Radeloos
 

Ik ben al bijna 2 jaar samen met een schat van een jongen. Hij is 21,ik 18. We zijn ongelooflijk gelukkig. Maar al van in het begin van onze relatie is mijn ma behoorlijk tegen ons. Er zijn al meerdere keren ruzie geweest tussen mijn ma en me....altijd over mijn relatie en mn vriend. Meestal ging et over sommige opmerkingen die mijn vriend maakte en stomme dingen als dat we s'avonds in de zetel van mijn ouders lagen enzo... :s

Maar vorige week is het ongelooflijk mis gelopen. Mijn vriend was bij mij geweest en toen hij s'avonds weg was zei mijn ma tegen mij dat ze vond dat hij een arrogante oversekste klootzak is. :s Sindsdien is de spanning thuis te snijden. Mijn pa begrijpt mijn ma ook niet echt maar omdat hij niet veel thuis is door zijn werk kan ik amper op zijn steun rekenen. Ik weet dat mijn ma gewoon wilt dat ik een einde maak aan de relatie maar dit is voor mij totaal GEEN optie.

Praten helpt niet meer...ik weet niet meer wat te doen. Mijn ma heeft echt belachelijke argumenten waarom ze een hekel heeft aan mijn vriend. Ik heb het gevoel dat ik moet kiezen tussen mijn gezin en mijn vriend van mijn ma.

Zeg gewoon tegen je ma (of tegen je vader, aangezien hij er ongeveer net zo min wat van snapt als jij zoals je zegt) wat je hier zget, onomwonden.

"Ik heb het gevoel dat ik moet kiezen tussen mijn gezin en mijn vriend".

Dan kan ze dat slechts bevestigen of ontkrachten en weet jij waar je aan toe bent.
Bedenk wel ff dat je dan ook wat ermee moet doen, dus ofwel thuis de dialoog aangaan ofwel de zaak emt je vriend eens grondig doornemen.
Misschien eens met je vader ne je vriend om de tafel gaan zitten.

Uitmaken of weglopen zijn dingen die in een opwelling komen aanwaaien en alleen maar in de meest extreme gevallen een redelijke oplossing (de juiste oplossing of zelfse maar 'een goede' oplossing is het nooit).

Je leeftijd laat je niet onomwonden, maar als je nog niet al te ver van het midden van je tienerjaren verwijderd bent dan is het niet eens ondenkbaar dat je vroeg of laat sowieso een nieuw vriendje krijgt, en het gedoe zichzelf oplost.

Verder zou ik toch eens serieus met je moeder gaan praten want wij kunnen het verder ook niet oplossen.
Edit: welke 'belachelijke argumenten' heeft je moeder dan?

Mijn leeftijd is in de post te lezen...
Maar al 2 jaar is het zo bezig en ik begin er stilaan genoeg van te krijgen van al die ruzies. Mijn vriend weet dat mijn ma en hij niet zo beste vriendjes zijn maar van scheldpartijen enz. vertel ik hem niks omdat ik niet wil dat hij niet meer naar hier wil komen. ( ook niet 100% eerlijk ten opzichte van mijn vriend maar ik weet het echt niet meer wat ik moet doen) Ik wil gewoon dat iedereen 'in vrede' met elkaar kan leven maar blijkbaar lukt dat niet zo goed.

ik heb al zo vaak met mijn ma gepraat maar het probleem geraakt niet opgelost omdat zij maar 1 oplossing ziet en dat is dat ik het uitmaak.

Wat wil je hier voor advies krijgen dan?

Er zijn echt maar een beperkt aantal opties.
1) Oren dicht, oogkleppen op en zien waar het schip strandt.
2) Praten, praten, praten - met alle betrokkenen en een zo gelijkwaardig mogelijke basis.
3) Knopen doorhakken, zijnde breken met het één danwel het ander.

Hopelijk herkennen anderen je situatie en kan je ad hand van ervaringen hier een keuze maken....

Pff lastig. Eens vragen aan je ma waarop ze zich baseert om je vriend zo te beoordelen... Haar er dan uiteindelijk proberen van te overtuigen dat ze een verkeerd beeld van hem heeft.

een overbesekste klootzak... Je gaat toch geen relatie van 2 jaar aan zuiver voor de seks :rolleyes:

confronteer haar ermee dat zij niet kan beslissen met wie jij je gelukkig voelt en dat ze je alleen maar pijn doet door jou haar mening op te dringen.

Volgens mij reageert je moeder echt vaag.
Probeer haar argumenten eens op papier te laten zetten en die dan eens onder haar neus te drukken zodat ze kan zien wat voor dingen ze zegt.

Anders moet je aan je vader vragen, als hij eens thuis is, of hij weet waarom je moeder zo doet.

Uit jou verhaal krijg ik het sterke vermoeden dat bij jou moeder iets dieps ingenesteld zit ten opzichte van jou vriend, misschien omdat hij haar aan een negatieve ervaring uit het verleden doet herrineren of omdat je moeder iets weet van je vriend wat ze jou niet kan vertellen omdat ze je niet wil kwetsen.

Als dit het allebei niet is dan ligt jou vriend je moeder gewoon niet en moet je moeder zich als een volwassene gedragen en niet van jou verwachten dat jij je geluk opgeeft omdat zij niet aan je vriend kan wennen.

Is misschien samenwonen of op jezelf gaan wonen geen optie?! Ik weet niet wat je van opleiding doet of iets? Maar als jij verder wil met je vriend en je moeder is het daar totaal niet mee eens, en het brengt zoveel spanning in huis. Dan is het misschien een oplossing.

Als ik het zo lees krijgt je moeder geen goed beeld meer van je vriend. De vraag is natuurlijk ook wat voor vriend je hebt enzovoorts, is hij een aso en zijn je ouders bekakt..dan gaat dat vaak niet samen (bijvoorbeeld).

Succes.

Ik denk dat ik haar een brief zou schrijven. Net wat je zegt: praten helpt niet. Ruzies ontstaan doordat je elkaar over en weer in de reden valt en weigert elkaar uit te laten spreken. Schrijf je het voor haar op dan mag dat tot de laatste punt die jouw verhaal beeindigt, en staat het zwart op wit. Ze kan er dan niet om heen, en zo krijgt ze misschien eens gelegenheid er nogmaals overna te denken. Te zien watvoor rot opmerkingen zij soms maakt, en wat het met jouw doet. Watvoor invloedt het op je heeft en hoeveel pijn het je doet dat je nu het gevoel krijgt dat je moet kiezen tussen OF je vriend OF je familie.

Je bent 18 jaar, je bent volwassen, en in mijn ogen heeft je moeder dan geen fuck meer te zeggen over de vriendjes die jij hebt. Een 2 jaar durende relatie zal ook echt nog alleen om de seks te doen zijn natuurlijk, dan bespaard die jongen het gezeik met je moeder toch echt ook liever en neemt wel een breezerslet uit de plaatselijke discotheek voor zijn trekken. Misschien is het een idee om samen te gaan wonen? Of gewoon op jezelf?

Ook zou je naar je vader toe kunnen gaan en om zijn mening vragen, misschien dat hij dan eens met je moeder kan praten en haar kan vragen wat haar nu daadwerkelijk dwars zit..

Als je dochter gelukkig is, dan interesseert je dat als ouder verder toch niet meer met wie dat is. Ik noem dat geluk verzieken, en daar heeft imo niemand het recht toe. Ook jou moeder niet. Ik zou voor mezelf kiezen zodra de mogelijkheden daarvoor zijn, en verder maar zien waar het schip strand. Dit overigens wel in het uiterste geval. Maar no way dat ik mijn vriend aan de kant schuif ter willen van mijn moeder, rot op!

Veel succes in iedergeval. :)

Waarom vind je ma je vriend een ongelooflijke OVERSEKSTE KLOOTZAK????? Dat moet toch van ergens komen???

Laat die 2 eens samen zitten... en het uitpraten.
Want dat moet toch ergens van komen die tegenkanting van je moeder?! Zeker als dat al 2 jaar aan de gang is!

Je moeder zit duidelijk met iets, mss jaloezie?! Er is duidelijk één of andere verklaring voor haar gedrag. Ze doet toch niet zomaar zulke dingen... Ik vind ook dat je vriendje moet weten dat er dikwijls hevige ruzies zijn tss je moeder en jij. Met z'n allen (vriendje, moeder, vader, jij) rond tafel gaan zitte, babbelen, roepen, schelden tot het is opgelost.