Sara Burgerhart
 

De nacht viel lang en kil over het dorp. De plassen lagen als bevroren tranen in het landschap en de bladloze bomen stonden er koel en doods bij. Enkel de lantaarnpalen durfden zich nog met een flauwe oranje gloed te verzetten tegen de oprukkende duisternis. Diep in het huis werden de laatste lampen met een zachte knip uitgezet en onderdrukte men een rilling. De kou gleed als een kwaadaardige geest onder Sara’s deur door en graaide begerig naar haar witblonde lokken, het enige lichaamsdeel dat nog boven de donkerblauwe donsdeken uitstak. Nu pas durfde Sara de bittere tranen die ze de hele dag opgespaard had laten vloeien. Met snikkende tussenpozen biggelden de kristallen druppels over haar wangen. Het kon Sara niet schelen dat haar hele kussen doorweekt was, dat ze al drie dagen niet meer gelachen had en dat ze zonder nachthemd naar bed was gegaan. Liefde was voor haar als een heks, een heks die ongezien een poedertje in haar drankje goot en daarna wegflitste op haar bezem, genietend van het komende leed, liefdesvoedsel. De heks was het tegenovergestelde van Cupido, die zijn pijlen op beide partijen afschiet. De heks vergiftigde liever één persoon met liefde en liet en liet die daarna creperen van verdriet en eenzaamheid.
Hij hield niet van Sarah. Zijn prachtige lach met flitsende tanden, zijn lange, bijna vrouwelijke wimpers en stoere kaken hoorden haar niet toe, daar had ‘de heks’ voor gezorgd.
Wat haatte ze die toch! Als ze kon kiezen zou ze nooit meer verliefd worden, nooit meer smelten vanbinnen bij de aanblik van een gezicht, haar hart sneller voelen slaan van een lach die niet naar voor haar bestemd was. Midden tussen haar knuffels die haar eentonig lachend aankeken en ingewikkeld in haar warme donsdeken voelde ze zich eenzaam, koud en verlaten.
Was hij maar hier, bad ze, lachte hij maar eens naar me, knuffelde hij me maar eens, ik zou er mijn hele wereld voor willen opgeven. Alstublieft God, als u bestaat, help mij dan.
Maar het bleef stil.
Tussen de snikken en tranen door sloop slaap als een stille verleider in haar ogen en sloot ze, hij begeleidde haar naar een land zonder heksen of Cupido’s.
Heel de kille nacht nog sliep ze zo, ineengekrompen en koortsig op een betraand kussen, terwijl haar knuffels stilletjes naar haar bleven lachen.
Ze beloofden haar dat ze later de zon nog wel zou zien. Later.


recht uit het hart :)

Ik vind dit heel erg mooi geschreven. Goed de gevoelens naar voren gebracht. Je inleiding vind ik erg sterk. Het maakt je nieuwsgierig naar de rest van het verhaal. Dit vind ik een van de mindere delen. Het zorgt voor afwisseling, wat het hele verhaaltje beter maakt, maar op de een of andere manier stoorde ik me eraan bij het lezen.


Nu pas durfde Sara de bittere tranen, die ze de hele dag opgespaard had, te laten vloeien.
afschoot?
Lijkt me duidelijk.

Het leest prettiger als er voor slaap een lidwoord staat.

Het is net de bedoeling om een assonantie te vormen ;)

Bedankt voor de uitegbreide reactie, ik heb gewoon los over die fouten gelezen :o

Acconsonantie, assonantie is met overeenkomende klinkers.

alliteratie dan toch?

wel een mooie trouwens :P
sloop slaap

Alliteratie is met beginmedeklinkers, acconsonantie is met eindmedeklinkers. De combinatie van beide heet pararijm. Astuanax heeft dus pararijm gebruikt.

oke, die kende ik nog niet :P

Ik vind het wel mooi beschreven, maar ik mis de ' bij zinnen als "Was hij maar hier, bad ze, lachte hij maar eens naar me, knuffelde hij me maar eens, ik zou er mijn hele wereld voor willen opgeven. Alstublieft God, als u bestaat, help mij dan."

Verder geen onderbouwing vandaag.

Bowser ziet liever Betje Wolff.

Aagje deken is anders ook niet mis ;)

Bedankt voor de reacties!

Enkel veel gezwam over de assonantie(zoals wij ze in latijnse teksten noemen) en amper gezwam over de inhoud van de tekst :(

(eigenlijk is het alliteratie én acconsonantie)

je mist de wat?

De '
Aanhalingstekens

aha maar waarom zijn aanhalingstekens zo belangrijk? Ik heb ze altijd al de minst nuttige tekens gevonden (na puntkomma)

Letteren is weer lui! :(

Voor straf ga ik je tekst beoordelen!

'Was hij maar hier,' bad ze, 'lachte hij maar eens naar me, knuffelde hij me maar eens, ik zou er mijn hele wereld voor willen opgeven. Alstublieft God, als u bestaat, help mij dan.'

Dat hoort gewoon. En het komt de leesbaarheid ten goede. Ik had niet meteen door dat zij dat letterlijk bad.

Neem me niet kwalijk dat ik de moeite nalaat mijn commentaar teder en lief te brengen. Ik ben voor harde aanpak.

“De kou gleed als een kwaadaardige geest onder Sara’s deur door en graaide begerig naar haar witblonde lokken, het enige lichaamsdeel dat nog boven de donkerblauwe donsdeken uitstak.” Ik zou hier het woord 'door' weglaten, omdat het geheel overbodig is. Buitendien maakt het de zin vloeiender.

“Was hij maar hier, bad ze, lachte hij maar eens naar me, knuffelde hij me maar eens, ik zou er mijn hele wereld voor willen opgeven. Alstublieft God, als u bestaat, help mij dan.” Wat zijn we snel door dit verhaal heengegaan.. Dat komt doordat je fijn schrijft, maar het mij absoluut niet 'pakt'. Iniedergeval wil ik je nog meegeven dat je altijd aanhalingsteken 'moet' gebruiken. “Was hij maar hier”, bad ze, “lachte hij maar eens naar me, knuffelde hij me maar eens, ik zou er mijn hele wereld voor willen opgeven. Alstublieft God, als U bestaat, help mij dan.”

“Ze beloofden haar dat ze later de zon nog wel zou zien. Later.” Wanneer komt het vervolg? Een taalkundig goed verhaal, maar het pakt mij absoluut niet. Heksen bestaan niet.

Dentaku.

Mooie ontkrachting van het stukje. Idd vrij hard.
Maar het is geschreven alsof het recht uit het hart komt en zo leest het ook.
Ik zag niet eens dat die aanhalingstekens misten, ben nooit een ster geweest in het gebruiken ervan.. :confused:
Nouja, ik vind het mooi, geen grammaticale/mierenneukerige beoordeling nodig!

Ik vind het een mooi stukje, hoewel verliefd zijn best leuk kan zijn. Soms.

Toen ik deze zin voor de eerste keer las, vond ik hem nog kloppen. Nu ben ik echter van mening dat een nacht niet lang kan vallen:o.

Ik vind haren niet echt een lichaamsdeel, kun je daar niet iets beters voor verzinnen?

Ik las deze zin eerst alsof de knuffels in haar donsdeken waren ingewikkeld:s.

Hoezo koortsig? Ze had het toch koud, of lees ik het nu verkeerd?

deur door is zoals sloop slaap een assonantie (of acconsonnatie ;)), een stijlfiguur die je wakker moeten houden in het midden van een verhaal.
Ik ben van de bond tegen aanhalingstekens.
Taalkundig goed en fijn geschreven, zo streng ben je toch niet geweest ;)

@ roosieh: haren vond ik ook geen lichaamsdeel maar ik wist er geen beter woord voor :p
Ze voelt zich koortsig door de tranen.

Allemaal bedankt voor de reacti (y) es!

Zowel acconsonantie als alliteratie, dus pararijm. Maar zeker géén assonantie :nono: :p

Die stomme bond van je verandert er niets aan dat het nog steeds fout is. :o

Die bond is niet stom, ok? :( :rolleyes:


;)