Na de break-up
 

Ik merk bij mezelf dat break-ups ontzettend veel impact hebben op mijn 'persoonlijke ontwikkeling' op lange termijn. Hoe zit dat bij jullie? Zijn jullie sterker geworden of hebben jullie juist angsten ontwikkeld? Wat heb je ervan geleerd en hoeveel impact had het op jezelf? Wat leerde je over jezelf of over hoe jij in een relatie staat? Ben erg benieuwd.

--
Het lijkt me eerlijk om als TS te beginnen:

Ik persoonlijk merk dat ik na een vrij heftige break met mijn ex S. erg wantrouwend ben geworden ten opzichte van het mannelijk geslacht. Bang om plotseling verlaten te worden, de signalen niet te herkennen, plotseling weer in de kou te staan.. Ik vertrouw ze langzaam of niet. In de relaties ná die heftige break hield ik me dan ook vrij oppervlakkig en die gingen nooit zo diep als die met S. Ook merk ik dat ik mijzelf erg moeilijk openstel en de negatieve dingen niet bespreek met mijn (eventuele) partner.
Positief is dat ik heb geleerd om iemand te vergeven en in te zien dat gevoelens niet te sturen zijn. Én om heel erg op de kleine details te letten.



En jullie?

Ik ben eigenlijk altijd positief uit een verbroken relatie gekomen. In ieder geval nooit negatief, lijkt me erg vervelend om te constateren.
Van elke vriend heb ik dingen geleerd over het leven, en over allerlei hobby's/interesses van de ander. En natuurlijk over relaties in het algemeen.

Wat ik wel merk is dat ik in een nieuwe relatie heel erg moeilijk mezelf open stel om verliefd te worden. Ik bescherm mezelf zeg maar door mn gevoelens gewoon tegen te houden, omdat ik bang ben om gekwetst of afgewezen te worden.
Maar of dat aan de break-up met vorige vriendjes ligt weet ik niet.
Ik vind het wel heerlijk om te merken dat ik steeds meer van mn vriend hou en hem vertrouw etc, en andersom ook, dat dat gewoon 'zichtbaar' groeit tussen ons. Juist fijn.

nja wat voor invloed het heeft
je went eraan

maar dat is sowieso met klote dingen je kan er na een paar keer beter mee omgaan

maar zo veel erger ofzo vindt ik het niet
ik maak wel eens meer kutdingen mee
en die zal ik vast ook nog wel eens meemaken

dus zon drama ervan maken heb ik geen zin in
ik leer er liever van

En wat voor dingen heb je dan geleerd? En over relaties in het algemeen?

Ik heb nog bar weinig ervaringen met break-ups, maar ik ben iig de latste persoon die het contact met iemand totaal zal verbreken als het uit gaat en er geen knallende ruzie bijgekomen is.

Denk toch wel dat ik er sterker van geworden ben, want je komt zo toch meer dingen over jezelf te weten die jij mss niet goed deed en die je samen anders had aan kunnen pakken, wat je de volgende keer weer mee kunt nemen en kunt proberen te verbeteren.

Ik merk dat ik er steeds makkelijker in word. Slechte eigenschap misschien, ik weet het niet. Ik heb er geen last van iig. Maar als iets me niet aanstaat ga ik er verder geen moeite in steken. Ik heb heel goed geleerd voor mezelf te kiezen.
Misschien verandert het ooit weer. Misschien is het ook een vorm van wantrouwen. Je ne sais pas

Mja. Die ene keer dat ik daadwerkelijk iemand gedumpt heb, heb ik daar wel wat van geleerd. Of beter gezegd, ik had wat geleerd en heb hem vervolgens gedumpt. Daar ben ik dus positiever uitgekomen.

Verder is er eigenlijk vooral sprake van jongens met wie er net géén relatie kwam, en daar heb ik ook wel van geleerd :D Met name dat het eigenlijk toch niet zo gek is dat iemand iets met mij wil, en dat het wel heel asociaal van mij is om iemand twee maand te negeren omdat hij mij leuk vind en ik bij nader inzien hem toch niet op die manier.

Mja. Ik leer eigenlijk uit alles wat ik meemaak, wel iets over mijzelf en andere mensen.

Ik ben er toch wel positief uitgekomen denk ik zo. Denk wat beter na over mijn gevoelens voor ik me er helemaal aan over geef. Misschien wat afstandelijker ofsow? maar ik denk dat het toch wel positief is (zeker voor mezelf).

Je gaat toch met een ander gevoel de volgende relatie aan. Je bent voorzichtig.
Bij mijn vriend merk ik dat ie vaak vraagt of hij wel genoeg aandacht aan me besteedt, of hij me niet tekortdoet... dit omdat zijn ex nogal een aandachtsopeiser was. Dat vind ik soms wel jammer. Juist door die vragen ga ik dan weer denken of ik te veeleisend ben of dat ik te weinig laat merken hoe blij ik met hem ben...

Ik ben er behoorlijk onzeker door geworden.. Maar of dat met andere jongens ook zo zou zijn weet ik niet.

Ik heb een relatie van 2,5 jaar gehad met een jongen. Vanaf mijn zestiende tot ik bijna 19 was. Dat ging voor mijn gevoel vrij plotseling uit, en ik stond echt even met mijn handen in het haar van wat moet ik nu? Ik had die twee jaren heel erg naar zijn willetje geleefd, en gedaan wat hij leuk vond enzo, en toen moest ik opeens weer gaan nadenken wat ik zelf wilde en wie ik eigenlijk was enzo.
Ik ben hier best onzeker door geworden en heb een sociale fobie ontwikkeld.
Gaat nu overigens wel alweer een stuk, of stukken, beter.

het egige wat ik had, was dat ik mijn vrijheid opeens zo waardeerde, toen ik nog met mijn ex ging deden we automatisch wat hij wilde... Ben blij dat dat niet meer hoeft! (is langzaam in de relatie geslopen hoor)

ik heb nu wel een vriend, maar die laat mij vrij, als ik geen zin heb is het prima!

Vampire_ese

Ik begin wat assertiever te worden.. EINDELIJK :D :p

Dat merk ik ook heel sterk.
Ik heb nu duidelijk meer zelfvertrouwen, ben assertiever en opener geworden. Eigenlijk is het vreemd dat dat kan veroorzaakt worden door het afspringen van een relatie, mara goed :) Ik heb ook vanalles bijgeleerd over relaties, en mensen in het algemeen.

Ik denk dat ik misschien in een volgende relatie meer aandachtig ga zijn voor bepaalde details.

veel negatieve dingen

zoals; veel spijt over dingen die ik anders had moeten doen, wantrouwen, haatgevoelens.

en ik wil nietmeer verliefd worden.

best een impact dus:)

Waarom zou je spijt hebben? Op dat moment heb je bewust die keuzes genomen...

ja, maar nu zie ik in dat ik toen de foute keuzes nam en dat toen ook had moeten kunnen zien.
met daarbij de onuitstaanbare gedachte dat het me veel pijn had bespaard als ik op zulke momenten net de andere keuze had gemaakt.
:)

Zonde om zo te denken. Ik heb ook genoeg keuzes gemaakt die achteraf misschien niet de juiste keuzes zijn geweest, maar op dat moment stond ik achter die keuze en daar heb ik geen spijt van. Het is jammer dat het anders is gelopen dan dat ik misschien wel had gewild, maar waarom daarom treuren en mijn energie verspillen? Op dat moment was dat mijn keuze. Met de gevolgen die daar bij hoorden.

ja, dat is natuurlijk ook zo, maar het voelt gewoon toch frustrerend

Dat kost veel te veel energie joh :)
Jammer dat het anders is gelopen dan je misschien had gewild, maar je leert hier weer van.
Zo heb ik ook veel geleerd van mijn vorige relatie.
Achteraf gezien had ik veel eerder niet alleen aan de bel moeten trekken, maar ook een punt achter onze relatie moeten zetten. Maar ik weet dat ik op dat moment niets anders wilde dan vechten voor hoe lang het nog kon. Mijn moeder heeft op een punt ook gezegd dat ik het uit moest maken, maar toen zei ik gewoon: mam, ik maak mijn eigen keuze, op basis van mijn gevoel en de gegevens die ik heb. Ga ik op m'n bek, dan heb ik dat zelf gedaan, zo niet, dan blij. Als ik jouw keuze doorzet sta ik er niet achter en zal ik niet leren van mijn fouten.

En net hoorde ik dat hij al een paar maanden een nieuwe vriendin heeft en het doet me niet zoveel. Dat wat we hadden probeer ik zoveel mogelijk te koesteren.. En ik ben er alleen maar sterker uit gekomen (y) :)

joah dat ga ik wel koesteren vanaf het moment dat het een keertje wél een tijdje goedgaat met een relatie:P

Ik heb na elke relatie wat meer geleerd over wat ik wel en niet wil. In sommige vooral wat ik niet wil :p Nouja, ik heb het tot nu toe altijd uit gemaakt en ik heb er niks ergs door opgelopen.

Alleen maar veel geleerd :) en daar ben k blij mee

Van mijn eerste relatie heb ik geleerd dat ik ontzettend tegenstrijdige gevoelens kan hebben.
Ook het feit dat een relatie een vrolijk feit is (niet altijd, maar zoals het bij ons ging, was gewoon niet goed). Ik was tijdens die relatie het ene moment hartstikke blij en drie minuten later hartstikke 'down'. Waarschijnlijk speelde de puberteit hier ook in mee, maar hij speelde ook een hele grote rol!
Toen het eenmaal uit was, heb ik me de eerste weken ontzettend rot gevoeld, maar later leerde ik dat ik alleen veel gelukkiger was dan met hem.

En van de tweede relatie heb ik o.a geleerd dat ik niet te snel na een verbroken relatie een nieuwe moet aangaan, want dat liep na een halfjaar al stuk.

ik ben er sterker uitgekomen ik had niet verwacht dat het uit zou gaan maar heb er wel van geleerd, er was laatst iets op tv dat ik best wel intressant vond. iemand zei veel mensen zijn bang om gekwetst te worden en doen voorzichtig en nemen een stap terug maar juist doordat ze dat doen worden ze gekwetst.
en ik ben het helemaal met diegene eens ik deed hetzelfde bij me ex:) en idd ik werd gekwetst

Ik ben weer geworden wie ik was in alles wat ik doe en laat.
Kben hooguit wat wanhopiger omdat ik weer opnieuw op zoek kan gaan... :s

Hoezo worden ze juist daardoor gekwetst dan? Die gedachtengang volg ik niet. :s

ze worden afstandelijker en wantrouwend enzo en worden juist daardoor gekwetst

Dit heb ik dus ook..Ik ben nu ook heel snel in paniek als een jongen me serieus probeerd te versieren. ik ben te bang om nog een keer gekwest te worden en wil dus geen afspraakjes en geen diepe gesprekken of intiem contact met jongens en . Heel raar ik weet het. Maar ik vertrouw ze gewoon niet meer

eerste x: dat ik toch wel mijn principes niet op moet geven voor een of andere lul en 2e x: dat niet iedereen tzelfde denkt als mij

Ik ben er wel positief uitgekomen vind ik. Niet in het begin, ik was er echt kapot van, zelfs enkele maanden lang. Mjah, 'k zag die jongen erg graag.

Maar als ik even nadenk over hoe ik nu ben? Dan zou ik niets veranderen in het proces dat me zo gevormd heeft. :) 'k Ben een behoorlijk zelfzekere meid, die weet wat ze wil, en het ook niet zomaar meer zal opgeven voor een man.