levensvragen der liefde
 

Uit onderzoek blijkt dat meer dan de helft van de mensen tijdens het masturberen aan iemand anders denkt dan hun eigen partner. Op zich best een verwerpelijke theorie. Want waarom zou jou vriend of vriendin wel tijdens de masturbatie aan iemand anders denken, maar niet tijdens de seks? Het zou zo maar kunnen dat wanneer jij hartstochtelijk tussen de benen van je vriendin ligt te likken, zij denkt aan je beste vriend, je broer of iemand anders waarvan je geen weet hebt.
Het schijnt dat mensen monogaam zijn. Althans, zo worden wij in deze Westerse wereld opgevoed. Maar waarom zijn we dat? Ik heb anderhalf jaar een hele lieve vriendin, alles klopt, we houden van elkaar. Ik wil haar echt niet kwijt. Maar als ik een paar avonden niet bij haar ben geweest, zit mijn lichaam behoorlijk vol testosteron. Ja, en ik ben ook maar een mens. Eerlijk gezegd denk ik ook wel eens aan iemand anders. Ik ken inmiddels elke moedervlek op de huid van mijn vriendin, mijn fantasie wil ook wat.
Toch vind ik het misselijkmakend om te realiseren dat mijn vriendin opgewonden raakt van andere jongens dan ik. Is er een verschil tussen vrijen met een ander dan je partner, of wensen te vrijen met een ander dan je partner? In je hoofd ga je in beide gevallen vreemd. Hoe kun je gelukkig zijn, tevreden met wat je hebt, terwijl je fantaseert over seks met een ander? Hou je minder van iemand, als je ook opgewonden van een ander wordt?
Zou men polygaam kúnnen zijn? En dan bedoel ik dat je bij je geliefde blijft, maar dat af en toe buiten de deur snoepen geaccepteerd wordt? Ik kan zo een aantal dames opnoemen waarbij ik dit zou willen proberen... Maar als ik me voorstel hoe mijn vriendin zich zal laten verleiden tot escapades met foute figuren, ongure jongens met stinkende genitaliën, breekt het zweet me uit. Dank je feestelijk. Op mijn vriendin na, zou het voor ons beide werken.

:D


Ik denk niet dat het voor mij zou werken. Ik ben van binnen één bom jaloezie, niets voor mij dus. Wel goed stukje, overigens. (Y)

Ik ben ook ontzettend jaloers, maar toch vind ik het niet erg als mijn vriendje aan andere meisjes denkt.. zelf doe ik het niet. Gek eigenlijk, alles wat met hem en andere meisjes te maken heeft maakt me jaloers (Ja, ik ben een gedreven overdrijver), maar wat dat betreft, nee, daar word ik niet jaloers om.


Leuk stukje!

Ja, leuk stukje, het houdt je aandacht wel vast.
Al vind ik het einde minder, eigenlijk. Het is ook wel een klein beetje cliché, wat je verteld, en met die vragen zo op het eind benadruk je dat, voor mijn gevoel.
Hm, vaag gezegd :o
Laat maar, ik vind het gewoon wel een leuk stukje :)

Ik vind het einde een beetje wazig, maar ach. Het is wel een aardig stukje.

jouw :nono:

:D


En over de tekst... tja, het klinkt allemaal zo bekend.

Ik dacht dat we van nature juist polygaam zijn :confused:

Ja, volgens mij zijn wij van nature polygaam, maar is dat monogame een norm, verplicht aangeleerd dus

juist :)

En terecht, natuurlijk. Anders zou het een zootje worden.

Is dat trouwens echt bewezen? Want als je naar andere diersoorten kijkt, daar zijn er ook zat monogaam (duiven bijvoorbeeld)

Hihi, wat een voorbeeld! Maar persoonlijk ben ik niet bedreven in het polygame en monogame van de natuur... :D

Ik dacht dat vogels elk jaar een nieuwe partner zoeken :confused:

Idem.

[QUOTE]Nijn* schreef op 11-07-2005 @ 22:54 :

Citaat:

Thoughtful schreef op 08-07-2005 @ 21:41 : Ja, leuk stukje, het houdt je aandacht wel vast. Al vind ik het einde minder, eigenlijk. Het is ook wel een klein beetje cliché, wat je verteld, en met die vragen zo op het eind benadruk je dat, voor mijn gevoel. Hm, vaag gezegd :o Laat maar, ik vind het gewoon wel een leuk stukje :) [/QUOTE Idem.

Perfect gequote! :D (y)

Wat nou hè :p

Duiven zijn monogaam... Ik heb al vijf jaar lang hetzelfde duivenstelletje in de tuin. Ze hebben zelfs een relatiecrisis overwonnen :eek:

maar ja, idd leuk stukje (y) ik vind het einde ook wel lachen eigenlijk.

Zonder hulp van de duivenpsych?

En ik draaide me om in m'n bed,
als ik zo zie hoeveel hier wordt gechat
:nono:

:nono: Het gaat nog steeds over jouw tekst...

**zoekend naar mijn passage over duivenstelletjes, een relatiecrisis en de duivenpsych**

Voortbordurend op jouw tekst dan:).

Jah joh! Dat bedoel ik dus... :)

Het gaat over de vraag of mensen polygaam of monogaam zijn. En dat ik denk dat mensen van oorsprong best monogaam kunnen zijn, net zoals duiven:)

Want mensen zijn toch net duiven, dik en irritant?:P

:D

Ik vind het een vet stukje..maar komt me wel bekend voor...Alsof ik er heel veel andere teksten over gelezen heb.

Als duiven een bedreigde soort zouden zijn zou iedereen ze prachtig vinden. Dat zijn ze ook, net als alle levende wezens.

Het stukje vind ik nogal plat en inhoudsloos.
Als middelmatig glimlachopwekkertje helpt het wel.

Wat zeg je dat mooi...*zucht* :o

Als hij tussen mn benen hartstochtelijke lag te likken dacht ik aan Lassie :| Vanwege zijn techniek dan..die was..eh..frappant :p

Klopt. Maar ze zijn niet bedreigd, er zijn er volgens mij meer dan ooit.

Dus zijn ze hetzelfde als mensen. Één mens is best te hebben, maar zodra er veel komen, worden ze irritant.

:)

Oké, nu wordt het wel een beetje offtopic.

Soms snap ik écht niet waar sommigen van jullie opmerkingen vandaan komen en waar ze betrekking op hebben. Net zoals bij deze... :confused:

Hahah, dit past mooi bij een thread op L&R waar het gaat over vreemd-trekken. Heh.

Leuk geschreven, en die laatste zin is erg grappig inderdaad :D (y)