Butterfly Fluttered By
 

Ieks, eerste keer dat ik hier iets post. Het is een beetje een messy stukje, maar ja.





“Come,” she said to me one night, and she took me by the hand to pull me into her life.

It was easy like that, easy and breezy as she always said, but it was good. She was reality averted, and sometimes I wondered if she was nothing more than just a dream. But she wasn’t. She never was.

One time when it rained, she ran outside and caught the droplets with the tip of her tongue. It made her feel alive, she said, but I thought it just made her wet. She said she wanted to steal the raindrops from the sky, and I wondered if the only way she could be happy was to be crazy. I asked her, and she said,

“I’m not crazy. I’m just lazy.”

It wasn’t true, of course, she only said those words because they sounded pretty, just like the splashing of the fountain in the park, or so she thought. She loved the strangest of things, but she didn’t find them strange, just different, and different was good, she told me with a smile. She needed different.

She was different all right, and I needed her too. She was my autumn fairy, with her chestnut curls and her flaming eyes. She was my Siren, my secret, she was the lullaby I never dared to sing. She could butterfly through life the way the wind sweeps through trees, and when I pointed this out to her she giggled and said she liked that word, butterfly.

And so I called her butterfly from then on, a butterfly fluttered by. She would always imitate one, frisking through the knee-high grass behind the house with arms flapping through the air, and she wouldn’t stop till I gave in and laughed.

She loved the smell of fire, and the colour of water, and when I tried to explain to her that water has no colour, she smiled and said “yes, it has, it’s just that you don’t see it”, but every time I tried to see it I came to the conclusion that it probably was for her eyes only. Just like so many other things.

Sometimes I felt a stranger in her wonder world, but she could make me smile, so I stayed. Even when the tears came, I stayed. She didn’t like to cry, she said it made her face look puffy. I thought her tears made her even more beautiful than she already was, and when I told her this she tried to cry harder, just to be more beautiful for me.

Later there came moments when I feared the butterfly in her had disappeared, or had been crushed under the weight of her melancholy. She rarely tasted rain or listened to fountains anymore. But then she would smile, and spark, and all was fine again, until she would turn her head and ask me quietly to leave her alone.

The moments of joy were rare until they died completely, and there was nothing I could do to keep her from slipping away. Often I wished I would have dried and framed her, just so I could always remember how she used to be. But the past was the past. She was here now, with me, and even though she had become fragile and helpless, she was still my little butterfly, fluttering her wings without ever really flying.

Súper mooi. Ik werd gegrepen vanaf het begin en moest mezelf dwingen rustig te lezen en alles op me in te laten werken. Echt super mooi!! Veel dingen zag ik zo voor me, heel helder. En ik kon ze ook altijd goed voelen. Echt zo'n... heel erg fijn - doch pijnlijk - stuk.
Je hebt me echt geraakt :)

Andijvie kon het niet beter zeggen. Ik moest mezelf ook dwingen om rustig te lezen, dus toen ging ik het maar hardop zeggen. :p
Ik kreeg er kippenvel van en heb het met een glimlach gelezen.
Dit had ik even nodig.

Normaal lees ik Engelse verhalen niet, omdat de schrijver die taal niet goed genoeg beheerst en dat irriteert me, maar Andijvies reply heeft me over de streep getrokken. Daar ben ik blij om. Jouw taalgebruik laat de schoonheid van het Engels zien.

Ik ben het helemaal eens met de drie voor mij. Wat een mooi stuk. (y) En ik vond 'm trouwens helemaal niet messy.

Wat een mooi engels! Spreek je het thuis?

De tekst en de inhoud zijn ook prachtig, enkel de laatste alinea snap ik niet zo goed. Waarom is ze plots zo droevig? (heeft ze door dat haar relatie met hem niet kan blijven duren?)

Wow, bedankt voor de reacties! Niet verwacht. :)

@ Astuanax: nee, ik spreek thuis geen Engels. :) Ik lees het gewoon héél veel en ik schrijf eigenlijk ook alleen maar in het Engels. Ik weet niet, ik vind het wel een fijne taal, heh.

Het einde: ik weet niet of je Alfie hebt gezien? Zo ja, dit verhaaltje slaat eigenlijk een beetje op de relatie van Jude & Sienna Miller daarin (is overigens toeval want het was niet de bedoeling). Ze was manisch-depressief. Dacht ik.

Ghehe, nu ik de reactie na mij lees, raakt 't me weer. 't Is echt mooi :)

ik vind 't niet zó.
er staan geen grove fouten in, maar het is wel te merken dat je geen native speaker bent.
het verhaal zelf is vrij dertien in een dozijn, het doet mij een heel klein beetje denken aan Sweet November... wat ik overigens wel een mooie film vind, die me een stuk meer raakt dan dit verhaal.
het is niet slecht, maar het springt er niet uit, het is niet erg bijzonder.
vind ik, hoor. en ik ben zelf meer een lezer dan een schrijver, schrijven is lastig, dus wat dat betreft, :)

Ik vind het zo mooi!! :eek:

Ik vind het lief hoe ze beschreven wordt, de kleine details waar een ander niet op gekomen was... Super!! :)

Ik vind 'm wel lief, maar niet echt dat ik denk van: Wow! Wel mooi, hoor:).

Ik moet eerlijk zeggen dat ik bepaalde Engelse dingen juist niet echt mooi vind. Bijvoorbeeld 'it rained' (mooier is mijns inziens; the rain fell down), en 'she needed different' (difference?). Ik vind dat je ook wat te vaak de verleden tijd gebruikt waar het waarschijnlijk mooier/grammaticaal correcter is om de voltooide tijd te gebruiken. Maar volgens mij ben ik de enige die dat vindt dus trek je er maar niet teveel van aan ofzo.

Hm, nee, ik vind de voorbeelden die je gaf beter hoe ik ze zelf heb gedaan. :p 'One time when the rain fell down' vind ik niet mooi. En bij 'she needed different' ligt de nadruk op 'needed' en niet op 'different', en het sluit aan bij wat ervoor slaat.
Maar bedankt in ieder geval voor je reactie. :)

Dat geldt ook voor de rest, trouwens.

:D Aaaw het is té kort whahah ik wil meer :) Het is echt een bepaalde sfeer die je alleen in Engelse boeken terugvindt en ik vidn het knap dat dat je is gelukt!

sluit ik me helemaal bij aan