Geestelijk?
 

Jah tegenwoordig heeft iedereen overal last van, en dan niet lichamelijk maar geestelijk…
Af en toe krijg ik het gevoel of ik omringd ben met mensen die allemaal geestenszwak zijn of zo.
Vandaag ook weer; een maat van mij heeft binnen kort examen voor z’n autorijbewijs, vertelt hij me vandaag dat hij professionele hulp nodig heeft omdat hij anders van de stress zijn examen niet kan maken. Echt maf man, en hij zit op zo’n oosterse gevechtssport weet je wel, waarvan de basis is het leren omgaan tussen lichaam en geest en rust in jezelf vinden.

Ik vind het echt zo hypocriet dat iedereen tegenwoordig ‘professionele’ hulp nodig heeft van een derde partij om hun emotie te verweken. Ik zou nooit naar een vreemde gaan, me emotioneel uitkleden en die persoon er ook nog geld voor dokken.
Half Amerika heeft al een psychiater en het lijkt erop dat wij dit voorbeeld gaan volgen…

Ik had altijd het idee dat:
IEDER mens die gezond leeft, gezond bezig is en een beetje verstandig denkt, zichzelf zowel lichamelijk als geestelijk in stand kan houden (zonder hulp van derde) nu heb ik niet over de ups&downs die iedereen welles heeft. Maar deze stelling die ik jaren lang vast heb gehouden word langzamerhand onder me weggeschopt…

Ik moest even m’n gal spuiten hier en wil graag jullie mening/ervaring hierover, maar ik word af ’n toe echt zo moe van al die zwakkelingen om me heen

Persoonlijk denk ik dat het komt omdat we met onze maatschappelijke evolutie eindelijk onze geestelijke en lichaamelijke evolutie voorbij geraast zijn.

Wij mensen zijn naar mijn idee geëvolueerd om te doen wat we 3000 jaar (een stofje op de evolutionaire tijdschaal) geleden deden. Door de ontwikkeling van landbouw is een proces ingezet dat er voor zorgt dat onze 'maatschappij' sneller verandered dan dat wij evlutionair kunnen bijbenen.

Theorietje hè ;)

Ik ben het zeker met je eens dat ze in Amerika veel te snel een psychiater opzoeken. Iedereen 'heeft' als het ware een psychiater zowat! Hebben ze 3 keer achter elkaar een rare droom gehad, dan rennen ze erheen. Maar ik vind het onzin dat je geen professionele hulp bij dingen mag hebben. Voor die vriend van jou is het kennelijk echt nodig en het is zijn goeie recht om van die professionele hulp gebruik te maken.
En het is ook maar hoe je kijkt. Als je kijkt van: nou ze leven en ze hebben nog geen zelfmoord geprobeerd te plegen, dus het is niet nodig; tja dan zouden weinig mensen hulp hebben. Het feit is alleen dat iets wat redelijk klein kan beginnen tot grotere dingen kan uitgroeien. Je hebt gewoon hulp nodig bij sommige dingen in het leven, want het leven is niet altijd leuk en fijn. Er zijn (gelukkig) mensen die nooit in aanraking komen met een psycholoog of psychiater, maar iedereen kent wel iemand die dat wel is geweest.
Ik snap dat je je gal moet spuiten, want het is natuurlijk ook allemaal niet leuk. Maar je kan niets anders doen dan het accepteren en blij zijn dat jij nog geen hulp nodig hebt gehad :)

:o

Misschien bedoelt hij dat het allemaal een beetje op hem over komt als 'aanstellerig', op dezelfde manier als mensen die pijn goed kunnen verdragen vaak vinden dat mensen die dit niet zo goed kunnen een beetje aanstellerig zijn.

Hej,

Ik moet eerlijk bekennen dat er een hoop mensen naar de professionele hulp grijpen als het even wat minder gaat. Bijv. iemand heeft ontdekt dat hij elke week dezelfde nachtmerrie krijgt of voelt de algemene up- en downtjes van de pubertijd. Die mensen rennen echt te vaak naar de psycholoog/psychiater, dat ben ik compleet met je eens.

Maar de tijden veranderen, de mens ook. We worden steeds moderner en ik denk dat dat ergens ook wel een of andere invloed heeft op mensen, meer dan in de middeleeuwen o.i.d. (zie wat Bloof Fire Rage zegt.) Maar wat wil je ermee zeggen, behalve dat je hiermee even je gal kunt spuien? Wie ben jij om te zeggen dat die mensen geen professionele hulp mogen, ontneem je hen dan niet dat recht?

Sommige mensen zijn nu eenmaal gevoeliger/emotioneel sneller te raken dan anderen en hebben daarbij hulp nodig. Daar kunnen zij ook niets aan doen, dat zit gewoon in je. Maar hierdoor kan het overkomen als aanstelleritus.
(Bijv. je vriend met zijn examen, dat voor hem een hele opgave lijkt terwijl jij je er niet eens druk over zou maken). Opvattingen verschillen, ook op het emotionele vlak.

Daarbij, is het soms moeilijk om te onderscheiden, welke mensen met recht naar de psycholoog/psychiater gaan (bijv. mensen met borderline o.i.d.) en de mensen die er een beetje aanstellerig mee doen (bijv. mensen die last hebben van de downs in de pubertijd). Ik snap dat je erover wilt zeiken maar onthoud wel dat je niet kan oordelen over het feit of mensen zich 'aanstellen' of niet. :)

Nijn*

PS: hoe heeft je vriend dat eigenlijk gedaan met zijn schoolexamen?

Ik denk dat dat is wat hij bedoeld. Ik krijg ook het idee dat iedereen om me heen al hun 'tekortkomingen' moet beplakken met een etiket. Als een kind minder goed kan opletten wordt meteen gekenen of hij geen ADHD heeft. Iemand die intelligent is, maar niet sociaal kan omgaan zou wel autisme hebben.

Ik denk dat het hier op het forum erger lijkt dan het is. Maar de mensen die te snel zichzelf als geestlijk niet in orde, zijn die niet tot last van de mensen die datzelfde probleem in veel ergere mate hebben?

Maar de analogie die je trekt met fysieke pijn zou best wel eens kunnen opgaan, en dat ik dus zou moeten inzien dat sommige mensen slechter met hun problemen kunnen omgaan dan ik.

Ik moet zeggen dat ik er soms ook last van heb, tegenwoordig hebben zoveel van mijn vrienden altijd maar last van 'depressies' en ik persoonlijk wordt het zo langzamerhand strontzat, en heb ook de neiging om ze zwak te vinden. Maar dat zeg ik natuurlijk niet, ik praat met ze, ik probeer ze te helpen en ik weerhou er echt helemaal NIEMAND van om naar de psyciater te gaan. Iemand die vind dat hij professionele hulp nodig heeft, iemand die het niet meer in zijn eigen hoofd red, laat zo iemand alsjeblieft hulp gaan hálen.

Ik denk dat het inderdaad te vergelijken is met die fysieke kracht, iemand kan een boekenkast optillen, maar ik bijvoorbeeld niet. Dat kun je belachelijk vinden, maar hee; het spijt me, ik ben niet zo sterk. Deze mensen zijn mentaal gewoon niet sterk, wij hebben niet het recht om dat belachelijk te vinden, ook al erger je je wel eens rot aan al dat depressieve gelul over niks.

* kucht * hetisverstandelijkennietgeestelijk * kucht *

deze wereld is gewoon hartstikke ziek, en dan worden de mensen ook ziek. De wereld wordt steeds meer gecollectiveerd, het individu is niet meer belangrijk. En daardoor worden de mensen geestelijk zwak. Er is zoveel wat je moet, dat kan je niet bijhouden.
kijk vroeger, was je boertje, je leefde in een klein dorpje, iedereen kende en sprak met elkaar. (in dat dorpje) Je zorgde dat je boerderijtje draaiende bleef, door samen met je zoons op het land te werken en je dochters hielpen moeder de vrouw.
Geen zorgen over wat je wilt worden, je wordt gewoon wat je vader wordt. Geen zorgen over een relatie. Ze hadden toen gewoon pas een relatie toen ze twintig waren, en dan trouwden ze ook bijna meteen. Ze dachten daar niet aan scheiden, bijna niet iig. en dat maakt het ook een stuk makkelijker. Waarom zou je depressief worden. Als de oogst slecht gaat ben je arm en ga je harder werken, en ga je mss dood. Maar dat wordt aanvaard en je wordt niet in het ziekenhuis nog vijf jaar in leven gehouden. Geen massamedia die je kan indoctrineren met onwaarheden en eisen waar je aan moet voldoen. etc. Het individu speelde toen een veel grotere rol dan nu.

Je komt zwaar bekrompen over maar dat zal wel aan mij liggen.

Het klopt dat mensen tegenwoordig eerder naar een psycholoog/psychiater stappen, maar alles verandert met de jaren en dit ook. Er zullen heus mensen zijn die het niet echt nodig hebben maar voor hun gevoel wel en dan is het alleen maar goed dat ze er gebruik van maken (hulp).

IEDER mens die gezond leeft, gezond bezig is en een beetje verstandig denkt, zichzelf zowel lichamelijk als geestelijk in stand kan houden (zonder hulp van derde) nu heb ik niet over de ups&downs die iedereen welles heeft. Maar deze stelling die ik jaren lang vast heb gehouden word langzamerhand onder me weggeschopt…

En wat je daar zegt vind ik erg grote onzin. Vind je dat niet een beetje naief gedacht?

Je hebt gelijk. De mens is een zwak beestje. En Nederlanders staan ook bekend om hun zeiken/klagen, dus zo vreemd is het dan niet dat ze snel naar een psychiater rennen.
Psychisch kunnen mensen al helemaal snel onderuit gehaald worden en zelf zijn ze te onzeker/bang om er zelf weer bovenop te komen, dus hebben ze de hand van een psychiater nodig. Gemakzucht ook. De zwakkeling spelen kost veel minder moeite dan jezelf overeind houden.

er veranderd zoveel, de vraag is of je daar blij mee bent of niet. het gebruik van kernwapens neemt ook toe, om maar eens flauw te doen. ik weet niet, volgens mij moeten mensen ook leren met problemen als onzekerheid, afgewezen worden e.d. om te gaan; leren te accepteren dat je ze hebt en leren ze zelf proberen op te lossen. natuurlijk heb je daar "hulp" bij nodig, maar men moet de context niet uit het oog verliezen. in het geval van examenstres ga je naar de mentor, praat je met je vrienden e.d. Een psychiater opzoeken komt op mij een beetje, uhm... aandachtzoekend over eigenlijk. dit soort dingen kun je in nederland eigenlijk niet zeggen, want dan ben je brekrompen, maarja. zoek de fout bij jezelf in plaats van in een afwijking, en doe je best om jezelf zelf te "verbeteren/genezen", dat is toch geen slechte eigenschap?

Heel goed, vertel dit maar aan een kind dat stelselmatig mishandeld is. :nono:

Je laat externe invloeden in je post geheel buiten beschouwing, terwijl die juist vaak oorzaak zijn van psychische klachten.

Wat denk je alleen al van de enorme druk die de maatschappij op mensen legt tegenwoordig? We moeten allemaal een hoge opleiding volgen, veel geld verdienen, ons uiterlijk moet perfect zijn, we moeten de nieuwste hightech snufjes bezitten, enz.
Anders tellen we niet meer mee.

Gevolgen? Denk maar aan bv. anorexia, koopziektes, enorme stress omdat men niet aan de verwachtingen van de maatschappij kan voldoen.

Verder nog iets, ik las van user Venster:
"Deze mensen zijn mentaal gewoon niet sterk". :eek:
Niet om je persoonlijk aan te vallen, maar Venster, als jij die mensen strontvervelend vindt, zeg dat dan tegen ze!
Nu stel je je zelf mentaal zwak op door niet te zeggen wat jij er zelf van vindt. Zo lijk je zelf een vent zonder kloten.
Lastig he, (zelf)reflectie?

Gezellig als mensen zo ingedeeld worden. Zullen we ze gelijk maar euthanaseren zodat we 1 soort supermens overhouden?

De variatie in de maatschappij vind ik belangrijk, hoe je het ook went of keert, we hebben elkaar allemaal nodig. We moeten leren van elkaar, ipv. mekaar steeds te veroordelen. Amen.

Das persoonlijk maar verder kan ik het redelijk met je eens zijn.

Verstandelijk heeft te maken met mentale capaciteiten, het vermogen dingen te leren en dingen te onthouden. De term geestelijk verwijst naar de psyche, en is in dit geval dus wel op zijn plaats.

Inderdaad, dat was ook een punt dat ik bij blues miste. Maar die externe invloeden kunnen van zwaarte nogal van elkaar verschillen, en die hebben dus invloed op de draagkracht van mensen.

En draagkracht is weer een begrip dat persoonsgebonden is, welke vorm van draagkracht dan ook. En of die draagkracht steeds lager lijkt te gaan liggen, vindt ik wat moeilijk te bepalen. Vroeger hoorde je inderdaad niemand over het feit dat hij professionele hulp nodig had, maarja toen was het ook nog een schande om erover te praten. Dat is tegenwoordig wel anders. Mensen zijn opener in hun vraag naar hulp aan anderen en die hulp is ook een stuk toegankelijker geworden.

Maar die toegankelijkheid van hulp is denk ik ook een van de oorzaken dat mensen er meer gebruik van zijn maken, en in sommige gevallen misschien wel te snel gebruik van willen maken. Je hoort er immers steeds meer mensen over en je hoort goede berichten, dus waaromn zou je het dan niet eens zelf uitproberen? Vooral jongeren zijn erg beïnvloedbaar voor positieve berichten over bepaalde dingen, en tevens krijgen jongeren met veel nieuwe en verschillende emoties te maken tijdens de puberteit. Emoties waar ze nog mee om moeten leren gaan en wat zeker niet altijd even makkelijk is. Terwijl de stap naar het vragen om hulp, wel steeds makkelijker lijkt te worden. En in veel gevallen effectief is, wat alleen maar stimulerender werkt. Het is een samenloop van omstandigheden die zich steeds verder zal blijven ontwikkelen.

Om zomaar een oordeel te vellen over de algemene vraag naar professionele hulp, vind ik niet een van mijn rechten. Ik heb net zelf een half jaar stage gelopen in een psychiatrische instelling, en daar heb ik heel veel voorbij zien komen. Mensen die een verschrikkelijke geschiedenis achter de rug hebben en al jaren in de psychiatrie zaten, wat ik uiterst begrijpelijk vond. Maar ik heb ook genoeg mensen gezien die het inschakelen van professionele hulp wel als iets heel makkelijks zagen en waarvan ik de noodzaak niet zo zag. Dus ik denk dat beide standpunten wel opgaan.

ga SPH studeren, dan is iedereen om je heen geestelijk zwak ziek en misselijk...

ik ben geloof ik een van de weinige die daar normaal functioneer met mij ups en downs...alhoewel ik soms ook denk dat ik gek ben...zal vast aan de opleiding liggen, het lijkt soms of ik in therapie zit daar:s :rolleyes:

ben t dus met je eens! (y)

Er zijn inderdaad belachelijk veel mensen met professionle hulp voor de meest idiote dingen, maar het is wel goed dat die hulp geboden word.

Nou ik heb me nogal wat dingetjes meegemaakt die niet echt leuk zijn, maar ik heb nog nooit profesionele hulp gehad en daar ook nooit behoefte aan gehad, als ik iets mee maak verwerk ik dat zelf zonder andere, en al helemaal zonder vreemde. Ik heb altijd gedacht dat het iets normaals was, maar misschien ben ik gewoon sterk van karakter en andere mensen niet...

Maar ik ben er nog steeds zo verbaasd over...

Je bent geestelijk misschien iets sterker en kunt misschien beter tegen dramatische ervaringen dan anderen. Verder is het niets bijzonders

Je bent christelijk, niet?

Ik zie iedereen het hulp zoeken zo van de negatieve kant bekijken. Maar misschien heeft het ook wel wat positiefs. Er wordt minder slecht tegen hulp voor de geestelijke gezondheidszorg aangekeken, dus miss. dat je het daarom wel meer om je heen hoort. Ik vind het beter dat er misschien 'te veel' mensen hulp zoeken dan te weinig... Hoewel er altijd mensen zullen blijven zijn die geen hulp zoeken en dit wellicht goed kunnen gebruiken (en soms ook wel willen, maar niet durven)
ik vind het niet per definitie een slecht verschijnsel.

Klopt. Maar ik neem aan dat in veel situaties een van die drie factoren (of een van de vele andere factoren) verstoord is. Voor zover ik weet gaat er nog niemand naar de psych vanwege ernstige jeugdtrauma's vanwege een gekneusde teen.

Naar mijn idee vergt het voor veel mensen moed de stap te zetten naar professionele hulp. Daarbij word je aan het werk gezet en gaat een hulpverlener geen kant-en-klare oplossingen aandragen (als-ie dat al überhaupt zou kunnen).

Overigens, is het isseu dat er 'te snel' mensen professionele hulp inschakelen of dat er 'te veel geklaagd' wordt of dat iets 'te snel' een depressie wordt genoemd?

ik vind dat iedereen hulp verdient als hij er behoefte aan heeft
Wat is er nou zo slecht aan?
Waarom erger jij je eraan dat anderen professionele hulp ontvangen?

Ik denk dat het een samenloop van omstandigheden is, en je niet kan spreken over 'zwakke' en 'sterke' mensen. Vind ik een beetje te makkelijk. Denk dat er veel meer elementen zijn: Je jeugd, dingen die je hebt meegemaakt, hoe je familie met dingen omgaat (heel emotioneel, of 'gewoon maar doorgaan') etc. En dat karakter maar een klein element is in het grote geheel.

Heel veel angsten, depressies etc. blijken terug te brengen tot een bepaalde gebeurtenis in het verleden, soms al járen daarvoor. En daar kies je niet voor, het overkomt je. En dan kan je zeggen: 'maar mij is het toch ook niet overkomen, dus ik ben een sterke persoonlijkheid' maar misschien moet je, voor je daarover kan oordelen, ook naar de situaties van anderen kijken, het grotere geheel.

(Waarmee ik niet zeg dat jij kennelijk zo'n vlekkeloos leventje hebt gehad want ik ken je niet eens, maar het valt me op dat mensen anderen zo snel bestempelen als 'zwak' terwijl je níet zwak bent op het moment dat jou zoiets overkomt. In tegendeel. Als er iets is wat moeilijk is om tegen te vechten maar wat onderschat wordt is het wel een depressie of psychische ziekte.)

Overigens: Ik vind het opzich een goede ontwikkeling dat mensen sneller professionele hulp zoeken, in die zin dat er iig meer openheid over is en je niet meer als een gek wordt bestempeld zodra je hulp zoekt. Zolang we maar niet doorslaan richting het uiterste zoals in Amerika: voor álles hulp zoeken. Dat is gewoon meer een trend dan een noodzaak daar.