Zonder woorden. (gedicht)
 

Zonder woorden.


De pen in mijn hand vindt geen woorden
om mijn leeg witte papier te vullen
hoe sterk ik er ook naar streef
de woorden zijn haar onbekend

Mijn gevoel is niet te beschrijven
de klanken komen niet meer overeen
met de overige klanken in mijn leven
verstommend in mijn vreugdelied

Laat mijn tonen toch eenstemmig
weerklinken in de duistere nacht
opdat mijn gevoelens niet dubbelop
maar in canon weerklinken mag.


Azalea.

Azalea

Je bent mijn Dulcinea
Tegen windmolens strijd ik niet,
Van slijmen houd ik niet.
Maar als iemand jouw gedichtje ziet,
Smelt hij ongetwijfeld,
Als sneeuw voor de zon,
En zingt zijn ballade aan jouw balkon.
Persoonlijk vind ik je gedicht magnifique
Professioneel, doch met gevoel, niet te excentriek.

Tot slot nog, wat ik denk, als ik je forumnaam zie,
Azalea, roemrijk dichter in spe, dat is pure poëzie.

Mooi. Je woordkeuze mag er zijn, en je hebt een lekker ritme vast. Toch vind ik in de tweede strofe het woord 'klanken' een beetje overbodig. Je zou het eventueel weg kunnen laten, want 'met de overige in mijn leven' klinkt misschien wel mooier. Maar dat is mijn mening :) Mooi gedaan.
(y)

Mijn gevoelens [...] mag

Dit klopt niet, misschien heb je het expres gedaan maar ik vind het niet mooi, gevoelens is meervoud en mag is enkelvoud, dat vind ik jammer, want verder is je eind wel mooi gevonden. Ik heb een beetje moeite met het ritme, maar misschien is dat omdat ik praktisch alleen rijmende gedichten gelezen heb de laatste tijd ofzo, ik kan niet direct fouten aanwijzen. Voor de rest vind ik het mooi, taalgebruik, inhoud (y) .

Als je het heel deftig wilt doen moet je 'mag' in 'moge' veranderen. De zogenaamde coniunctief, en wel een optativus om precies te zijn :)

Wanna-be intellect (n)

;)