Hoe en Wanneer vertel je het?
 

Ik open een nieuw topic naar aanleiding van het topic over aanranding/verkrachting. Ik heb zelf namelijk zo¡ets meegemaakt en heb nu een nieuwe vriend. Ik weet alleen niet zo goed wanneer en hoe ik het zo moeten vertellen.

Mijn vraag is nu hoe anderen die hier mss meer ervaring mee hebben, dit hebben gedaan. Het gaat niet alleen over verkrachting/ misbruik, maar ook anderen die iets ´ergs´hebben meegemaakt: Wanneer (na hoelang een relatie te hebben) en hoe vertel je / hebben jullie verteld wat jullie hebben meegemaakt.
mss (alleen als je het wil) kan je ook een beejte uitleggen wat je wel en niet heb verteld.
en hebben jullie mss advies voor mij, hoe ik het mijn vriend zou kuhjnnen vertellen.

ik heb het mijn vriend verteld toen hij door had dat er wat was...
ik verstijfde als hij verder ging dan zoenen
en heb toen gewoon gezegd hoe t zat
(een hield er rekening mee..een totaal niet die ging alleen maar sneller leek wel :s hij zei ik begrijp t maar ging ondertussen gewoon verder)

maar dingen die verder spelen heb ik nooit echt verteld

al van te voren dat er wel bepaalde dingen zullen zijn die lastig worden

Mijn vriend en ik hebben elkaar leren kennen via msn, en toen heb ik hem op een zeker moment oppervlakkig verteld wat ik had meegemaakt. Pas veel later (halfjaar ongeveer) toen we wat kregen heeft hij mij gevraagd te vertellen wat er precies is voorgevallen. Ik denk ook omdat hij wist dat ik er erg mee zat (en nog steeds zit..). Na zijn verzoek heb ik alles op papier gezet en hem dat na lang twijfelen laten lezen. Hij is de enige persoon op deze wereld die ervan op de hoogte is, en tot in detail weet wat er gebeurt is. Hij respecteerd de door mij gemaakte keuzes, en heeft dan ook veel geduld, wat zeker niet iedereen heeft.. (N)

Voor mij was opschrijven in iedergeval de beste manier.

ik vertelde het na ongeveer een week (dus toen het een week aan was), ik durfde hem niet echt te zoenen en hij dacht natuurlijk dat er iets mis was.
ik vertelde hem door wie en wanneer. hoe oud ik was enzo, en wat het met me had gedaan zeg maar. dat ik jongens/mannen natuurlijk een stúk minder vertrouw erdoor en hij begreep 't wel.
lekker rustig aan gedaan met alles hoor, ik vond 't best en hij kennelijk ook.

Ik heb het hem vrij snel verteld. Maar ik zat er niet meer mee of zo. Ik had er geen problemen mee en ik had geen dingen die ik niet durfde of wilde. (ik was *erg* jong toen het gebeurde) Ik heb het hem alleen verteld omdat ik vond dat-ie het wel moest weten.

vertel het hem niet op het moment dat je bijv. samen ligt te vrijen en hij verder wil gaan met als gevolg dat jij bang wordt en niet meer wilt en het wel móet vertellen... :bloos:

Verder. het lijkt me handig om het te vertellen als jullie samen zijn ofzo. bijv. als je samen zit te eten. (beter bij één van jullie thuis en niet in een restaurant oid).

hug, fantome

ik heb mijn ex na een paar maanden een heel klein stukje verteld, maar niet veel. Daarna hebben we het er nooit meer over gehad. We hebben ruim 5 maanden gehad, maarja, ik kon niet zo goed met hem praten eigenlijk, we waren vooral heel verliefd. Maarja, daarom is het dan ook mijn ex :D

zodra je over serieuzere zaken gaat praten, zoals bijvoorbeeld ook de diepere dingen binnen de familie enzo. Van mij kwam het eigenlijk op het moment dat we over seks gingen praten na de nodige happenings ervoor (waardoor er dus al vragen waren ontstaan). We zaten toen ergens in de derde of vierde maand van de relatie.

Je hoeft natuurlijk ook niet perse het hele verhaal direct te vertellen, je kunt het ook kort en bondig houden, vragen of hij er de komende tijd een beetje rekening mee wil houden (misschien wat extra rustig aan doen) en er later eventueel op terug komen met details.

Het valt me in dit topic trouwens op dat de (meiden) die ik ook vaak met andere (geestelijke problemen) op psych zie posten dit soort dingen hebben meegemaakt. Heel typisch, doet me geen goed.

ik denk niet dat je er een specifiek moment voor uit kan kiezen. je moet het niet vertellen om het vertellen, maar vertellen omdat het goed voelt om het aan diegene te vertellen. Je hoéft het niet te vertellen natuurlijk. Mochten complicaties optreden tijdens zoenen/sex/handelingen die ermee te maken hebben, dan kan je gewoon zeggen dat je dat niet wilt. Als je daarna in een goed gesprek terecht komt, Of als hij oprecht geinteresseerd vraagt naar het waarom, kan je ervoor kiezen het (of een deel) te vertellen.
Mocht er nooit een aanleiding zijn om het te vertellen, maar ben je er wel heel erg aan toe om dat te doen, dan kan dat het beste als je rustig samen bent en je niet aan tijd gebonden bent.

denk ik?

We hadden al seks. Hij wilde een bepaald standje doen, maar dat herinnerde mij ergens aan. Dus ik wilde niet. Heb em toen verteld waarom niet. Toen had ik zoiets van 'ach' en heb ik het toch gedaan. Nu heb ik er geen problemen meer mee enzo. Gewoon een last van je schouders.

Nou was het sowieso niet echt een boeiend iets hoor. Dus misschien is mijn voorbeeld niet echt een goed voorbeeld.

Voordat ik een relatie met mn vriend kreeg heb ik een aantal dingen verteld over mijn verleden. Dus hij was overal al zo'n beetje van op de hoogte.