Zelfacceptatie, het kernwoord
 

Iemand met een stevig zelfbeeld accepteert zichzelf, zoals hij is. Hij realiseert zich wat zijn capaciteiten en tekortkomingen zijn en heeft ook vrede met de beperkingen van zijn persoonlijke leefsituatie - zoals opgroeien met gescheiden ouders.

tuurlijk spelen er meer dingen mee, maar dit is het belangrijkste. Mee eens?

Wat heeft het zelfbeeld te maken met gescheiden ouders? :confused:

Ze geeft het voorbeeld, dat iemand met zelfacceptatie vrede kan hebben met de situatie van gescheiden ouders.

Het zelfbeeld hangt wel degelijk samen met een scheiding van je ouders. Ik heb altijd gedacht dat het mijn schuld was namelijk en mijn zelfbeeld is daardoor behoorlijk veranderd. Ik denk ook dat als je een goed zelfbeeld hebt dat je dan makkelijker kan accepteren dat je ouders scheiden.

Ja. Een half jaar geleden heb ik een groot aantal topics geopend over echtscheiding. Die leverden toen heel wat materiaal op. Mijn conclusie uit al dat materiaal was dat er voor de slachtoffers van een echtscheiding (bijvoorbeeld de kinderen) in feite maar één oplossing was: de problemen loslaten en even egoïstisch en egocentrisch gaan handelen als de ouders hadden gedaan en uitsluitend partij kiezen voor jezelf. Jezelf ontwikkelen.
Ik ben ervan overtuigd dat dit principe op veel meer gebieden toepasbaar is. Mensen met psychische problemen van allerlei aard zouden de oorzaak van hun problemen al dan niet met deskundige hulp moeten zien te achterhalen, waarna ze zichzelf zouden moeten sterken om de problemen zèlf aan te pakken en op te lossen.
De invloed van de machtige "deskundigen" is mijns inziens véél te groot. Door hun handelwijzen worden problemen veeleer in stand gehouden dan opgelost.
Mensen moeten hun problemen zèlf oplossen. Minder rekening houden met anderen, die immers ook niet echt rekening houden met hèn. Niet afhankelijk worden, ook niet van deskundigen.

Belangrijkste aspecten ivm je zelfbeeld zijn idd
een evenwicht vinden tussen je mogelijkheden en beperkingen.
Je moet weten dat je in sommige dingen beperkt bent maar ook beseffen dat je in andere dingen net heel goed bent..
Je moet die dingen ook accepteren.

Maar als we spreken over een positief realistisch (Positief want negatief moet het niet zijn! Maar ook realistisch want men moet zich niet TE goed vinden.)
moeten we ook inzien dat onze mogelijkheden en beperkingen relatief zijn, en steeds veranderen. We moeten ons dan ook realistische doelen gaan stellen en steeds hoger en hoger grijpen. Het juist kunnen inschatten van jezelf speelt dus ook een belangrijke rol. Je moet je niet overschatten en zeker niet onderschatten.

Maar euh, zelfbeeld-is toch een innerlijke factor, deze KAN beinvloed worden door omgeving (dus gescheiden ouders bv.)Maar dan gaat het niet om ZELF acceptatie eerder de acceptatie van de actuele situatie. Toch?

Zelfacceptatie

Ik accepteer beide mijn slechte en goede kanten, voor zover ik ze weet!

Ik denk meestal bewust na over wat ik doe en bij misstappen vergeef ik mezelf

Soms ben ik onzeker qua karaktereigenschappen, verlegenheid enzovoort maar ik weet waar het vandaan komt dus accepteer ik het dat ik zo ben

Zelfacceptatie gaat dus ook samen met onzekerheid, terwijl je zou denken dat iemand die erg onzeker is over zichzelf dat is, omdat hij/zij zichzelf niet accepteert

Maar dat heeft dan misschien het onderschatten of net overschatten van je moelijkheden of toekomstige doelen?

Jah, best moeilijk, ik denk dat als je jezelf volledig accepteert, je bijvoorbeeld ook niet de neigin hebt om jezelf stuk te maken.
Maar daar nu ff niets over (? )
Mensen die zichzelf niet helemaal accpeteren KUNNEN (dus niet altijd, ligt eraan in welke mate het aanwezig is)
een gewoon normaal leven leiden, net als ieder ander, alleen met veel meer onzekerheden en een klein dipje kan iemand al helemaal van slag maken.
Volgens mij is het zo dat iedereen in zijn puberteit die zelfacceptatie moet ontwikkelen, en als er dan dingen flink fout gaan en niet op zijn plek komen, kunnen er flink dingen scheef gaan komen en zo kan iemand een verstoord en laag zelfbeeld krijgen (waar las ik dat ook al weer?)
En dat hoeven niet eens dingen van buitenaf of van dat moment te zijn, ook eerdere gebeurtenissen of hele diepe gevoelens vormen een gevaar.

mah jah da was ff mijn mening.

Zelfacceptatie kan ook niet altijd goed zijn

bijvoorbeeld: je kunt je er bij neerleggen dat je die ene opleiding niet kunt, je accepteert het dan. Maar misschien met nét dat ene beetje meer inzet dat je het wel kunt en het toch niet doen, dan onderschat je je talenten en dan is zelfacceptatie negatief.

Het is een ontzettend breed begrip! :confused:

ik had het al over onder en overschatten :)
En ook overhet JUIST inschatten ban je toekomstige doelen. Als je je erbij neerlegt dat je een bepaald opleiding niet echt aankunt. Maar met zekerheid kunt voelen dat het wel in je mogelijkheden ligt, dan schat je jezelf goed in, als je dan ook echt dat doel kan bereiken.

Zelfacceptatie ;)