Eenzaamheid. (Gedicht)
 

Eenzaamheid.


Overweldigende eenzaamheid
laat in droevig perspectief
onzichtbare tranen verschijnen
op mijn blijde gezicht – schijn
als een ongeschreven brief.

Mijn lach verstomt de traan
die zoëven nog probeerde
mijn droevig verdriet te tonen
daar brandend in mijn ogen
terwijl ik slechts acteerde.

De hoop is reeds vergaan
verdwenen in de sporen
- onuitwisbaar gegraveerd
in de kilte van de woorden -
van mijn nutteloos bestaan



Azalea.

Ik snap niet precies wat je met de eerste Alinea bedoelt. De tweede vind ik heel erg mooi, de rijm gefet het net een extraatje. De laatste Alinea vind ik wat neutraal. He tis dus wel een mooi gedicht maar hget spreekt me niet zo aan.

– schijn

Waarom deze toevoeging? Verder vind ik de laatste zin wat te sentimenteel, en te nietszeggend; het is zo algemeen, het zegt niet iets over de ikpersoon in de rest van het gedicht, terwijl de rest van het gedicht juist heel veel zegt, dat vind ik er mooi aan. Het is goed geschreven, beheerst (y). Het is niet helemaal mijn stijl - een tijdje geleden vond ik dit een hele mooie schrijfstijl maar nu ben ik net weer wat veranderd, sorry :o - maar toch vind ik het goed geschreven. Het is niet te concreet, het laat de lezer gewoon een beetje wegdromen op woorden.

Beste Xineof,
Bedankt voor de reactie. Ik zal wel even uitleggen wat ik met "-schijn" bedoel.
Het slaat namelijk op hoe ik me voel, het masker waar ik achter schuil. Van buitenaf lijk ik vrolijk en positief, maar diep in me- achter deze schijnwereld- leeft een droevig meisje dat zich erg onzeker voelt.

Ik hoop dat je het een beetje snapt?

Het geeft niet dat het niet helemaal je stijl is, ieder heeft een andere stijl, en dat is ook juist mooi.
Bedankt voor de uitgebreide reactie met uitleg. Daar kan ik wat mee!

Liefs,
Azalea.

je deint een beetje mee op het ritme van de woorden. ook ik 'viel' wat over schijn. wat je ermee bedoelt is duidelijk, blij gezicht, schijn, het leven in 2 werelden. toch vind ik het en niet mooi klinken, en overbodig. als iemand je in je gedicht in kan leven, dan weet hij wat je bedoelt. je tweede strofe vind ik niet helemaal lekker lopen, maar je verwoordt wel mooi. mijn droevig verdriet te tonen ~ daar brandend in mijn ogen.
je gedicht komt wat over alsof je het geschreven hebt met een leeg gevoel, maar vol met woorden. je beschrijft het rustig, kalm, wat gelaten mss wel. dat lees ik er iig in. en dat kan ik wel waarderen.

droevig verdriet, dat klinkt zo dubbelzinnig. Verder vind ik je woordgebruik mooi, maar het gedicht is voor mij net iets te melancholiek. Daar houd ik niet zo van. Ik ben het er mee eens dat - schijn een beetje overbodig is.

verdwenen in de sporen
- onuitwisbaar gegraveerd
in de kilte van de woorden -
vind ik een mooi stukje.