Het einde van mijn dichten. (gedicht)
 

Het einde van mijn dichten.


Als de pen niet meer verwoord
wat mijn gedachten haar vertellen
en mijn zinnen leeg en kleurloos zijn
wat is mijn dichter-zijn nog waard?

Als de klanken van mijn dichten
verslonden zijn door dissonantie
en geen mensenhart meer raakt
wat is mijn reden niet te gaan?

De woorden zijn geheel versleten
geen mens die ze nog horen wil
slechts ware poëzie zal voortbestaan
en mijn loflied alsnog verspreiden.


Azalea.

Toen ik het voor de eerste keer las dacht ik :eek:
Toen ik het nogmaals las was het enige wat in me op kon komen 'prachtig'.

Eigenlijk wilde ik de mooiste regels even quoten, maar terwijl ik zoek naar zo'n zin kom ik tot de ontdekking dat ze allemaal even prachtig zijn.

Het loopt naar mijn gevoel heerlijk, mooie woordkeuze.

'Als de klanken van mijn dichten
verslonden zijn door dissonantie'

Geweldig hoe je daar muziek erin betrekt!


Ik ga het gelijk kopiëren en opslaan! (y)

Fijn dat ik al zo'n mooie reactie weer krijg. Dank je wel!

Ehm.. even over dat kopiëren en opslaan:
Je mag het kopiëren en opslaan op je eigen pc. Maar als je het op een site wilt plaatsen, heb ik liever wel dat je toestemming vraagt.
Zodat ik het even weet.
Want het gebeurt vaker dat mijn gedichten gewoon gekopiëerd en geplakt worden zonder dat ik er wat van af weet.

Alvast bedankt.


Liefs,
Azalea.

Ps. Wordt helemaal blij van al die lieve en leuke reacties. Commentaar is ook van harte welkom hoor ;)
Ik kan nog behoorlijk wat leren wat betreft het dichten.

Komt me heel bekend voor, lijkt heel erg op een gedicht van een vriendin. Mooi gedaan! :)

Ik kopiëer de mooie gedichten alleen maar voor mezelf. Zo maak ik een klein gedichtenbundeltje van de mooiste gedichten allertijden voor mezelf. Uiteraard staat er je naam onder. :)

Ik vind het ook een mooi gedicht:)

Maar je wilde ook wat commentaar.
De laatste twee regels vind ik wat minder, ik vind poëzie niet echt prettig lezen en deze regels lopen sowieso wat minder (zeker in vergelijking met de rest, want je eerste twee strofes lopen erg fijn!). Verder zou ik de laatste regels van de eerste twee strofes (wat is...) met een hoofdletter laten beginnen. Want dat is toch een nieuwe zin?

Liefste Azalea,

Bedenk je goed voor wie je schrijft,
Voorwaar, bedenk je dat grote filosofen
Vaak slechts een enkele discipel hadden,
Die hen ook nog eens niet begreep.

De reden om niet te gaan, die je aanhaalt,
Is simpelweg omdat schrijven een deel is van je leven.
Al was je de enige op de wereld,
Een dichter is geheel onafhankelijk van de lezers.

Je bent als God - volmaakt, de schepper
God is nog steeds volmaakt zonder 'luisteraars'.
Je hebt niemand nodig.
Stop dus nooit, want je verdelgt een deel van jezelf.

Bewaar dit in je hart, en je bent een stap dichter bij
De ideale combinatie, van inhoud en vocabulaire.

De laatste heb je al. Hier verblijf ik,


Marek

Ik schrok eventjes bij je titel, maar ben blij dat het naast een gedicht geen afscheidspost is :) .

Al vind ik de vorm van je gedicht niet erg bijzonder, je woordgebruik is wel goed en het metrum loopt ook erg fijn. Alleen in de laatste zinnen struikel ik daar een beetje over, en dat is jammer want anders had ik het werkelijk een geweldig gedicht gevonden (een goed eind is het halve werk).