Het zijn je ogen die mijn dorsten lessen. (Gedicht)
 

Het zijn je ogen die mijn dorsten lessen.


Vurige pupillen doorgronden mij
betasten mijn gehele lichaam
dorstend naar de zwoele wateren
in de hitte van mijn huid

Ze kringelen over vormen
getekend in mijn silhouet
waar eenvoud overheersend
het spel haar lijnen geeft

Ik volg je ogen smachtend
ieder bochtje die zij maken
verwarmt mij diep van binnen
daar waar de liefde reeds begint


Azalea.

Op een bepaalde manier vind ik hem eigenlijk wel mooi. Ik vind alleen "kringelend" zo'n vreselijk raar woord dat je eigenlijk ook niet goed kan uitspreken. En sowieso, kunnen ogen kringelen?:s

En je titel vind ik ook goed:)

Beste Azalea,

Alweer een prachtig gedicht.
Wellicht nog mooier dan de vorige.
Deze geeft mijns inziens op een beeldschone wijze
Het spel tussen geliefden weer.

Aan de ene kant ligt het vast, door je woorden,
Aan de andere kant is er nog steeds zo veel over
Om er bij te fantaseren.
Je geeft daarnaast ook een gedeelte van jezelf bloot,
Een verlangen.

Ik zie hierin - voor wat mijn bescheiden mening waard is -
De eerder genoemde
Perfecte combinatie tussen inhoud en woordkeuze.

Het is een waar genot om te lezen.

Hoogachtend,

Marek


PS: Vogelvrij, in gedichten kunnen ogen weldegelijk kringelen.
Vanwaar komt deze opmerking?

Omdat ik me er absoluut niets bij voor kan stellen, ogen die kringelen. Daar komt nog bij dat het moeilijk uitspreekbaar is, dus ik zou voor een ander woord kiezen.

Maar dat had ik al gezegd.