titelloos
 

Ik zoek naar woorden,
want pen en papier heb ik al.
Genoeg inkt
om duizend boeken mee te vullen.
Als ik maar wist
hoe ik mijn zinnen moet vormen
om de leegte te verhullen
door mijn stomheid ontstaan.

Ik wil zo graag
mijn gedachten vatten
in nieuw bedachte
begrippen, bejubeld en geprezen
door een ieder die het zal lezen.
Geforceerde rijm als het moet.
Want je weet niet half
wat een totaal gebrek aan woorden
met me doet.

Mooie inhoud, ik houd wel van dat soort dubbelheden..

Alleen die laatste drie zinnen lijken een beetje alsof ze uit een Nederrap komen. Voor de rest mooi gedicht :)

Hm hm, het gevoel dat jij beschrijft in je gedicht, daar heb ik ook wel eens last van. Toch vind ik het gedicht zelf niet zo bijzonder, maar ik vind het moeilijk om aan te geven waarom ik dat vind. Waarschijnlijk omdat je eigenlijk precies schrijft wat je bedoelt: je laat niets open voor de lezer.

in nieuw bedachte
begrippen, bejubeld en geprezen
vind ik wel leuk. :)

Ik ben het met beide voorgaande posters eens. Zelf vond ik vooral

"Genoeg inkt
om duizend boeken mee te vullen."

mooi, ook al is het zo simpel. Het einde vind ik erg ironisch, maar ik weet niet of je dat zo bedoeld hebt. Je noemt eerst dat je desnoods geforceerde rijm zal gebruiken, en dat doe je op het einde ook daadwerkelijk. Het maakt je gedicht minder serieus, speelser.

"Als ik maar wist
hoe ik mijn zinnen moet vormen
om de leegte te verhullen
door mijn stomheid ontstaan. "

Zou je weg kunnen laten, wat mij betreft.

De rijm in de laatste regels is idd expres geforceerd.

leuk, gekunsteld dichten over dichten,
dichter bij dichten kom je niet
denk ik

mooie zonnebril trouwens maar dat terzijde;)


kusje