Scholieren.com forum - Zeus gebonden: een tragedie

Hooggebergte in Skuthenland.
Plateau met steile rotswand.
Zeus hangt geketend aan rots.

Zeus: Wee mijn gebeente! Wee mijn gesternte!
Wat ziet mijn oog daar in de verte?
Het schijnt mij toe, een gedaante des vogels.
Nee twee zelfs, zijn vliegen sneller dan kogels.
Hier hangt dan de Oppergod en kijkt, hoe frapant,
Geketend uit over ’t lege Skuthenland.
Welk een snode daad het ik verricht.
Wat is het waarvan Hera mij beticht.
Waarom hang ik in Hephaistos’ boeien,
Ben ik soms vreemdgegaan met koeien?

[Hera komt op]

Hera: Stop met spreken en zwijg nu, Zeus,
Want jij gedroeg je zeer onkuis!
Jij deed Europa een groot plezier:
Je liet haar rijden op een stier!
En ook met Io was het een gedoe
Voor ik haar veranderde in een koe.
Wat ik zie als ik over de Olympus loop,
Schijnt voorwaar genomen te zijn met een soap!
De huwelijken gaf jij geen respect,
Jij hebt waarlijk overal verwekt!
Vanaf nu draag jij Prometheus’ lot,
Jij diep gevallen oppergod!
Macht en geweld naderen tot jou,
In krachtige gedaante, als man en vrouw,
Gebonden door sterk’re boeien dan de jouwe
Zijn zij de rechters als eerlijke mannen en vrouwen,
Dus open je ogen en spits je oren,
Zodat je hun vonnis zult zien en horen.

[Twee tortelduiven komen op]

Zeus: Zijn dit mijn rechters? Het schijnen duiven
Hera: Je hoeft niet van verachting te snuiven.
Zeus: De ene schijnt mij toe een held.
Hera: Dat is de man en hij heeft geweld.
Zeus: Waarin schuilt de ander’s kracht?
Hera: Dat is de vrouw haar naam is macht.
Zeus: Maar zoiets kan toch niet bestaan?
Hera: En hoe is Troje dan vergaan?
Zeus: Jij treft mij diep, dat was mijn stad.
Hera: Jij hebt waarlijk je kans gehad.
Zeus: Man en vrouw spreken recht? Wat gruwelijk!
Hera: Zij samen hebben de band van het huwelijk.
Zeus: Laat hen spreken, al vind ik het maf.
Hera: Kijk, zij maken net een gedicht af.

Man: Duizend duizelingwekkende duikvluchten maakte ik
In mijn zoektocht naar jou allerliefste.
De aanblik van jou schoonheid doet mij koeren van geluk.
Je snavel is spits en welgevormd, als de top van de Isthmos
En snel en sierlijk als de Eurotas is jouw geklapwiek.
Als ik jou gracieus voort zie schrijden door ’t luchtruim,
Verlang ik er zeer naar bij jou in het nest te zijn.
Vrouw: Mijn liefste, mijn alles, o allermooiste duif,
Toen ik nog onder moeders vleugels was verlangde ik al naar je.
Stoer en statig kon jij je meten met de wolken.
Daarom schikte ik mijn staartveren en ging ik glanzend naar je toe,
Hopend op jou dierb’re liefdestwijg.
En geen moment heeft mijn hart berouw gekend,
Want voorwaar, bij jou kan ik werkelijk mijn ei kwijt.
Man: Leeg als dit Skuthische land is mijn leven zonder jou,
Niet anders kan ik dan jou trouw blijven.
Vrouw: Voor eeuwig ben jij de mijne, geliefde.
Ik laat je nooit meer gaan.
Zeus: Slecht gesproken en inaccuraat,
Want jullie woorden missen regelmaat.
En het verhaal plakt niet als lijm,
Want jullie woorden missen rijm.
Aangezien ik hier nog wel even verwijl,
Doceer ik jullie poëzie en stijl.
Vrouw: Dwaasheid is het om te denken
Dat de hartstocht stijl niet overstijgt.
Zeus: Gij zijt duif, nog lager dan mens,
En vindt mijn woorden niet naar wens?
Man: Sinterklaas heeft rijm nodig om mensen te bekoren,
Echte passie niet waar uw hart?
Zeus: Mijn hart klopt, zoals dat altijd gaat,
In nimmer eind’gend’ regelmaat.
Vrouw: Vreemdgaan en begriploos zie ik dat het
Noodlot Hera met u benadeeld heeft.
Liefste, pik zijn har uit en geef het mij.
Man: Ik zal zijn lever nemen; een hart heeft hij niet.
Hera: Gij zijt snel in uw oordeel en kordaat,
Maar is dit wel waarlijk de juiste daad?
Man: Deze is de vader va de leugen
En het makkelijkst van allen om te berechten.
Of heb ik het mis?

[Prometheus op]

Prometheus: Zeer zeker niet, geweld,
Want uit de diepe duisternis keerde ik weder
Om de bedrieger bedrogen te zien
En de bestraffer bestraft.
Geketend was ik en bevrijd nu.
Zeus: Wee mijn zoon! Wee Herakles!
Hij was duidelijk niet bij de les!
Prometheus: Geen wee voor hem, o Zeus,
Want de krachtige arm van Herakles
Was het niet die mij bevrijdde.
Hera kwam en meende dat jij mijn straf meer verdiende dan ik.
Zeus: Dit is toch wel beklagenswaardig,
Want vroeger vond men mij nog aardig.
Waar is het dan toch misgegaan?
Wat heb ik Hera nu misdaan?
Ik volgde nu toch slechts mijn driften,
Die ik ontvangen heb als giften,
In de vlam van mijn verlangen.
Daarom kan ik toch niet hangen?
Prometheus: Dus dit is de oppergod
Als niemand hem tegenhoudt,
Dit is de vader der goden
Die in niets tegenslag ondervindt?
Een prooi voor schandelijke lusten ben je geworden
En in gedachten heb je de ontrouw van je hart omhelsd.
Niet alleen deed jij vele verachtelijke dingen, o Zeus,
Maar je verdedigt ze ook.
Je woorden kunnen de leegheid van je bestaan niet onderdrukken.
Zeus: Loop ik dan enkel maar te rijmen,
Om me bij Hera terug te slijmen?
Zie jij dan niet de grote eer,
Als ik mijn bed deel, als een heer,
Met een vrouw die mijn hart beroert?
Hera: Zwijg! Je maakt me beroerd!
Vrouw: Zing, o hart, van de trouw van mijn liefste,
Vul mijn snavel met woorden van lof over deze duif,
Want boven vele landen is hij geweest
En velen verlangden ernaar bij zijn glanzende veren te zijn.
Zoals de dageraad in al haar glorie steeg hij op
En hij vloog tussen de bijen van Salamis.
Boven het schone Sicilië zweefden zijn mooigevormde vleugels
En zelfs Karthago schoot onder zijn veelgeroemde poten door.
Altijd verlustigde hij zich in zijn verre vluchten,
Maar keerde hij tot mij weder.
Een grote zegen is het niet geboeid te zijn
Door de krachten van de aarde,
Maar in vrijheid door de hemel te zweven
En toch deed dit hem niet besluiten
Zijn geliefde te vergeten.
Man: Ver ben ik gevlogen en vele verhalen
Gaan onder mijn verendek verborgen.
Vaak spreidde ik mijn vleugels uit
Om over de veelkleurige landen te vliegen,
Maar altijd nam ik de herinnering
Aan haar welgetooide staart met mij mee.
Zelfs Boreas, de krachtige noordenwind,
Was niet in staat om de geur van haar nest te verdrijven.
Waar ik ook ging, zij was bij mij en niets
Zou mij bewegen ergens anders een nestje te bouwen.
Niet alleen mijn woord bindt mij aan haar,
Ook de schoonheid van haar zwarte ogen als ik haar aankijk.
Waarlijk, zij maakt dat ik altijd in de wolken ben.
Hera: Zeus, houd voor altijd in gedachten
Een huwelijk niet met overspel te verkrachten!
Trouw is dat waardoor de liefde schijnt
Als de jongste vlam is wat verdwijnt.
Zeus: Spreekt gij zo tegen de Oppergod?
Dit lijkt warempel een complot.
Als Hera spreekt over liefd’ en trouw
En ik haar zeg “ik hou van jou”
Wat is het dan waardoor zij klaagt?
Ik word hier echt te veel verlaagd
Door te moeten hangen aan een rots.
Hera: dit zijn woorden waarvan ik kots.
Wees nou voor even een echte vent
En zie dat liefde zich niet beperkt tot één moment.
Je godd’lijk lichaam geef je aan mij
Maar je hart doe je daar niet bij.
En nu weet ik als jij mij streelt of kust
Dat jij voor mij voelt enkel lust
Prometheus: Wee de goden! Wee voor hun vrijheid,
Want op de Olympus kennen zij geen echt lijden.
Grote vreugde schijnt hen te zijn gegeven,
Maar slechts een dun laagje schijn
Verbergt hun armoede.
Gelukkig zijn de mensen, die in hun lijden
Zich uitstrekken naar oprecht geluk.
Door hun beperktheid en hun misère
Leren zij zien hoe groot deze schat is.
Zelfs de duiven weten dat geluk altijd wederzijds is.
Oppergod noem je jezelf, Zeus,
Maar Opperegoïst is wat je bent.
Man: Gesproken in wijsheid, Prometheus,
En ik beklaag de arme Hera.
Een beter lot dan Zeus had zij verdiend.
Vrouw: Zeus zou ik voor altijd laten hangen
In de onbreekbare boeien van Hephaistos,
Maar hoe moet het verder met Hera?
Prometheus: vele duistere machten overwon ik
Om de waarde van trouw te leren kennen
En in vele vangnetten heb ik gezeten.
De arglistige Zeus ving mij, maar ik ben gered door Hera,
Zij die werkelijk de schoonste aller goden is.
Beter dan hem heeft zij verdiend
En als ik het kon, zou ik het haar geven.
Voor deze schoonheid is enkel het beste genoeg.
Hera: je liefde voor mij spreekt uit je woorden, Prometheus,
Meer dan ik ooit ontvangen heb van Zeus.
Ik heb jou gezien slechts een korte tijd
Maar reeds nu bemin ik jou om je wijsheid.
Als het jou behaagt dit aan mij te geven
Blijf ik bij jou, mijn hele leven.
Vrouw: het lot lijkt deze twee samen te hebben gebracht,
Hun paden te hebben verbonden tot bij elkaar.
Maar de honger in mij is ontstaan.
Man: ik zal je voeden zoals ik beloofd heb
Met een waarlijk goddelijke maaltijd.
De lever van Zeus is wat jij krijgt.
En dagelijks zal ik tot hem wederkeren
Terwijl Prometheus en Hera in geluk bij elkaar verblijven
Om jou opnieuw te voeden, zowaar als ik leef.