Zomaar een puberale zoektocht
 

Ik heb heel lang getwijfeld of ik dit zou posten, omdat het nogal kort is. Ik ben ook wel in voor uitbreiding, maar eerst wilde ik weten wat jullie ervan vinden. Mijn nieuwsgierigheid naar jullie mening won het van mijn onzekerheid, dus:

Zomaar een puberale zoektocht

Het was zomaar gebeurd, op een maandag zoals alle andere maandagen. Ze had ook niets verwacht, maar plots gebeurde het. En het gebeurde op de klassieke manier: hij leek op iemand anders. Maar dan duizend maal zo mooi, en duizend maal zo grappig.
Dagenlang danste ze door de tuin, over het strand en bedichtte haar gevoelens met zorgvuldig uitgekozen woorden. Ze wist niet veel, enkel dat ze van hem hield. Hoop doorstroomde haar aderen, hoop deed haar bloed stromen, maar terstonds begreep ze dat bloed rood was, en herinnerde zich de zovaak voorgelezen poëzie:

"En zelfs het rode; bloedend, dodend
sluit zich niet meer bij mij aan."

Ze vergat haar dromen over hoe het nooit zou zijn. Vastgehouden in het verleden vloog het heden aan haar voorbij, immers, ze kon niet weten, enkel hopen, dat haar liefde wederzijds zou zijn. En toch was het waar.
De jongen droomde:

"Ik niet langer synoniem van mij
en jij niet langer synoniem van zij."

Hij ontweek elke ontmoeting, elke voelbare vonk als hij in haar chocoladebruine ogen keek. Hij liep door bossen en schreef de poëzie zoals hij die nog nooit geschreven had. Hij schreef over de bomen, hun bladeren verwerpend, hij schreef en gebruikte metaforen, hyperbolen voor haar lange rode haar. Ze was een elf, ze was een engel. Ze was een godin: zo onbereikbaar.

En versleept door emoties dachten zij beiden aan de dagen die verstreken waren, maar ze dansten verder door de tijd. Vergeten werden de eindeloze stukken dicht, de hemelreikende fantasieën, de zoektocht van twee pubers naar Eeuwige Liefde was voorbij.

Ze mochten haar niet hebben.

Vind het mooi :)
Wel een cliche onderwerp, maar origineel beschreven

Ze mochten haar niet hebben?:s

Herinnerde, schrijf je dat niet met maar één r?

Verder vind ik hem wel mooi, je hebt een fijne stijl en zo:)

Mooi geschreven en ik kan me op dit moment wel in het gevoel vinden :o

Ja, 't is wel een beetje cliche, maar zoals Lotte al zei:

"ik kan me op dit moment wel in het gevoel vinden" ;)

Dank jullie, en.. Ja, herinnerde is met één r, typfoutje :o

Limaon, nu heb je zelfs onthouden dat ik dat zei, maar nog steeds heb je niet precies uitgelegd wat je nu met die zin bedoelde... Ik vind hem nogal tegenstrijdig met de rest van het verhaaltje?

Oh, nou, laat ik dat dan nu eens doen.

En versleept door emoties dachten zij beiden aan de dagen die verstreken waren, maar ze dansten verder door de tijd. Vergeten werden de eindeloze stukken dicht, de hemelreikende fantasieën, de zoektocht van twee pubers naar Eeuwige Liefde was voorbij.

Ze mochten haar niet hebben.

Het meisje en de jongen 'zochten' naar Eeuwige Liefde, maar, zoals in het stukje hierboven beschreven staat, gingen ze maar door met hun leven omdat ze van elkaar niet wisten dat ze verliefd op elkaar waren. Ze mochten de Eeuwige Liefde dus niet hebben.

Ow, ik heb het weer helemaal verkeerd gelezen, wat zonde(n) Maar ik vind hem nu wel ineens een stuk mooier qua inhoud!

Ik dacht dat ze elkaar juist wel hadden gevonden, omdat die zoektocht over was, snap je?

Ik snap het, misschien waren de aanwijzingen in het stuk wat 'te subtiel', of zo.

Nee, ik las gewoon niet subtiel genoeg:) Jij schrijft trouwens wel een beetje in dichterlijke stijl, vind ik. En dat is op zich wel positief hoor!

' ze dansten verder door de tijd'
echt mooi!

Je hebt een uitzonderlijk mooie, poëtische stijl voor iemand van 13 jaar :eek:

Ik sta verbijsterd door inhoud en woordgebruik!