Naam
 

Ik had ooit een naam,
een beeld van een persoon
die niet bestond.
Of misschien wel, in diepe dromen
bestond ik.

Ik leef nu
met een naam
die niets zegt,
anders dan
de waarheid.

Het idee vind ik wel leuk, maar je verwoordingen zijn zo simpel: je zegt precies waar het op staat. Dat is jammer, want hierdoor lijkt het alleen een idee dat je nog niet uitgewerkt hebt. Wat me wel verraste overigens, was het 'bestond ik' van de eerste strofe: ik dacht aanvankelijk namelijk dat die naam en dat beeld van een persoon niet van jou waren, maar dat je die had (als herinnering) aan iemand anders. Ik zie nu dat je dat niet zo bedoeld had.

ik vind hem tof,. beetje mysterieus