Vreemd genoeg ben ik niet gek.
 

"Ik wil de zeven wonderwerelden!"

en terwijl ik mijn pen wil slijpen
omdat ik koeienvlekken tel
- dat is het enige dat telt! -
en na vlek nummer negentien
ik me afvraag of bovendien
wolken aan de bovenkant
ook bekeken zouden worden
als daar niemand

bestrooi ik de wolk met zand
en besef dat dat niet kan.
Al dat denken maakt me bang.

Misschien zijn het er maar zes.


Ik dicht teveel en teveel van hetzelfde heb ik het idee. Maar ik post het toch maar. Misschien om van jullie te horen dat ik daar eens mee op moet houden :p Hoe kom ik uit zo'n dichtpatroon?

Sorry Thoughtful, ik ga je niet vertellen hoe je uit dat dichtpatroon moet komen, want ik ben het nog lang niet zat:).
Het is een leuk gedichtje, fijn.

Ik lees steeds over het 'of' in 'ik me afvraag of bovendien' heen, want dan loopt de zin veel fijner, maar daardoor vroeg ik me wel af wat je nou bedoelde (tot ik ineens wat beter ging lezen).

Ik heb niet zo het idee dat je veel van hetzelfde post hoor. Naja, ik begrijp wat je bedoelt: het is allemaal zo Thoughful? Je wilt wat anders omdat je het idee hebt dat het saai wordt? Maar er zit wel iedere keer wat nieuws in..

De eerste zin is zo prachtig, echt waar .. de drie regels daarna vind ik dan wat minder (het 'pen' doet me een beetje denken aan poesieversjes -- geheel persoonlijk dus wel ja) maar daarna wordt het weer erg fijn. Wel een beetje jammer dat het laatste gedeelte geen rijm meer bevat, maar ach:

Ik wil de zeven wonderwerelden .. <33

en nu naar bed

en terwijl ik mijn pen wil slijpen
omdat ik koeienvlekken tel
- dat is het enige dat telt! -

Dit stukje vind ik wat minder, minder bijzonder. Het lijkt niet zo te passen in de rest van je gedicht. Wat daarna komt vind ik dan wel weer heel leuk; de zinsconstructie is goed, en ook
als daar niemand vind ik gaaf, alsof je de zin afbreekt omdat je je bedenkt hoe belachelijk die gedachte eigenlijk is.
Het laatste stukje? Daar zit wél een beetje rijm in, vind ik wel okay. Het leest lekker.

Misschien zijn het er maar zes.
Ik dacht eerst dat het over die koeienvlekken ging. :D Maar nee, het gaat over de wonderwerelden. Leuk, Thoughtful. :)
Ik vind het een leuk gedichtje, maar wel een echt Thoughtful-gedichtje. En als je al jouw gedichten eens achter elkaar zou lezen, misschien is het dan inderdaad een beetje teveel van het goede - ook al brengt ieder gedichtje afzonderlijk iets nieuws. Ik weet niet hoe je uit dat dichtpatroon kunt komen. Wil je wat nieuws, probeer dan te experimenteren. Dat is ook altijd leuk voor ons. ;) Maar het gaat erom dat je fijn kunt dichten.

Woehoeh! Geweldig! (Ik moet denken aan Graaf Tel. Zijn Engelse naam, Count Count, is leuker)

Hoe kom je ín zo'n dichtpattroon, thoughtful? :o
Alleen het woord 'bovendien ' vind ik niet zo op zijn plaats,, omdat het als enige echt heel erg rijmt, denk ik.


bestrooi ik de wolk met zand
en besef dat dat niet kan.
Al dat denken maakt me bang.

:cool:

Extreem toevallig ligt hier naast me een werkstuk over de zeven wereldwonderen :o :)

:) Bedankt voor de reacties. Al wilde ik dat niet helemaal horen, want wat Re3m zegt, het is een echt Thoughtful-gedichtje, en zo geweldig is dat niet. Maar misschien kan ik niet anders? Misschien inderdaad veel te veel op mijn gevoel of zo (het doet me aan het topic van Riven denken), maar ik weet inmiddels niet meer anders.
Als ik eens tijd heb in de zomer ga ik wat andere dingen proberen, misschien. Ik houd niet van dichtpatronen. :o

en terwijl ik mijn pen wil slijpen
omdat ik koeienvlekken tel
- dat is het enige dat telt! -
past er inderdaad minder tussen, maar dat was niet helemaal per ongeluk, het ging juist om het dwarse en vreemde en niet kloppende, en dát was ook ongeveer de situatie waarin ik zat te dichten, ik zat in de trein. Als ik dat weghaal, hm, dan klopt het niet meer.

Blabla, bedankt in ieder geval, ik ga er eens over denken.