ik ben bang
 

ik blijf zitten dat weet ik zeker. heb ik een hele hoop .... over gehad. met leraren en leraresen waaronder mijn counselor. nu het zeker is twijfel ik. mijn beslissing is niet meer terug te draaien want dan had ik veel harder moeten werken in de afgelopen weken wat ik niet gedaan heb.
donderdag heb ik aan mijn trainster= ook goede vriendin van mijn verteld dat ik blijf zitten alleen dat de rest dat weet zij niet alleen van vorig jaar. alle problemen. zij heeft het dus op de club door verteld van ja ze blijft zitten zou er iets zijn enzo. er wordt nu dus daar flink geraden naar wat de oorzaak is, dat weet mijn aller aller beste vriendin dan weer. en die vind dat ik naar mijn trainster moet stappen en haar alles vertellen. van dit jaar vorig jaar de details die zij niet weet. en van mij eetprobleem. nou ken ik haar heel erg goed en weet ik dat zij helemaal flipt als zij hoort dat ik niet meer eet dat ik thuis altijd overhoop lig met mijn ouders enz. enz. maar ik durf niet. mijn vriendin die is zo "handig" geweest om iets niet te vragen en zegt nu dus tegen mij van ja jij belt haar en vraagt het en verteld dat jij haar even wil spreken maar als zij dat van dat zitten blijven al door lult weet ik niet of ik haar dit allemaal moet gaan vertellen en mijn vriendin doet het niet dat weet ik nual. want ik heb haar al eens eerder gevraagt om iets aan onze trainster te vertellen maar dat durfde ze niet.

wat moet ik doen?????

kan nog wel meer vertellen maar mijn ouders komen eraan wil geen oorlog in huis

Neem die vriendin iig niets kwalijk, het is niet haar verantwoordelijkheid dat aan jullie trainster te vertellen. Zij durft het niet, maar durf jij het wel dan? Nee, net zo goed niet. En zij hoeft het nog niet eens, want het gaat over jou. Wil je dus dat het verteld wordt, en dat maak ik wel uit je verhaal op, doe dat dan. Het zal best even moeilijk zijn, maar als je het echt wilt, dan moet je het zeker doen. Ik denk ook dat je er niet te lang mee moet wachten, dan maak je het alleen maar moeilijker en je gaat er alleen maar meer tegen aan kijken. En zeg er dan gewoon bij dat je niet wilt dat je ouders het weten, dan weet ze dat iig en kan ze er rekening mee houden. Of praat met die counseler op school erover.

Ik begrijp dit verhaal niet helemaal. Wil ze nu dat het wel wordt doorverteld of niet?
En: of er nu oorlog van komt of niet, uit het oogpunt van eerlijkheid en zuiverheid is het toch beter dat de ouders het wel weten. De leugen ten opzichte van de ouders maakt het probleem zwaarder te dragen dan wanneer er "oorlog" is.
Het meisje heeft de problemen, maar de ouders zijn er - door hun vermoedelijke gedrag - waarschijnlijk de (mede-)oorzaak van. Die moeten dus worden aangepakt.

naar die counselor gaan is geen oplossing heb ik ruzie mee sinds zij wet dat ik blijf zitten en sinds de dag dat ik haar voor het laats als counselor gesproken heb.
ik moet het ook vertellen maar wanneer?? ik spreek haar donderdag, dan maar een keer niet roeien, vertel ik het haar dan wel want hoe langer hoe groter de roddel niet iets waar ik zin in heb.

abt van sion
jouw verhaal is ook niet erg begrijpelijk althans ik snap er niks van.

Waarom hebben jullie ruzie? Omdat jij blijft zitten? Is dat iets om ruzie over te maken? En wie maakte er een ruzie van, jij (uit verdediging misschien) of zij? (eerlijk) Kun je dat dan niet uitpraten, even je trots op zij zetten misschien? En als zij het deed vragen waarom, lijkt me toch handig om te weten.

Verder zou ik als ik jou was idd donderdag maar ff met die trainster praten dan, die roeiboot blijft wel wachten. Succes.

ik heb ruzie om een opmerking van haar in de les. kijk ik had het 1e uur een afspraak met haar. in dat gesprek hebben we het gehad over thuis en over vooral mijn moeder. dat die consant mij achter na loopt. daarna had ik een andere les en het 3e weer les van haar. we waren met literatuur bezig met de rollen van personages en iemand vroeg dar wat over. zij dat uitleggen met een voorbeeld een moeder loopt haar dochter consant achterna. dat moet ze dus wel letterlijk uit dat gesprek hebben want daarna keek ze heel erg na mij hoe ik had gereageerd. ik vuil terugkijken dus. maar als ik niet moe en kwaad was gewwest was ik naar haar toe gestapt.
en ik heb ook ruzie gehad met haar over het feit dat ik blijf zittten ja als ik jouw zo zie vindt ik het niks voor jouw om het er bij te laten zitten. ja was altijd zo strijdlustig ect. ect. en daarna vragen of ik kwaad ben. ik heb iets te veel trots dan want ik zal nooit, en zeker niet naar haar toe toegeven dat ik kwaad ben. ze kent me door die gesprekken goed genoeg dus dat zou ze kunnen weten.