Ze rijdt achtbanen maar schreeuwt nooit.
 

I

Er was niemand die mij helemaal wilde kennen, dus kreeg iedereen een stukje. Zo gebeurde dat gewoon, ik wilde dat zelf niet eens. Ik geloofde in het denken en in het belang van details, niet in het luidruchtig aanwezig zijn. Ik heb nachtenlang op mijzelf ingepraat, mijzelf verboden ooit ook nog maar iets van mijzelf bloot te geven. Er zou geen huidschilfer meer mijn huidoppervlak verlaten, vond ik, als zouden mijn geheimen, gedachten en zelfs alle onbelangrijke dingen met de schilfer meekomen, op straat neerdwarrelen, vertrapt worden en vervolgens met de rest van het straatvuil in het riool belanden. En toch vertelde ik mensen van wat ik zag, van wat ik deed en van wat ik wilde zien.

Nu kun je mij een dromer of zelfs een idealist noemen, dat ik steeds weer opnieuw probeerde tot mensen door te dringen, ze mijn wereld in wilde trekken, stiekem in hun oor fluisterde dat ik er ook nog was, maar ik geloof dat ik gewoon de weg kwijt was en getroost wilde worden.

‘De lucht is niet blauw vandaag,’ zei ik dan, terwijl ik bedoelde dat hij groen en dat ik jaloers was, waarna je me vertelde mijn ontbijt op te eten, of als ik zei:
‘Deze kruisbessen hebben helemaal geen kruis op hun velletje,’ dat het tijd was om naar binnen te gaan.
Toen ik je vroeg: ‘Als het hier 's zomers zou sneeuwen, zou men dan nog van 'winterse buien' spreken?’, zei je dat je niet mijn geliefde was geworden om met me over het weer te praten, dat ik me moest omdraaien en doorslapen, of je anders maar moest zoenen, omdat dat iets was waarvoor je wel met me in één bed lag. Een week later werd je vervangen door iemand anders, een vriend, een kennis: iemand die ook weigerde mee te denken.


II

‘Waarom lees je in godsnaam met een duikbril op?’ vroeg de vervanger van de vervanger me een paar maanden later. Hij keek me aan terwijl hij zijn rechterwenkbrauw een centimeter optrok en met zijn kaak een knarsetandende beweging maakte. Ik zeg nu dat het de vervanger van de vervanger was, maar het zou best zo kunnen zijn dat ik hier een aantal vervangers oversla. Er komt een dag dat alle gezichten, stemmen en kenmerken van personen en dingen op elkaar beginnen te lijken. ’s Ochtends word je wakker en kun je de broodrooster niet van de magnetron onderscheiden. Je drinkt limonade uit een bloemenvaas en knipt je eigen haren met een heggenschaar. Bij mij kwam die dag op mijn twaalfde.

‘Je wordt rustig van het dragen van een duikbril, vooral als je de snorkel ook gebruikt. Dan hoor je je eigen adem in het buisje,’ antwoordde ik, en ik probeerde ook mijn wenkbrauw op te trekken. De duikbril verschoof en het voelde alsof beide wenkbrauwen werden geëpileerd.
‘Je moet het maar eens proberen.’
‘Ik wil dat helemaal niet proberen.’
‘Je hebt gelijk, je wilt dat niet proberen en het spijt me. Ik had geen duikbril mogen dragen. Ik had moeten weten dat je daar een hekel aanhebt. Zullen we wandelen?’
‘Het regent. Je lijkt wel gek.’


III

Iemand heeft mij eens naar een assertiviteitscursus gestuurd. We zaten met een man of tien - al waren er voornamelijk vrouwen - in een kring en kregen situaties voorgelegd. Na vijf avonden gespeeld te hebben dat ik mensen erop wees niet voor te dringen en zei dat iedereen die me nog geld verschuldigd was het maar eens moest terug betalen, durfde ik de groepsleider eindelijk te vertellen dat ik helemaal geen assertiviteitscursus nodig had.

Achteraf kreeg ik daar spijt van. Ik kwam een paar weken later bij de supermarkt een medecursiste tegen. Zij had de cursus wel tot een goed einde gebracht en vertelde me dat ze het diploma overal met zich meenam. Ik wilde dat dan wel eens zien, maar ze zei dat ze daar geen tijd voor had en vroeg me vervolgens of ze voor mocht gaan met afrekenen. ‘Ik heb alleen maar een pakje kauwgum en twee blikken kattenvoer.’
‘Ja,’ zei ik, ‘jij hebt alleen kauwgum en kattenvoer. Ga maar voor.’

Ze ging voor en begon openlijk met de kassier te flirten, die haar vroeg of ze misschien een tasje wilde. Toen ze glimlachte en zei: ‘Van jou altijd,’ zag ik dat ze verder, op een creditcard na, niets bij zich had. Geen tas, geen diploma - helemaal niets. Nog niet eens een leeg pakje kauwgum. Ik voelde me bedrogen.


IV

De jaren gaan voorbij en op een dag realiseer je je opeens dat het jaren later is. Je staat op en ziet in het glas van de magnetron dat je vergeten bent je duikbril op te zetten. Uit routine drink je je thee uit een vaas en je merkt dat je al in tijden geen kauwgum meer gehad hebt. Laat staan een minnaar. De katten lopen als skeletjes door de keuken en hun miauwen lijkt uit een andere dimensie te komen. Het is juli en het sneeuwt buiten, maar het kan je niets meer schelen. Je zet de vaas op het ongewassen aanrecht neer en zucht nog maar eens diep. Je komt zelf uit een andere dimensie.

Zo was het. Zo zal het zijn.

Eindelijk kan ik eens zeggen dat ik Ze rijdt achtbanen maar schreeuwt nooit zo'n fijne zin vind.

Ik blijf jouw schrijfstijl heel fijn vinden. Het leest zo lekker weg, en het is zo origineel, of puur eigenlijk, ik weet niet hoe ik het moet noemen. Ik dacht bij het derde stukje even dat het teveel losse stukjes zouden worden, maar de laatste maakte dat weer helemaal goed.

Ik vind het tweede stukje het fijnste, trouwens. In zijn geheel.
<3

Ik weet niet, ik vind hem leuk! Het gaat ergens helemaal nergens over, maar toch ook juist weer wel:). (Beetje vaag verwoord, 'k hoop dat je snapt wat ik bedoel.) Het boeide me wel - hoewel ik het begin behoorlijk vaag vond, bleef ik toch doorlezen. Verder is het soms een beetje warrig, en ik las wat verkeerd (ik blijf toch maar denken dat ik die ene vorm van dyslexie heb, waarbij je wel goed kunt spellen maar woorden van de ene zin naar de andere zin haalt, zeg maar), maar dat lag toch grotendeels aan mij. Daardoor begreep ik het soms wel een beetje krom, maar na het nog-even-doorlezen volgde ik 'm helemaal. Leuk!

Edit: En ik maar weer es denken dat ik de eerste was, volgens mij denk ik dat te vaak:D.

Dankjulliewel Thoughtful en Rosieh, ik ben heel blij dat jullie het mooi vinden (tussen twee haakjes de titel is zoals ik op de chat zei niet van mij maar van een engels stukje tekst van Neil Gaiman waarin de zin She rides rollercoasters but NEVER screams voorkomt).

Ik had eigenlijk al gezegd wat ik ervan vond (erg mooi dus:P), maar ik heb nog even de zin opgezocht die ik wat minder vond:

Gespeeld? Ik dacht eerst dat het verspeeld moest zijn, maar als je de zin beter leest, moet het inderdaad wel gespeeld zijn. Maar het is een iets te lange zin, denk ik.. Ach, ik weet niet, ik zeur.
Je schrijft hetzelfde als je dicht:cool:

En toch vertelde ik mensen van wat ik zag, van wat ik deed en van wat ik wilde zien.

Hier kun je de laatste twee keer 'van' weglaten, dan staat er "En toch vertelde ik mensen van wat ik zag, wat ik deed en wat ik wilde zien." Je kan ook nog eens twee keer 'wat' weglaten, als je wil, maar dan krijg je een zin met een erg ander karakter. (ik neem aan dat je die opsomming nadruk wou geven)

Verder vind ik het érg leuk, behalve het laatste stuk. Ik heb echt het idee dat IV totaal niet bij de rest past. Alleen het woord 'dimensie' al, op de een of andere manier komt dat op mij heel lelijk over na I, II en III.

Mja, en met een duikbril lezen natuurlijk. <3

Ja, dimensie is inderdaad niet zo'n mooi woord hierbij, maar ik vind wel dat het laatste stukje erbij moet, want dat maakt het juist een beetje een sluitend verhaal:)

Ik ga mee met de vos.

Bedankt voor jullie reacties!

Reynaert: dat van die opsomming weet ik niet precies .. het kan weggelaten ja, maar dan zou ik 'van wat ik zag, deed en wilde zien' doen, denk ik.

Het woord dimensie klopt inderdaad niet echt bij de rest van het stuk (al vind ik dimensie wel een heel mooi woord) en ik zal het in 'wereld' veranderen denk ik :).

Ik denk dat ik reynaert voortaan ook "De vos" ga noemen :cool: .

Jouw schrijfstijl (y)
Leest fijn weg, en dit stukje boeit als een stel handboeien. Hoewel "wereld" idd een betere vervanger is voor "dimensie", denk ik. Ik vond het niet echt heel storend, maar Reynaert (alias de Vosch?) heeft op zich wel een punt. Het past niet helemaal, zoiets.

(y).

Bedankt! voor jullie reactie

ik vroeg me eigenlijk nog af of het einde niet te abrupt kwam (ik was eerst van plan het hele stuk wat langer te maken, maar omdat ik mezelf ken wist ik dat ik het dan toch nooit af zou maken).

Nee, niks te abrupt. Ik denk dat als het langer zou zijn, 't minder indruk zou maken. :)

En damn, ik zie zojuist dat je veertien bent. Mijn complimenten. Je schrijft beter dan de meeste meerderjarigen. ;)

Je hebt mijn zegen. :cool:

Ik heb ooit een tekening in paint gemaakt van Reynaert de vos. Voor een presentatie Nederlands, hehe. Zien? :)

Als Reynaert zelf 'm niet wil zien, wil ik 'm wel zien :cool:
(post je hem hier? als de fbs het te off topic vinden kan er altijd een stukje tekst onder .. 'hij rijdt geen achtbanen maar steelt altijd' :eek: )

Ik wil hem ook zien, graag zelfs. :D