Als de zinnen gaan spreken. (gedicht)
 

Als de zinnen gaan spreken.


Woorden zeggen me niets meer
dan enkel leugenachtige en
onbetrouwbare delen van een
ongemeende gedachte.

Ze verschuilen zich achter de
werkelijkheid van gebeurtenissen
die te beschamend zijn om aan
een mens toe te vertrouwen.

Als de zinnen gaan spreken
met deze onwerkelijke woorden
die ieder mens geloven zal,
zal ik niet luisteren.


Azalea.


Niet een van mijn mooiste gedichten, maar wel in een downe periode geschreven.

Ook in mijn karakter als H&Skan ik niets anders dan mijn bewondering uitspreken voor dit gedicht.
Voor mij zit de schoonheid niet zozeer in de woordkeuze alswel in de boodschap, die op haar beurt mooi gebracht is.

Vooral de laatste strofe toont een karaktereigenschap die ik zelf nooit zo zou hebben kunnen omschrijven, maar die exact aantoont wat ik zo belangrijk vind. Chapeau!

Ik vind hem mooi. Ook vooral de laatste strofe.

Het thema (y) erg origineel...mooi weergegeven ook.

Beste mensen die mijn gedichten lezen en reageren,

Ik waardeer het erg dat jullie een reactie achterlaten op mijn gedichten. Ik stel het op prijs dat mensen het mooi vinden, maar ook als ze het afschuwelijk vinden. Ieder zijn mening.

Wat ik vragen wil: als je een reactie geeft, zou je dan zo vriendelijk willen zijn om uit te leggen wat je nou precies mooi of juist minder mooi vind. En eventueel kritiek voor verbeteringen?

Het zou erg fijn zijn als ik wat uitleg krijg.
Juist om die reden stuur ik hier in, in de hoop ooit beter te worden en verder te gaan met mijn dichtbundel.


Liefs,
Azalea.

Omdat uit je laatste bericht wel blijkt dat je graag wat meer reacties wil:

Ik vind dat het technisch wel goed in elkaar steekt, maar het doet niets met me. Het blijft allemaal wat vaag door de woorden en zinconstructies die je gebruikt, hoewel dit symboliserend kan werken voor je gedicht. Maar dat is al veel vaker (en mooier) gedaan, daarbij komt dat het ook het enige is wat ik uit het gedicht kan halen wat ik de moeite waard zou kunnen vinden. Je kan er wel over nadenken, en dat is goed. Wie spreekt die zinnen uit? Kunnen zinnen zichzelf uitspreken? Waarom wil het lyrisch ik niet luisteren? Waarom zal ieder mens ze geloven?
Helaas is het probleem denk ik dat het niet uitnodigt om erover na te denken. Dit dus doordat het nergens concreet wordt, doordat je veel woorden gebruikt om iets betrekkelijk simpels uit te leggen (naar mijn bescheiden mening). Misschien kun je proberen om meer gegevens in een gedicht te verwerken en het toch compact te houden. Dat zou kunnen werken, denk ik. :)

Ik vind het een 'mistig' gedicht.