In het zicht van de haven
 

In het zicht van de haven

Zij loopt langs uitgestrekte weiden
door vogels, vlinders, vee bezocht
met slechts de oevers aan haar zijde
in een schier oeverloze tocht.

Dromend van schone witte stranden,
waar men 't natuurschoon nog niet laakt,
struint zij door velden, bossen, landen,
maar blijft toegank'lijk – immer(s) naakt –

Nooit zal men haar horen schreeuwen,
hoogstens laat zij stil een traan -

Maar waar de eerste zilv’re meeuwen
hun zilte krijsen doen verstaan,
daar schiedt wat schieden zal voor eeuwen:
zij sterft en laat de zee begaan.

Ik vind het wel een mooi gedichtje. Vooral door het taalgebruik. Ook hoe je met die opsommingen om gaat;
door vogels, vlinders, vee bezocht
struint zij door velden, bossen, landen,
VInd ik wel heel mooi. Toen ik aan de regel begon dacht ik van huh dat kan nooit mooi worden, maar dat kan dus wel.

in een schier oeverloze tocht.
deze zin loopt niet, maar dat is dan ook de enige: verder heb je een erg goed metrum neergezet. Ook je rijm vind ik knap. :) Ja, ik vind dit gedicht erg mooi. Leuk dat je
Nooit zal men haar horen schreeuwen,
hoogstens laat zij stil een traan -
zo los van de rest geschreven hebt: het geeft het wat meer nadruk, en dat verdient het ook.

:)


Het gaat over een rivier :o

ik vind het een prachtig gedicht. Nu ik weet dat het over een rivier gaat ius het nog knapper geschreven! (y)(y)(y)

Wauw. Dat haalde ik er niet eens meteen uit. Wat prachtig. :)