Voordat ik loslaat.
 

08.05.2004

Ik wil je graag vertellen
Wat er rondspookt in mijn hoofd
Zou iemand mij het zeggen
Ik zou het nooit hebben geloofd

Ik neurie mee met de muziek, zolang Acda en de Munnik in mijn hoofd zijn is er geen plaats voor meer. Onderdrukken schijnt niet goed te zijn, maar alsof verdriet zo geweldig is. Hoe kan ‘ik wil er niet meer zijn’ beter zijn dan ‘dag wereld hier sta ik en ik lach’? Mensen om mij heen gaan door, dus wie ben ik om nog te treuren. Het verleden schijnt niets te kunnen bieden, heeft men verteld. Maar het verleden is zoveel langer dan het heden, daar is toch per definitie al meer? En de toekomst ken ik niet, die ken ik pas als zij heden is en dan hoef ik haar niet meer. Wacht, ik moest positief blijven. Goed, ik zal het proberen. Dag wereld, ik ben Sarah en ik lach.

Geschreeuw van beneden. Ik klap mijn dagboek dicht en loop te langzaam naar de trap. Zoveel treden voor me, zoveel mogelijkheden om te vallen. Vallen doet pijn, misschien dat ik te hard val. Dat ik dood ben, omdat mijn hoofd uit elkaar is gebarsten op de perfect schoon gemaakte tegels in de hal. Zullen er mensen zijn die huilen? Zullen ze denken dat het een ongeluk is? Mama zal vloeken dat ik het voor elkaar heb gekregen om net nádat zij het huis heeft gedweild met mijn hoofd op de gangtegels te vallen. Sorry mam, dat ging expres.
”Saar? Wat sta je te dromen op de trap? We gaan eten, weet je nog.”
Paul. Mama’s vriend. Ik mag hem niet, natuurlijk. Hij denkt dat ik hem aardig vind met zijn ‘zie eens hoe lief ik ben voor jou’ cadeautjes. Hoe hij erbij komt weet ik niet, ik haat hem. Ik haat hem om hoe hij wil dat ik doe alsof er niets aan de hand is.
”Ik kom er toch al aan.”
Idioot.

“Saar, liefje, heb je al sla gehad?”
Ja dat zie je toch, hier ligt het, op mijn vork en nu in mijn mond.
”Ja, mam.”
“Wist je dat sla heel gezond voor je is?”
Paul weer. Goh, zou je denken? Het is groen, groen is gezond, zoals je me dagelijks verteld. Ik werp hem mijn blik toe, die vertelt dat, 1. hij niet moet denken dat hij iets over me te zeggen heeft, 2. hij dat al minstens tien keer heeft verteld. Deze week.
“…”
”Liefje, Paul bedoelt het goed hoor.”
Ja natuurlijk bedoelt Paul het goed, Paul bedoelt alles goed. Paul bedoelt het heel goed als hij me irriteert, hij bedoelde het heel goed toen hij me uitschold voor aansteller en klein kind en hij bedoelde het al helemaal goed toen hij tegen mama zei dat ik zo’n onverantwoordelijk kind was. Ja, Paul bedoelt het allemaal geweldig.
”Mag ik van tafel? Ik heb geen honger meer.”
”Dat is toch niet gezellig?”
Nee Paul, je bent inderdaad niet gezellig. Verre van zelfs. Maar als jij het wil, blijf ik wel zitten. Eet ik nog wat sla, dat is gezond wist je dat?

Naast mij kletst mama een eind weg over hoe leuk het is op haar werk en Paul knikt instemmend. Al dat gezeur over werk, alsof dát er toe doet? Ik heb zin om op te staan en heel hard te schreeuwen. Schreeuwen tot de glazen breken, de tijd stopt en mijn longen barsten. De tijd gaat te snel, maar niemand heeft het door. Iedereen geeft de tijd nog een zetje richting toekomst, maar ik dan? En Jesse dan? Jesse heeft geen toekomst, Jesse is het verleden en hij wordt weg geduwd en ik hou hem vast. ‘Laat hem los,’ lijkt de wereld te zeggen. Ja, en dan? Doen alsof hij er niet geweest is, alsof wij er niet geweest zijn? Ik hou van het heden dat wij hadden, het verleden dat ik heb. En dat laat ik niet gaan, nooit.
Zonder iets te zeggen, sta ik op en loop weg. Weer alle treden op, mijn kamer in. Ik blader door mijn dagboek en huil zacht bij jouw foto. En dan begin ik weer van vooraf aan.
”Dag lieve Jesse, daar ben ik weer. Vandaag was Paul weer vervelend, net zoals Mama. Ik heb je gemist vandaag, liefste, en ik mis je nog. Weet je nog hoe mooi het was, vandaag twee jaar geleden?”

Heel mooi. Net zoals je talent hebt voor dichten, heb je dat ook voor schrijven ;)

Acda & de Munnik is één groep, dus spreek je volgens mij van 'is' en niet van 'zijn'?

Verder geen kromme zinnen of andere haperende dingen gevonden. Ik vind het sarcasme echt geweldig, en je schrijfstijl doet het lekker. Geen negatief commentaar, komt er vervolg of was dat niet de bedoeling?

Nijn*

Het raakt echt wel. Ik vind het heel mooi en goed geschreven.
Die gevoelens heb ik soms ook..knap verwoord! (y)

“Ik werp hem mijn blik toe, die vertelt dat, 1. hij niet moet denken dat hij iets over me te zeggen heeft, 2. hij dat al minstens tien keer heeft verteld. Deze week.” stoorde me.

Wat vind je van: “Ik werp hem mijn blik toe, die vertelt dat, 1. hij niet moet denken dat hij iets over me te zeggen heeft, 2. hij dat al minstens tien keer deze week heeft verteld”?

Dentaku.

Ik vind de jouwe niet mooi. Ik denk dat 'deze week' toch echt mooier staat áchter 'heeft verteld' dan ervoor. Daarbij, de korte zin die Ave maakte "Deze week." was (naar mijn idee) juist sarcastisch bedoeld, en dat haal je met deze verandering weg.

Nee, het bevordert de leesbaarheid niet. Als het construeren van een correcte zin niet tot je bagage behoort zal het schrijven van een hoogwaardige tekst niet gauw een kwaliteit zijn die je jezelf kunt toerekenen.

Dentaku.

Zoals ik je al zei, soms moet je kiezen voor iets wat mooier staat/leuker is om te lezen i.p.v. een perfecte leesbaarheid.

(y) Weinig toe te voegen, anderen hebben de kritiekpuntjes al gegeven. :)

Dat zal dan per persoon verschillen.. Ik kies namelijk voor de leesbaarheid. Je wilt toch juist dat de lezer blijft doorlezen zonder een ergernis? Je hebt trouwens een PM terug, ik hoop dat je er iets aan hebt.

Dentaku.

Heel mooi! Dat sarcasme er tussendoor, echt leuk:). Is dit een los stukje of komt er meer?

Het verleden schijnt niets te kunnen bieden, heeft men verteld. Maar het verleden is zoveel langer dan het heden, daar is toch per definitie al meer? En de toekomst ken ik niet, die ken ik pas als zij heden is en dan hoef ik haar niet meer. Wacht, ik moest positief blijven. Goed, ik zal het proberen. Dag wereld, ik ben Sarah en ik lach.

vind ik erg mooi :)

Verder is veel al gezegd. Ik wilde ook even zeggen dat ik vind dat je leuk kunt schrijven :)

Ook ik heb geen zin om mensen te gaan herhalen, maar ik wilde wel even zeggen dat ik soms werkelijk van je verhaal moest giechelen, al is het eind natuurlijk erg dramatisch.

Jamaar, er komt nog meer. Geloof ik. En ik hou van drama en het is ook allemaal heel zielig enzo, ofzo.
Laat maar, ik lul onzin.

Nou ja, er komt in elk geval meer! :)

Hehe, je praat gewoon heerlijk in de stijl van je verhaaltje door. ;)

Wat moet er nu precies gebeuren voordat je het los kunt laten dan? Het verlies van Jesse, neem ik aan?

Heel mooi, dat sarcasme is ook goed gebracht. Wanneer komt er meer?

Ik ben er stil van en het raakt me... ik herken er enkele gevoelens van. Mooi.
De puntjes van criteria zijn inderdaad al genoemd.

Je commentaar bij het dialoog vond ik het beste, de rest vind ik een beetje jammere, puberachtige tekst, te zeurderig 'ik ben zielig'-achtig ofzo terwijl je in het commentaar in je dialoog hetzelfde zegt, maar dan op een veel betere manier, vind ik.

Even over dat 'is'/'zijn' verhaal over acda en de munnik.
dat is natuurlijk discutabel. je zou het kunnen hebben als het zangersduo die als naam heeft 'a&dm', maar je kunt ook zeggen dat het twee personen zijn, dus dan mag zijn weer wel.
verder snap ik het idee van Nijn* wel, maar ze heeft niet per definitie gelijk...

Charlotte

(y)