aandacht
 

Ik ben de laatste tijd alleen maar bezig met aandacht krijgen.
Ik krijg genoeg aandacht thuis, daar ligt het niet aan, maar ik krijg nooit 'persoonlijke' aandacht, zeg maar dat je echt een diep gesprek hebt over jezelf, over je gevoelens, (daar wil ik het trouwens ook helemaal niet over hebben met mn ouders) maar wel met een vrouw die ik ken van 40. Ik ken dr van de kerk en daarbuiten heb ik in verband met school ook wel eens contact met dr. Ik vind haar heel aardig en heb een beetje bewondering voor dr. Maar ik wil gewoon dat ze naar me omkijkt, zich zorgen over me maakt, over mij nadenkt, heb geen idee waarom. Ik heb wel vaker geprobeerd "op te vallen" bij leraressen op school bv. Maar ik kan nooit bij iemand mn verhaal doen over hoe ik me voel en wat mn gevoelens zijn, wat ik echt graag wil. Met iemand praten over jezelf. Ik zoek dat echt bij die vrouw, en het is echt niet dat ik voor zulk soort vrouwen iets voel ofzo, maar ik wil gewoon aandacht van mensen die ik aardig vind, die ik bewonder..
Ik heb geen idee wat ik hiermee moet en of dit normaal is, dat ik om aandacht vraag. ..

de behoefte lijkt me niet vreemd
maar behoud je eer bij de zoektocht naar ;)
ga geen hopeloze dingen doen, waardoor je negatief aaandacht gaat krijgen
zoek inderdaad een kennis ofzo om mee te praten, of misschien een hulpverlener? maar ga geen dingen doen waardoor mensen uit medelijden met je gaan praten

en onvermijdelijk; hoe oud ben je?

ben 16, maar ik heb niet echt problemen ofzo, zeg maar om naar een hulpverlener te gaan maar wel mensen met problemen om me heen waar ik gewoon graag over wil praten hoe ik me daar bij voel. Ik praat gewoon nooit over mezelf, ik vind het ook best meoilijk om over mezelf te praten maar ik wil het wel heel graag

Probeer je relatie met je moeder eens te verbeteren of intenser te maken, het klinkt alsof je een vervanging zoekt voor haar namelijk...

misschien ben ik daar wel naar op zoek, maar mn moeder is echt een lieve vrouw maar ik wil gewoon niet met haar praten.. k vind dat echt niet prettig, ze gaat met dat soort dingen neit goed om vind ik. maar het is toch niet erg om niet met je moeder te praten?

nee behalve dat het haar waarschijnlijk kwetst
ik heb totaal geen band met mijn moeder
maar het schijnt wel fijn te zijn
je moet alleen even doorzetten in het begin voor jezelf
vast niet makkelijk om allerlei persoonlijke dingen opeens te vertellen, maar zij heeft waarschijnlijk gelijksoortige dingen meegemaakt, zeker als je niet echt problemen hebt.
Maar anders gewoon bespreken met een vriend/vriendin

sorry maar dat is dus het probleem, ik kan niet bij mn moeder en vriednen terecht..

Blijf gewoon bij die vriendin van je (is niet boos bedoeld)
Maakt toch niet uit als je niet zo'n goeie band hebt met je ouders....(moeder)
Zorg ervoor dat je iemand vindt waarbij de vriendschap van bijde kant komt en dat je over allerlei dingen waar jij het over wilt hebben kwijt komt en anders om ook.

Succec en hug

gr,tieneke

waarom niet
want daar begint de oplossing ;)

Ik denk dat het vast een rede heeft.

wat dan?

Ik heb het ook een tijdje gehad. Het is nu minder.
Ik heb er niet echt veel over nagedacht. Maar nu jij dit bericht heb geplaatst vraag ik me ook af waarom ik dat heb, en jij.
Ik weet het nog niet, maar er zal wel een rede zijn. Daar kunnen we of ik wel achterkomen misschien. Ik ben best wel nieuwschierig waar het aan ligt/welke rede het heeft.