het mislukt stukje autobiografie van CW
We willen allemaal vliegen maar slechts een paar hebben vleugels gekregen.
Ik herinner het mij perfect. Junkies vergeten vlug maar ik maak graag een uitzondering. Je kwam 's avonds laat aan. Je broer had je afgezet aan mij huis want het regende. Zijn lichaamstaal wist me te vertellen dat hij mij haatte. Hij haatte mij net zoveel als ik van je hield. We liepen samen naar binnen, je keerde nog eens een wuifde je broer uit. We liepen de trap al lachend op, ik weet nog dat mijn buurvrouw aanwezig was in mijn huis. Je keek er even naar voor aleer de trap op te lopen en lachte vriendelijk. Ik liep achter je aan. Je wandelde naar mijn kamer. Er lag een cd'tje van Faith No More op, Last cup of sorrow was het nummer die speelde. Je ging onmiddelijk naar mijn nachtkastje, haalde het metalen doosje er uit. Je opende het, draaide je hoofd naar me en keek me wat verrast aan. Ik zei dat ik de laatste had opgerookt en dat ik wel nog wat speed had. Je werd boos en ik voelde me slecht want ik zou je nooit willen kwetsen. Je plofte neer op het bed. Ik ging naar mijn moeder's kamer en nam de telefoon van de hoorn en belde naar een paar mensen. Het ene probleem na het andere dook op, je merk wie je best vrienden zijn in tijden van nood. Ik ging mijn kamer binnen en je was bezig aan het schrijven op mijn muur. Ik kon het niet lezen van waar ik stond. Ik zei dat ik even wegging, je wist wat ik ging doen. Achteraf zag ik dat je erop had geschreven 'we burnt our faith to see the flames of god'. Ik heb er nooit iets over gevraagd. Ik liep tot aan het einde van de straat en daar stond H. al met zijn auto. Ik moest niet direct betalen. Ik liep terug naar huis. Toen ik de deur opende stond de buurvrouw aan de andere kant. Ik lachte eens en liep naar boven. Ik opende mijn deur en daar lach je, onder de dekens... ik zag je kleren naast het bed. Je had ook een ander muziekje opgelegd. Je lievelings CD, Jeff Buckley, Grace. Je deed het het deken weg en kwam dichter. Je schoonheid was me nooit eerder opgevallen. Elk stukje van je lichaam was perfect. Voor ik het wist raakten jouw lippen de mijne. Je deed mijn T-shirt uit terwijl ik mijn schoenen uitsmeet. Je handen wreven over mijn lichaam. Ze waren warm en voelde fantastisch aan op mijn koud lichaam. Je handen bewogen soepel en sierlijk, je deed mijn riem open en ontknoopte mijn broek. Opnieuw raakten onze lippen. Die simpele kus ontpopte zich tot een hevige passionele belevenis. Terwijl we steeds dichter bij het bed kwamen. Lilac wine ontarmde ons. Er werd een korte pauze ingelast om even vluchtig door het nachtkastje te rommelen. Het was perfect. We bleven nog even liggen. Ik gaf je je kleren en ik zocht de mijne. Ondertussen was het al een uur later. De nieuwe koopwaar werd onmiddelijk gebruikt. Ik rolde er 3. We gingen samen naar buiten. Het regende niet meer. Toen we in het park toe kwamen stak ik er een aan. Alles was perfect. Je ging liggen onder een boom en zei dat de sterren dood waren. Ik was verliefd op je en kuste je op de wang. Er kwamen donkere wolken voor de maan en de regen had niet lang weggeweest. In enkele seconden waren we doorweekt. Ik wandelde je naar huis en ik wou zo graag mee naar binnen om naast je zijde te liggen, je te horen ademen terwijl je sliep. Ik zou de hele nacht opblijven zodat ik niet zou vergeten dat ik naast je lag. Maar je vader en moeder zouden het niet toe laten. Ik wandelde op mijn eentje terug naar huis.
Ik luisterde naar Buckley en begon te huilen. Het was een teken, een perfecte dag. Ik zou nooit meer een dag zoals deze beleven. Het was de dag waar ik elke dag van mijn leven aan zou denken en zeggen 'toen was ik gelukkig'. Ik had gelijk.
|
