Masker
 

vinden jullie mensen die altijd een "masker" ophebben vervelend?
ikzelf heb em altijd trouw op, aan mij zie je nooit of ik nou boos op iemand ben oid.

laatste tijd krijg ik daar wat commentaar op doordat ik altijd veel te relaxed leek, ik ben laatst op het nippertje overgegaan naa 6vwo, en kreeg daarbij ook vaak te horen dat ik veel te relaxed daaronder leek.

nou was ik dat helemaal niet, sterker nog ik voelde me ontzettend kut, maar ik hou er niet van om mensen mijn gevoelens te laten zien helemaal niet aan mensen die ik niet mag (zijn er heel erg weinig) ik vind dat een soort van zwakte.

alleen bij sommige mensen heb ik het idee dat ik mezelf wel kan zijn maar zelfs dan doe ik mijn masker nooit helemaal af.

de oorzaak ligt vooral bij het feit dat ik vroeger best wel gepest werd en daardoor een torenhoge muur om mezelf heb gebouwd

maaruh de vraag is dus:
storen jullie je aan mensen die een masker ophebben? ook al weet je dat niet helemaal zeker..

o en de cynische grapjes kun je wel achterwege laten aub

ik las het nog ff een keer over en ik wil dit ff toevoegen,
het is niet zo dat ik een saaire lul ben hoor, ik ben altijd heel erg vrolijk en enthousiast etc
maar ik heb het idee dat ik zelf helemaal niet zo ben en dat ik dat onderbewust doe om mensen mij leuk te laten vinden.

Ik merk of zie het niet vaak (helemaal niet eigenlijk, nooit op gelet), maar ik zou me er wel een beetje aan storen. Ik vind dat je gewoon aan iemand moet kunnen zien wat hij of zij van iets vindt.

Een voorbeeld, als je met je vriend(in) uitgaat, en hij/zij doet alsof hij/zij het altijd leuk vind, maar terwijl dat helemaal niet zo is. Na een poos verbreekt hij/zij opeens de relatie omdat hij/zij het niet leuk vond. Dan is het toch handig als je aan iemand kan zien wat of diegene er van vindt?

Als je altijd een "masker" ophebt, dat lijkt me gewoon niet fijn.

En het is toch normaal dat je je niet al te best voelt als je maar net op het nippertje overgegaan bent? Waarom zou je dat verbergen?

dat weet ik ook niet eigenlijk, ik hou er gwoon niet van om zielig te doen om zoiets.

ik weet niet eigelijk of iemand dit allemaal wel snapt, bedoel ik niet lullig ofzo maar het is nogal ingewikkeld.

miss is dit ook wel veel te vaag allemaal om uberhuapt te vragen...

ik denk nu ik er nog eens goed over nadenk dat ik het vooral die bij tegenslagen, en zoals ik al zei tussen vrienden doe ik het ook niet

De mensen met een masker zijn over 't algemeen mijn beste vrienden.

klinkt cynisch... :)

Dat is het niet.

heb je het zelf ook dan?

Of course. Hoewel dat voor veel mensen hier moeilijk te geloven zal zijn.

Ik heb jarenlang zo'n masker gehad, maar ik heb hem nu bij het grofvuil gezet. Ik ben nu eigenlijk zelfs heel expressief in gezichtsuitdrukkingen. Dat vind ik veel prettiger omdat mensen nu weten hoe ik me voel en daar ook adequaat op kunnen reageren. Natuurlijk kan ik nog wel wat verbergen als ik daar behoefte aan heb, maar dat doe ik niet meer standaard.

Ik geloof niet in het feit dat iemand een masker kan afzetten; je draagt immer altijd een masker in mijn mening .. Het is alleen aan jou de 'keuze', welk masker je opzet .. en het ene masker voelt anders aan dan 't andere.

Ik frustreer me dan ook aan mensen die gaan zeggen dat ze hunzelf niet waren maar dat ze een masker op hadden.

't Maakt niet uit welk masker je opzet; achter het masker ben je altijd dezelfde persoon. T'hele wel-masker, niet-masker gedoe maakt dingen ook gecompliceerder dan 't in werkelijkheid is.

het is niet zo dat ik zeg dat ik een masker ophad in sommige situaties, maar meer dat ik gewoon bang ben dat mensen mij niet aardig vinden en daarom verberg ik alles aan mezelf wat mensen over het algemeen vervelend vinden

Juh begrijpelijk. :o Maar ja als je daarmee zit, moet je andere mensen zoeken waarbij je 't gevoel hebt dat ze 't niet vervelend vinden? :o

Ik heb best vaak een masker op. Alleen nie als ik bij mijn vriendin(/vrienden) ben, maar da ligt eraan. Soms zet ik me masker op omdak me wil inhouden, omdak geen zin heb in stomme dingen ofzo.

yup dat doe ik ook, ik vraag me alleen wel af of het wel zo eerlijk is tegenover mijn vrienden...

ik heb dat ook net zoals jij ...

dat ik altijd heel makkelijk erover denk en relaxed blijf,


maar savonds lig ik er toch wel wakker van.

Het alternatief is soms erger.


Ik verstop mijn extremen. Ik ben altijd een beetje bang dat mensen de kracht van m'n liefde, verontwaardiging, enthousiasme, woede, etc. niet aan kunnen of dat ze er bang voor worden.

Draag geen masker, maar een neutralisator. Alles word een beetje naar het midden getrokken. (y)

Ja nja.. ik vind eik van niet maar ik heb liever dat we plezier hebben enzo en dat ik me inhoudt, als dak me weer zonodig moet 'aanstellen/zeuren' en dat ik dan alles verpest.

ik ben zelf dan wat bang dat ze mij zelf niet aardig vinden maar mijn masker zeg maar.

Hmhm ik snap t..

Ik vind het geen probleem als mensen/vrienden niet zo open zijn over hun diepere gevoelens, als ik maar geen relatie met diegene heb :) (dan wil ik passie en hevige gevoelens over en weer)

Tsjah, mensen kennen mij als de eeuwige lolbroek die overal wel om kan lachen.. mijn masker dus. helpt mij zelf enorm om met tegenslagen om te gaan.. nadeel is wel dat ik regelmatig te horen krijg van mensen die mij niet zo goed kennen dat ze niet echt weten wat ze aan me hebben, dat ze me niet goed kunnen inschatten hoe ik echt ergens over denk.

Dat vind ik dus een heel groot nadeel aan een masker ophebben.

Ik kom eigenlijk maar weinig mensen tegen die geen masker op hebben. Ik vind dat persoonlijk altijd heel jammer en moeilijk. Het is echter wel logisch dat de meeste mensen een masker 'dragen', want het is heel veilig en beschermend en het is voor mensen simpelweg makkelijk op zo'n manier contact te maken.

Ik heb het alleen denk ik heel snel door. Het is verder niet dat ik hierdoor deze mensen niet mag of zo, want het is een heel menselijke eigenschap, maar het vormt voor mij echt een blokkade om met zo'n persoon contact te hebben (op wat voor manier dan ook). Vooral vroeger merkte ik dat ik ook vaak een soort masker op had, maar op een gegeven moment in m'n leven toen ik me heel rot begon te voelen, kostte het me echt te veel energie om hier mee door te gaan en daarnaast had ik ook het gevoel dat het me niets opleverde, toen ben ik daar onbewust en later ook bewust mee gestopt (voor een groot gedeelte althans).

De meest mensen dragen een masker op verschillende manieren, in de vorm van bijvoorbeeld oppervlakkigheid, onoprechtheid, door je anders voor doen of door je ware gevoelens en gedachten te verbergen. En ik denk dat dit ook niet altijd slecht is, in het leven zijn er veel verschillende soorten en vormen van contact en soms is het ook noodzakelijk om alleen maar een bepaalde kant van jezelf te laten zien of om een bepaalde 'rol te spelen', maar het is denk ik nog belangrijker als mensen echt hun ware gezicht kunnen en durven te laten zien, vooral omdat dit in mijn ogen noodzakelijk is in betekenisvolle contacten.

Ik heb er nu niet bepaald een probleem mee, als mensen een masker dragen, begrijp het wel...

Op een bepaalde manier heb ik dat zelf ook wel een tijd gedaan, maar volgens mij ben ik er nooit echt goed in geweest. Je kan alles aflezen aan mijn gezicht(n)

Ik ken een meisje dat continu met een masker oploopt. Dat doet haar hele familie, van de buitenkant lijkt het perfect, maar werkelijk....

Vorig jaar is dat masker gevallen. Ten koste van een aantal mensen.

Dus ik heb een hekel aan mensen met maskers

ik lijk gelukkig. ik doe alsof ik gelukkig ben omdat ik mensen geen pijn wil doen.
dat wordt nu al een stuk minder (thx mir!). ik weet dat het mensen nog veel meer pijn gaat doen dan nu, als ze er achter komen dat ik een masker draag. maar op dit moment gaat het gewoon niet anders. :(

ik voel me ook gewoon veiliger als mensen mijn echte gevoelens niet kennen, dan kunnen ze me ook geen pijn doen.

jij lijkt op mijn vriend!!
die zegt ook nooit wat hij denkt en voelt en ik kan totaal niet serieus met hem praten over gevoelens..als we eens ruzie hebben wordt dat ook niet uitgepraat..en dat komt niet alleen door hem hoor, ik ben er ook slecht in..maar ik heb er wel behoefte aan..vaak doen we het dan later via sms ofzo. dan kan hij het wel..


maar het is idd best af en toe lastig dat je niet weet wat de ander vindt en voelt en denkt, en het maakt mij vaak onzeker, omdat ik dan weer zo ben dat ik zelf ga bedenken wat hij ervan zou kunnen vinden...

vaag verhaal... :bloos:

Gijsbertus, daar herken ik me wel in. :) Ik draag ook vrijwel altijd een masker, en een oorzaak daarvan is onder andere dat ik als kind door mijn moeder vaak hard werd geslagen en geschopt (soms was dat terecht omdat ik iets had gedaan, soms was het omdat ze het geduld verloor bij bijvoorbeeld het helpen bij het maken van huiswerk van rekenen - want daar was ik heel slecht in). Een andere oorzaak is bijvoorbeeld dat ik als kind door de kinderen op de basisschool altijd (redelijk subtiel) werd buitengesloten, vanwege een lichamelijke beperking (ik draag een gehoorapparaat), mijn lichamelijke omvang en mijn afwijkende karakter. Echt gepest ben ik nooit, met scheldwoorden en schoppen e.d. - maar ik werd altijd min of meer genegeerd, altijd het laatst gekozen bij gym, etc. Dat soort subtiele dingetjes van het buitensluiten van een kind, je weet wel.

Daarbij komt nog bij dat ik als kind best te vertrouwend was wanneer het op mensen aan kwam (mijn vertrouwen werd dus de nodige keren beschaamd), heb toch wel moeten leren dat zeker 90% van de mensen niet te vertrouwen zijn. Ik vertrouw daarom ook maar heel moeilijk mensen, en geef mezelf heel erg moeilijk bloot - en het dragen van een masker is dan wel heel erg handig. Ik laat mezelf nooit echt zien wie ik echt ben - thuis ben ik het meest mezelf, maar ook niet helemaal, omdat ik mijn ouders en zusjes ook niet voor de volle 100% kan vertrouwen. Hier in huis is privacy namelijk niet zo belangrijk als in de meeste Nederlandse gezinnen. :s

Ik draag een verschillend masker, afhankelijk van de situatie en van de persoon met wie ik aan het praten ben. Ik heb het gevoel dat ik echt een soort kameleon ben, eigenlijk - en dat wordt ook in de hand gewerkt door de problematiek die bij mijn lichamelijke beperking hoort.

Ik weet wel dat ik ook niet echt gelukkig word van dat masker, want het belemmert me wel bij mijn sociale contacten (wat betreft diepgang, e.d.), maar ik kan het gewoon niet opbrengen om het af te doen. Ik ben namelijk een keer verliefd geworden op iemand, en die heeft dus 'zomaar', schijnbaar zonder moeite, door mijn muur heen weten te breken - en daar ben ik heel erg ondersteboven van geweest. Ik houd mijn wereldje en gevoelsleven het liefst ordelijk, en onder mijn controle - en dat was met die verliefdheid dus niet mogelijk. Daar heb ik het echt moeilijk mee gehad. :| Toen die verliefdheid dan ook eindelijk over was, was voor mij duidelijk dat ik nooit aan een relatie wil beginnen - want dat gevoel wil ik nooit meer meemaken. Ik ben te zeer een kluizenaarstype, te introvert, te gevoelig en op mezelf gericht voor dat soort dingen.

Niet dat ik dat erg vind, maar ik vind het veilig zo. :)

Ja, best een complicerend karakter heb ik - ik begrijp het ook nog niet allemaal zelf, moet toch nadenken als ik dit hele verhaal schrijf. Maar dat komt omdat een verhaal altijd meerdere kanten en invalshoeken heeft, en als je dat dan allemaal gaat analyseren, wordt dat een heel langdradig verhaal en raak je het spoor kwijt. ;)

Maar ja, om een lang verhaal kort te maken - ja, ik draag ook een masker. En ja, ook ik vind het tonen van gevoelens een teken van zwakte, met name huilen. Intimiteit verafschuw ik (knuffels kan ik al niet verdragen), want dat vereist een bepaalde openstelling van je gevoelens e.d.

Hmm. :) Dat is het, denk ik.

ik draag zelf altijd eenmasker,
heb ik mezelf al op de eerste schooldag aangeleerd (op de middelbare dan he)
anders word iknietgeaccepteerd, maar ik vind een masker lastig, want erachter zitten grote geheimen verborgen, en gevoelens die niemand mag weten, anders kan iknet zo goed meteen een gat in de grond zoeken. ik heb mijn masker nooit honderd procent geaaccepteerd, niemand uit mijn omgevingweet het ook,

bij andere mensen die een masker hebben heb ik het snel door,
ik accepteer hun, vooral omdat ik hetzelfde doe,
maar mensen moeten altijd weten, datje bij mij jezelf kan zijn, en blijft,
ook al ben ik zelf niet mezelf

Bleh ik vind mensen die altijd een masker dragen echt a relaxt. Ik vind het juist prettig als mensen zichzelf zijn en hun emoties tonen. Mensen die altijd zo nonchalant overkomen en nooit eens wat emoties tonen vind ik geen relaxte mensen.
Ik kan zelfs niet eens een masker opzetten al zou ik het willen.

Ik kom er de laatste tijd eigenlijk steeds meer achter dat ik nogal snel de neiging heb om een masker op te zetten.

Dit deed ik waarschijnlijk al langer maar op een of andere manier heb ik mijzelf daar nu pas mee geconfronteerd.

Ik sta er best wel bekend om dat ik "grappig" uit de hoek kan komen. Ik weet zelf eigenlijk ook niet zo goed waarom ik dat doe.
Waarschijnlijk gewoon een manier van aandacht trekken.

Tot dat het serieus moet worden, dan houd ik in een groep al snel de boot af.

Alleen bij een select groepje vrienden en kennissen laat ik mijn masker wel eens zakken.

Eigenlijk ben ik best wel individualistisch ingesteld, ik heb eigenlijk altijd zoiets van: je diepere gevoelens houd je maar voor jezelf, daat moet je anderen niet mee opschepen.

Nadeel is wel dat het vrij lastig is om echt een goede band met iemand te krijgen omdat ik van mezelf weet dat ik waarschijnlijk anders ben dan iemand op het eerste gezicht denkt.

(dat ik ooit nog een serieuze reactie op psychologie zou posten had ik een jaar geleden ook niet gedacht :bloos: )

mensen staan ook helemaal versteld van het feit dat je met mij best wel een enorm diep serieus gesprek kunt houden.
dat komt puur omdat ik bekend sta als een droogkloot, maar in het echt ben ik dat helemaal niet denk ik.

maar het enge is eigenlijk dat ik steeds minder weet wat ik nou echt ben en wat mijn masker is zeg maar...

beangstigd mij een beetje

Als je een hele goede vriend van me was zou ik het wel ontzettend storend vinden. Aan vrienden kun je alles vertellen. En wsaarom is jezelf uiten een teken van zwakte?

Zelf draag ik alleen mijn masker bij vreemden of mensen die ik niet ken.

aan vrienden kun je niet alles vertellen.

waarom ik mezelf nooit uit aan anderen?
ja ik weet et eigenlijk niet, het voelt ongelofelijk kut.
net alsof ik naakt ben ofzo klinkt miss beetje gek... :)

Dan heb je geen goede vrienden. Ik heb 4 hechte vriendinnen, En alleen aan 1 vertel ik bijna 99% aan haar en zij ook aan mij.\
Volgens mij ben je gewoon verlegen aangelegd. Dat maak niet uit ik heb dat ook. Beter dan iemand die spontaan is en alles aan jan en allemaal alles verteld ;) (y)

Hoe langer je een masker op hebt, hoe meer je er aan gaat wennen.

Je kan altijd proberen een ander masker op te zetten; hoe onnatuurlijk of geforceerd dat misschien ook voelt en overkomt .. maar op een gegeven moment went dat wel.

Ik draag vaak een masker, behalve thuis. Daar ben ik 100% mezelf. Daarbuiten bestaan er maar weinig momenten waarin ik écht helemaal mezelf ben. Als ik me ongemakkelijk voel of ga voelen verander ik. Maar het komt allemaal voort uit angst en dat wordt gelukkig steeds minder. Ik werk eraan:)

Je hebt er zelf het meeste last van. En o ja, ik heb ze ook. Zelfs thuis. Ach... :)