Krassen op papier
 

Krassen op papier

Krassend gaat mijn potlood over het papier
Groeven makend tussen de lijnen,
woorden op het vel getoverd
Zinnen kijken mij van onder aan

Tot leven komen alle tekens,
elke letter een apart verhaal
De een vol tranen, anderen met een lach
Iedere regel een wereld van verschil

Hangend in de lucht als naderend gevaar
Vegend over het wit van het papier
Langzaam naar de grijsgetekende verhalen toe,
om ze te wissen voor altijd

Het grijs vervaagd zonder afscheid te nemen;
weggehaald door dat witte ding
Om vervolgens nooit meer terug te komen...

-Maar de krassen zullen blijven bestaan-




Geen literair hoogstandje ofzo maar wel een van mijn eerste gedichtjes die niet heel direct over mijn gevoel of voordehand liggende dingetjes gaan. Vooral daarom ben ik benieuwd wat beter kan/wat jullie er van vinden.

Ik vind er geloof ik hetzelfde van als jij. Het is best een goed gedicht, ik vind hem wel grappig:)

Anderen->andere want het verwijst niet naar mensen

dankje :) Ja spelling was nooit mijn sterkste kant. Maar ben blij dat je het wel een goed gedichtje vind opzich :o