koppigheid
 

Hoe kan je iemand die ontzettend koppig is van iets laten overtuigen? Ik weet dat het moeilijk is, maar degene over wie ik het heb luistert totaal niet naar andere mensen. Je zou denken dat het mssn niet zo erg is, maar haar opvattingen en haar handelen zijn naar mijn mening echt fout. Als meerdere mensen haar op bepaalde dingen wijzen dan vindt ze het totale bullshit al bedoelen ze het goed. Hoe kan je nou zo'n iemand laten doordringen dat ze verkeerd bezig is?

Hm. Als iemand ECHT niet luistert (en ik neem aan dat je geprobeerd hebt normaal te praten) kan het nog weleens nuttig zijn diegene zelf eens de fout in te laten gaan en zelf de gevolgen te moeten dragen. Nu ja, ligt er natuurlijk maar net aan of de dingen waar je het niet mee eens bent gevolgen hebben?

Vaak zijn mensen koppig tegen eigen beter weten in. Gewoon dwingen is dan vaak (achteraf) het beste.

Ik ben het met Kruimel eens. Daar komt bij dat ik denk, dat koppige mensen iets echt moeten willen voordat ze ook maar enigzins zullen toegeven. Ik neem hierbij mezelf maar als voorbeeld. Ik ben ontzettend koppig en ik zal niet toegeven dat ik iets moet doen voordat ik het zelf ingezien heb. En dan nog, als ik het overwogen heb, stop ik later er toch weer mee. (Bijvoorbeeld met hulp).
Dus ja, probeer te helpen en laat het anders maar zitten. Dan zal die persoon er eerst zelf achter moeten komen.

humm overdreven doen alsof je het met hem / haar eens bent kan wel eens helpen :o

Het probleem is, is dat ze zelf al de fout is ingegaan en ze het nog niet inziet dat het verkeerd is. Bv. ze heeft bv al heel veel schulden, loopt ontzettend achter met betalingen maar ze blijft op thuis op dr gat zitten. En dan nog niet gesproken over de opvoeding van het kind die ze heeft. Ze behandelt het kind gewoon als vuil. Speelt niet met het kind, geeft haar geen aandacht, verzorgt haar ook niet goed. Het enige wat ze doet is de hele dag voor de buis zitten. Het kind is al 2 en kan niet eens fatsoenlijk woordjes uitspreken. Belachelijk gewoon. En nog veel meer van dat soort dingetjes. Dit is gewoon niet goed.

Dat helpt helaas niet. Ze luistert gewoon niet.

Soms is het beter iemand een blauw oog te slaan dan het is om hem/haar de gang te laten gaan.

Ik kan niet oordelen over hoe erg het is of wat dan ook, maar misschien professionele hulp inschakelen?

Ik ken btw genoeg kinderen van twee/drie die nog amper woordjes uit kunnen spreken. :o

Moeilijk geval. :s Tja, het lullige is dat ze op deze manier waarschijnlijk alleen maar dieper en dieper in de shit raakt en dat zo geleidelijk aan gebeurt. En dit soort dingen... Tja, ik ken jouw vriendin niet, maar er zit vaak toch een patroon aan vast waar ze niet op eigen kracht uit kan.
Uhm, hoe erg is het met dat kind? Want als te erg kun je misschien het beste instanties inschakelen. Dat is dan niet in het belang van je vriendin want die zal er niet blij van worden, maar wel voor het kind.

profi hulp inschakelen lijkt mij het beste.
als ze na al die shit nog steeds niet door heeft dat ze dom bezig is, komt ze er nooit zelf achter

je moet het haar echt in laten zien dat wat ze doet fout is

en als ze dan nog niets doet hulp vragen van iemand

Ze heeft volgens mij postnatrale depressie ofzoiets. Ze heeft zelfs al hulp van de Riagg, maar volgens mij helpt dat voor geen meter. Ze denkt dat die psychiater maar wat uit zn nek kletst. Vraag me af of ze nog wel kan bijdraaien :confused:

Ze is eigenlijk de vriendin van een hele goede vriend van me. Ze wonen sinds een aantal maanden samen. Eigenlijk heb ik niet zo heel veel met haar te maken maar ik vind het zwaar kut voor die vriend van me. Want die heeft ook veel te verduren met haar. Hij is ook ten einde raad.
Elke keer wanneer hij probeert het kind wat bij te brengen zegt ze tegen hem 'laat dat kind'. Als het kind van de een wel iets mag maar van de ander niet dan is dat natuurlijk nooit goed. Verder zijn er nog veel meer merkwaardige dingen aan haar, maar dat is teveel om op te noemen.

Ik neem aan dat die vriend volwassen is? Het is dan aan hem om te bedenken of hij dit wel of niet wil ed, hij kan er eventueel wat aan veranderen en/of afstand van haar nemen. Misschien doet hij er verstandig aan om zelf eens bij het Riagg met haar hulpverlener te gaan praten?

Op zich is het niet zo'n ramp als een kind eens van de één iets wel mag en van de ander niet, als mensen elkaar maar niet tegen gaan praten (dus niet dat de één zegt 'ja, dat mag' en de ander daar dan tegen in gaat met 'nee, dat mag niet' en natuurlijk ook niet al te vaak ed). Hoe vervelend het ook is, het is het kind van die vriendin en niet van die vriend, daar moet hij, denk ik, wel rekening mee houden, hoe moeilijk dat misschien ook is.

Dat kan (bij mij) pas achter, als diegene echt inziet dat ie fout zat. Op het moment zelf geef je dat niet toe.

Het probleem is dat dat altijd zo is. En dat het gewoon voor de neus van dat kind gebeurd. Op zich heb je natuurlijk gelijk dat hij wel rekening moet houden dat het kind van haar is, maar ze doet allemaal zulke verkeerde dingen dat hij het gewoon niet aan kan zien. Bovendien is hij echt dol op kinderen. Hij wilt dan natuurlijk ook niet toezien hoe zij haar kind verwaarloost.
Ik heb zelf al heel veel met hem erover gepraat. Ik heb hem er ook op gewezen dat hij evt hulp kan zoeken aangezien hij er soms ook een punthoofd van krijgt er spelen ook nog andere dingen een rol maar dat even terzijde maar daar twijfelt hij nog over...

Oops, verkeerd gelezen :p Het is idd wel een goede dat hij mssn met haar psychiater kan gaan praten :)