Dwalende gedachten
 

Ik heb het gevoel,
ik loop te dwalen.
Niemand,
als niemand meer iets om je geeft
Laat mij toch gaan,
want ik wil niet meer
Keer op keer
opnieuw proberen
Keer op keer
zit alles tegen
Wat is het nog waard,
hou mij niet tegen
Ik hou...
mijn adem stokt
Ik hou...
ik geef het op.


ik vind hem niet zo super :s loopt niet echt lkkr

Nee, ik vind 'm ook niet zo super. Het woord 'Damn' maakt me furieus.

Ik heb het gevoel,
ik loop te dwalen.
Niemand,
als niemand meer iets om je geeft
Laat mij toch gaan,
want ik wil niet meer
Keer op keer
opnieuw proberen
Keer op keer
zit alles tegen
Wat is het nog waard,
hou mij niet tegen
Ik hou...
damn, mijn adem stokt
Ik hou...
ik geef het op.

Ten eerste, de interpunctie. (zo heet dat toch, met punten en komma's en vraagtekens ed?) Ik vind het zo raar dat iedere zin met een hoofdletter begint en dat er heel veel zinnen in je gedicht op een punt eindigen, daar stoor ik me dan ook aan. Het begin komt op mij een beetje raar over, niet Nederlands oid.

Ik heb hem hierboven even zonder al die dingen gezet, dan ga ik inhoudelijk ( :| ) reageren.

Dus! Ik vind het een cliché onderwerp, dat ook nog eens niet interessant is verwoord. Maar daar kun je natuurlijk wat aan doen, ten eerste zou ik proberen eens in volzinnen te schrijven, dat helpt bij mij wel. Die kun je dan alsnog in stukjes hakken, maar dan zie je dat dingen 'niet kloppen', of 'raar overkomen'. De herhalingen van 'Keer op keer' en 'Ik hou...' vind ik ook een beetje irritant, omdat ze zó snel op elkaar zitten en daardoor geen extra kracht aan het gedicht geven.
Je einde is niet zo sterk, wat juist bij dit soort gedichten wel de bedoeling is: kort maar krachtig. De laatste zin klinkt ook niet neerslachtig genoeg, vind ik.

Ik zou er nog eens naar kijken (y)

Keer op keer
kom ik een jongen tegen
Keer op keer
hij is het helemaal
Keer op keer
wat valt hij dan weer tegen
Keer op keer
denk ik: loop maar naar de maan

Ken je dat liedje? Daar moest ik aan denken toen ik je gedichtje las... Verder sluit ik me eigenlijk bij Limaon aan:o

Wow. :cool: :o

Ik ben het ook met Limaon eens en damn: :nono:

oeiiii dat damn...

thnX, hier heb ik wel wat aan.
Ik heb ook ff jou stukje gebreukt met die punten enzo

ik heb nog een gedicht gemaakt een paar dagen geleden (met wat hulp van een vriendin)
ik hoop dat die wat beter is:

Begraafplaats

't Is hier zo rustig
en ik duw het zware hek
dat toegang geeft
tot de begraafplaats
langzaam open

Terwijl het piept, zoals altijd
in zijn roestige scharnieren
hou ik mijn adem in
om de rust niet te verstoren.

Want jong en oud
hebben hier elkaar gevonden
Arm en rijk
liggen hier vredig naast elkaar
Geluk en verdriet
zijn op deze plaats
tot niets verbonden
Leven en dood
liggen hier heel dicht
bij elkaar

't Is hier zo rustig
dat doet mijn adem stokken
Heel even maar
sla ik mijn ogen neer
Terwijl een traan vloeit
langs mijn wang
loop ik traag richting uitgang

Terwijl de roestige scharnieren piepen
zeg ik tegen hen
tot een volgende keer
Als ik er dan nog ben

Die laatste is beter dan die eerste. Het gaat niet echt over een cliché onderwerp en je hebt het ook niet zo heel cliché verwoord. Bij die laatste had ik tenminste het idee dat je het niet zomaar had opgeschreven maar er wel even over na had gedacht.
Wel gebruik je twee keer 'elkaar', misschien om een rijmidee te krijgen, maar dat vind ik niet mooi. Het is ook allebei in dezelfde context: bij elkaar liggen.
Je laatste strofe is best leuk.

om de rust hier van tevoren
voor hen
niet te verstoren

Maak hier gewoon van:
om de rust niet te verstoren.

want van te voren klinkt een beetje gedwongen.

thnX :D ik zou nog ff na denken wat ik van dat 'elkaar' ga maken :)

Ik vind het tweede gedicht beter, omdat daar meer een rode draad doorheen zit, er meer beeldvorming inzit en je woordgebruik wat doordachter is :).

Je eerste gedicht zit wat uit lossere zinnetjes in elkaar en is eigenlijk niet zo speciaal; als lezer mis ik het eigene erin. Ik zou dus als ik jou was meer identiteit in het gedicht stoppen, ofwel: dingen die het jóuw gedicht maken. Nu is het nog wat te 'primair verwoord': een gevoel is heel simpel verwoord op een te algemene manier. Zoek eens naar wat meer apartere verwoordingen, die je gedicht eigen maken.

Het tweede is hierin dus al veel beter, de sfeervorming is (y).

Tweede is echt een stuk beter, hij doet me ook niet aan stomme liedjes denken of zo(y)

Ik vind je laatste strofe daarbij ook wel grappig:)

k zet het 2de gedicht ff als topic kijken wat andere dr van vinden