van die school af bent...

Leer eerst eens goede Nederlandse zinnen te maken. :)

Ik snap wel wat je bedoelt, ik heb op het moment ook zo'n soort band met een lerares, en zou me ook echt klote voelen als ik niet meer bij haar op school zou zitten/geen contact meer met haar zou hebben. Ik kan ook heel goed met haar praten. Misschien moet je hulp zoeken van een schoolpsycholoog en daar eens mee praten over je problemen.

Of ga naar maatschappelijk werk/ vriendinnen/ ouders etc. Misschien is er inderdaad niemand die zo goed naar je kan luisteren als hij altijd deed, maar als je je aan die gedachte vast blijft houden en niemand de kans geeft, ontdek je dat nooit.

Sterkte.

@ Evanescence: waarom zou de band die zij met een oudleraar heeft niet gezond zijn? Docenten zijn ook mensen waarmee je een band kunt opbouwen hoor, en daarbij ze zegt toch dat ze niet verliefd op hem is. Ze mist hem gewoon ontzettend omdat ze nu nergens meer haar ei kwijt kan.

Nou ik zit al een paar weken bij een psychiater/psycholoog maar ik kan niet zeggen dat het me helpt.

Trouwens ik ben gewoon een Nederlander hoor alleen mijn Nederlands schrijven,zinnen is niet altijd even goed.
Ik ben een limburger en limburgers hebben dat vaker.

Inderdaad leraren zijn ook maar gewone mensen en daar kun je gerust een band mee hebben

gr,tieneke

Waarom vraag je niet gewoon eens aan die leraar of hij nog eens met je wil praten? Gezien het feit dat jullie nog steeds met elkaar mailen, hebben jullie toch wel een iets grotere band dan normaal, m.i. Maar misschien denk jij daar anders over. Mail nog eens met hem en vertel dat je graag nog eens met hem zou willen praten, dan kan hij zelf altijd nog zien wat hij daar mee doet.

Ik zeg dan ook niet dat je geen Nederlander bent, dat maak je er zelf van. En professionele hulp van een psychiater of psycholoog werkt nou eenmaal niet met een paar weken. Daar moet je geduld voor hebben, die mensen doen ook wat ze kunnen en daarvoor moeten ze je eerst leren kennen. Dat neemt wel wat tijd met zich mee.

Dat valt reuze mee hoor... :o

Ik zou ook op zoek gaan naar professionele hulp... dat zal je denk ik het beste kunnen helpen :)

Ik ken het probleem. Ook ik had op mijn oude school een leraar waar ik ECHT goede gesprekken mee had. Bij hem kon ik met alles terecht. We praatten/filosofeerden een eind weg en zoiets heb ik daarna met niemand meer gehad. Bij mij is het met de tijd minder geworden, maar soms ga ik nog wel eens naar mijn oude school terug en dan hoop ik zo dat ik hem nog even spreek. En ook ik was NIET verliefd. nja, ik was verliefd op de gesprekken.

Offtopic: Ervaar je de intense behoefte iets recht te zetten?! :D

Ik vind het al goed dat je je realiseert dat je te afhankelijk van hem bent. Verder weet ik niet of je veel meer kunt doen dan afwachten. Afwachten tot het gevoel van afhankelijkheid minder wordt; tot je meer mensen in je omgeving hebt gevonden die je in vertrouwen kunt nemen en die naar je problemen kunnen luisteren. Oh en vergelijk niet iedereen met hem! Als je dat doet kun je steeds alleen maar zien welke positieve eigenschappen van hem ze niet hebben en zie je niet welke unieke positieve eigenschappen die anderen wél hebben.

Succes. :)

Thanks voor de tip,
ik moet inderdaad minder aan hem vast klampen

gr,tieneke

Een leraar kan fungeren als een vertrouwingspersoon tijdens je schoolperiode...het is zijn taak om te luisteren net als die leraar van Tieneke doet..maar het is niet zijn taak om de psycholoog te spelen (ik zeg niet dat hij het doet) het gaat erom dat Tieneke beter profesionele hulp kan zoeken, wanneer dit niet helpt is het misc fijn om met onbekende hierover te praten, zoals hier of op een serieuze chat...met vreemden praten helpt soms, je bent dan anoniem...
ik vind dat de context niet klopt....je leraar fungeert als je psycholoog en niet als een leraar...het zelfde context als een leerling verliefd wordt op een leraar...er klopt gewoon iets niet...

Je wist t al :P


ik ben ook afhankelijk :o

Ik hoop dat ik haar volgend jaar nog eens tegenkom :)

Zo niet, dan wordt het best nog wel een pijnlijk afscheid voor mij....:(

Voor mij is hij alleen maar iemand die goed doet luisteren in mijn eigen omgeving heb ik zo'n persoon niet en dat is denk ik ook de redenen waarom ik zo vast klamp aan hem.
Ik beschouw hem niet als psycholoog/psychiater dat is hij ook niet en overigens ik heb al hulp !

gr,tieneke

Ik weet echt wat je bedoeld hughug

gr,tieneke

Ik had op de basisschool een lerares waarmee ik heel goed kon praten. Ik heb haar 3 jaar gehad (groep 5 t/m 7) en toen ik in groep 8 een andere lerares kreeg miste ik die gesprekken met haar ook heel erg. Ik had nog wel wat contact met haar, maar dat was meer: 'gaat het allemaal?' 'jawel' 'oké mooi' maar niet zo diep erop in enzo. Ik ben hier gewoon overheen gegroeid (oké misschien ben ik toen ook wel weer meer gaan wegstoppen, maar goed... ik had toen ook geen professionele hulp en jij hebt dat wel :) ). Ik heb nu sinds een tijdje ook een leraar (mijn mentor) waarbij het wel het één en ander kwijt kan en ik kan wel op hem rekenen als ik dingen moet regelen enzo. Ik zou het ook wel erg vinden als dat zomaar weg zou zijn, maar ik weet dat ik over een jaar van school af ga en dan weer alles zelf zal moeten doen en ik niet meer bij hem terecht kan. Ik denk overigens wel dat het goed is om te praten, maar bepaalde dingen moet je aan een psycholoog/psychiater vertellen en niet aan een leraar. Ik vertel mijn mentor ook de meeste beetje oppervlakkige dingen en soms iets meer, maar niet heeel erg diep ofzo. Ik denk ook dat je met een leraar beter een normale band kan hebben. Ik ben wel erg blij dat mijn leraar mij nu nog hetzelfde behandeld als voordat ik het hem vertelde. Maar als je te veel vertelt, kan ik me voorstellen dat het voor zo'n leraar ook moeilijk wordt.
Ik snap heel goed dat het begin van die therapie heel moeilijk is (ik heb zelf vorige week mijn intake gehad). Maar jammer genoeg hoort het erbij. Het lijkt niet te werken en het allemaal erger te maken en dat is ontzettend naar. Maar je moet echt in je achterhoofd houden dat dat komt, doordat er weer meer herinneringen en dergelijke bovenkomen en dat het nu wel naar is, maar op den duur beter zal gaan!!!
Je moet gewoon door deze periode heen...
En tja, nog over die leraar: je zou een keer kunnen vragen of je nog een keer met hem kan praten, aangezien jullie toch mailen. Maar je moet wel onthouden dat je niet met hem veel kan blijven praten, daar heb je psychologen/psychiaters voor. Hij zou wel een soort 'kennis' kunnen worden, maar ga hem niet zien als psycholoog/psychiater!

heel veel sterkte!
dikke kus :o

Dankje wel ...doet me altijd goed.
Weet je ik zie die leraar niet als psychiater/psychoog maar meer als goede vriend.
Ik weet op den duur worden de gespreken makkelijker bij de psychiater/psycholoog maar ik merk er totaal niks van
Ik wordt alleen maar nog zieker...
Meer heb ik op dit moment niet te zeggen

gr,tieneke

Zoek afleiding.
Praat met anderen! Luister, die leraar was ontzettend lief en behulpzaam voor je, maar de wereld is niet voorbij nu deze betrouwbare factor is weggevallen. Probeer andere mensen te zoeken waarmee je kunt praten. Probeer beter op je eigen benen te staan door dingen bijvoorbeeld op te schrijven.
Het is al ontzettend goed dat je het hier hebt gepost!
Je moet natuurlijk ook proberen het van de goede kant te bekijken (en dat zeg ik, als één van de meest pessimistische personen zijnde): die man is niet helemaal uit je leven, maar je e-mailt nog steeds met hem en hij kan je daarmee ook deels bijstaan.

Daar hbe je inderdaad gelijk in,maar ik vindt het zo moeilijk om iemand anders te zoeken.
Trouwens dat emailen is ook minder geworden
verder weet ik ff erniks op te zeggen

gr.tieneke

Eindelijk een paar lesboeken van me vorige school durven weggooien JIPPIE ik ben op de goede weg om de leraaar die mij steunde een beetje los te laten
maar dan nog is het zwaar...

Heel goed!
En ga vooral zo door. Probeer zelfstandiger te worden.
Het gaat je lukken hoor!

Gewoon in een keer uit je leven bannen. Waarschijnlijk hou je die leraar alleen aan het lijntje, hij mailt nog om jou, niet omdat hij het zo leuk vindt ofzo.

Waarom zou je zo graag afhankelijk willen zijn van iemand, uiteindelijk staat elk mens er alleen voor, en vroeg of laat zul je dat merken als die leraar je niet meer terugmailt.

Dus wees hem voor en pak je eigen leven op.

Over hulp: een paar keer naar de psycholoog en dan al opgeven? Kom op zeg. Sommige mensen zijn al een half jaar opgenomen en merken nog amper resultaat. Dat kan heel lang duren en het enige wat daarvoor nodig is zijn wilskracht en overtuiging dat je het gaat redden, niet met zo'n houding.

Daar heb je gelijk in maar wat jij misscchien niet weet is dat ik dagen nog slechter slaap als ik daar ben geweest (psychiater/psycholoog) en dat is niet goed voor mij studie,gedrag e.c.

Ik weet dat het ik het moet,afstand nemen...maar moeilijk en ik begrijp precies wat jij bedoelt het is geen persoonlijke relatie maar een zakelijke/functionele realtie
meer niet en dat is hard....

Slecht slapen ja, herkenbaar, maar daar moet je doorheen. Wees sterk en zet door, uiteindelijk word je er alleen maar beter van.

Het is hard dat die relatie niet zoveel voorstelt, maar kap er dan mee, hoe hard het ook is. Want zo blijf je afhankelijk. Mail hem niet meer en pleur alles wat met hem te maken heeft weg. Dan pas kan je vrijheid beginnen.

Nou dat heb ik pas geleden al gedaan...alle schoolboeken maar het erge is de school staat bij mij in de straat dus ik zie hem af en toe wel in de auto (ook al doe ik alsof ik hem niet zie :p )
Dus helemaal gaat niet.........

Nee maar je kunt wel weer normaal met hem omgaan. Want waarom doe je alsof je hem niet ziet, je kunt hem toch gewoon groeten, hij ziet jou waarschijnlijk ook. Als je het therapeutische gedeelte afsluit, kun je weer normaal verder en net tegen hem doen alsof hij elke andere leraar ist.

groeten durf ik niet...trouwens ik zit niet meer op die school ik ben vorig jaar geslaagd en naar een andere school toe moeten gaa.....