Een nachtje maar.
 

Alle meisjes die je kuste
vaarwel, dag, adieu zoende
op het station
tot nooit tot later.
En alle keren dat je schuilde
voor de regen
onder haar balkon.

En je zei 'ik weet niet,
nee het is niet, nee ik hou niet,'
maar ik wist wel beter.

En ik was wel.
En ik hield van je.
En ik huilde.
Even.

Ik vond de manier hoe je het allemaal zegt erg mooi, de stijl van "en ik was wel" is leuk. Doordat je het zo origineel zegt maakt wordt het enigsinds saaie onderwerp veel minder saai.
De eerste strofe is wel wat te lang vind ik, de rest is gewoon leuk, lekker simpel.

En ik was wel. vind ik leuk, als vervolg op de twee strofes daarvoor. Wat volgt vind ik dan wel wat minder: het is misschien iets teveel van het goede, met elke keer 'En' en een klein zinnetje. Ik zou daar iets anders voor in de plaats zetten.