wie heeft er.
 

wie heeft er wel eens in het ziekenhuis gelegen.
Waarom moest je er toen heen.
Wat weet je er nog van of wat heeft indruk op jouw gemaakt/

zalk ik ff een medisch dossier posten :D
3 weken na mn geboorte begon der iet ste groeien in mn keel waardoor ik steeds slechter ademde en t zag er niet naar uit dat dat ding minder werd. Dus dat moest operatief worden verwijderd. 3 maanden voor in ziekenhuis gelegen
gevolg is nu dat mn stem tikkeltje hoog is en mn gebit niet helemaal is wat het hoort te zijn(doktoren zijn via keel en mond gegaan, en hebben ook iets met stem geraakt ofzo)
(máár: het was augustus-november, en in '88....dus ik sta nog wel mooi met de EK-voetbalbeker op de foto :) die ging toen t ziekenhuis rond ofzo).
dat was dus keel
en wie keel zegt: zegt keel neus en oor-[arts]
ook mn gehoor is nie t helemaal optimaal. gevolg is dat ik in 16, bijna 17 jaar nu, al 11x naar t ziekenhuis moest (sophia kinder, nu dijkzicht), voor buisjes. laatste keer was in mei.
en dan heb ik tussendoor nog wel ns een punt van een hek in mn knie gekregen, dus dat was ff 10 min. ehbo

wow wat een lijst;|

enige keren dat ik in het ziekenhuis was, was met m'n amandelen die geknipt moesten worden en toen was ik 8 ofzo


en vorig jaar december ivm blindedarmontsteking

Toen ik klein was omdat ik heel erge koortstuipen had, maar daar weet ik niets meer van.
Ik weet alleen van een foto dat ik heel erg moest huilen toen mijn ouders mij uit mijn bedje haalde om weer mee naar huis te gaan, mijn vader toen zei: "hier moeten we eigenlijk nog een foto van maken" en mama mij weer even terugzette.

Voor de rest in de brugklas twee keer opgenomen geweest, omdat ik alle symptomen van een blindedarm ontsteking had, maar ze niets konden vinden. Dat bleek uiteindelijk psychische oorzaken te hebben.
Ik weet nog hoe ontspannen ik me daar in het ziekenhuis voelde en dat ik zo hoopte dat ze iets zouden vinden, omdat ik me al eeuwen niet goed voelde en graag wilde dat er iets aan gedaan zou worden. Ik vond het iig niet vervelend daar.

En in oktober had ik ECHT een blindedarm ontsteking. Ik kwam om kwart over 10 uit de uitslaapkamer en de nachtzuster zei dat ze een pijnstiller ging halen, waarop ik antwoordde: "Waarom?! Ik hoef geen pijnstiller, ik heb geen pijn!"
...een halfuurtje later veranderde ik toch van gedachte;)
Ik vond het nu niet fijn om in het ziekenhuis te liggen, omdat ik me zo hulpeloos voelde, ik moest om alles de zuster bellen, omdat het, vooral de eerste dag, echt ZO veel pijn deed.
Ik houd er niet van om zo afhankelijk te zijn van andere mensen.

Ik heb nooit ECHT vervelende ervaringen gehad met het ziekenhuis.

Toen ik 6 was sleutelbeen gebroken

Toen ik 7 was ben ik mijn voortanden uit m'n mond gevallen, daar moest ik voor naar het ziekenhuis :confused:

Vorig jaar kijkoperatie i.v.m. te slape enkelbanden

Vorig jaar 2 verstandkiezen laten trekken/snijden bij de kaakchirurg

Heb er geen nare ervaringen gehad maar moet er niet aan denken te moeten blijven slapen!

1x tje heel even toen ik geen lucht kreeg

Ik ben daar geboren en een dagje gebleven omdat m'n moeder nog even moest uitrusten. Dat heeft geen indruk op mij gemaakt :P. Reden dat ik in t ziekenhuis werd geboren, was dat de geboorte van m'n zus erg moeilijk ging.

Nadat ik geboren was moest ik meteen naar het ziekenhuis. Ik was een maand te vroeg geboren en nog niet volgroeid enzo. Uiteindelijk ben ik daar een week gebleven. Wonder boven wonder herinner ik me er niets van :p

navelbreuk, liesbreuk (toen was ik < 8).
2 jaar geleden ben ik nog eens geweest omdat er een MRI-scan gemaakt moest worden van mijn knie en röntchenfoto's en al die zooi... :o

Als baby heb ik er een nachtje geslapen, geloof ik, samen met mijn moeder. Allereerst omdat ik eigenlijk te vroeg geboren was (ze dachten een maand te vroeg) maar toen de dokter me onderzocht zei hij dat ik er eerder uitzag alsof ik een maand te laat geboren was (ik was al aan het vervellen, vrij groot en at heel goed). Dus toen mocht ik naar huis :)
Een tijdje later bleek dat ik erg was afgevallen en gingen ze me onderzoeken, toen bleek dat ik niet genoeg voedingsstoffen uit moedermelk kon halen en moest ik aan de fles. Ik heb toen geloof ik weer een nachtje in het ziekenhuis moeten slapen, ze wilden me in de gaten houden. Maar alles ging goed.

Op m'n vijfde had ik een kraaltje ingeademd met een pijpje op school, dat ding zat vast in een van m'n longen waardoor ik niet goed meer kon ademen. Mijn lichaam wilde het ding afstoten en zo kreeg ik ook hoge koorts met ijlerige dromen. Onder narcose en na de operatie een nachtje blijven. De zusters gingen me helemaal gerust stellen, terwijl ik het super leuk vond :) Heel spannend, lekker logeren en samen met allemaal kinderen op 1 kamer slapen. Ik vond 't echt oprecht leuk :D (Alleen de narcose-prik niet, die deed pijn.)

Op m'n zevende viel ik van een fiets terwijl er een politie-auto achter me reed. Mijn wenkbrauw lag open en de politie nam me mee naar het ziekenhuis, daar werd ik gehecht en werden m'n ouders gebeld. Ik mocht meteen naar huis, maar dat maakte wel veel indruk; ik zag die politie-agenten echt als mijn helden en ik voelde me ook heel groot dat ik zomaar alleen verdoofd en gehecht was.

Op m'n... achtste werd ik door een zieke daas gestoken in m'n bovenarm. Er groeide een enorm gezwel en dat moest worden weggesneden, terwijl ik weer lekker onder narcose ging (dit keer met een kapje, zoveel fijner). Ik mocht na de operatie meteen naar huis omdat ik goed was bijgekomen uit de narcose en vrij fit was. Maakte best wel indruk op me; ik had een enorm gat in m'n arm na de operatie, echt super groot. Dat was wel schrikken, maar na een tijdje ook stoer.

Op m'n veertiende brak ik m'n been en mocht ik met een ambulance naar het ziekenhuis, super stoer :D Mijn moeder kwam vrij snel, gelukkig. Deze keer had ik voor het eerst echt pijn in het ziekenhuis, dat was minder. 't Feit dat het zoveel pijn deed heeft veel indruk op me gemaakt. Ik heb nu meer... ontzag voor het ziekenhuis :) Voorheen vond ik het altijd spannend om er te komen, vanaf toen echt ook serieus en een beetje eng.

Daarna gelukkig niet meer :)

Nog nooit.

Toen ik net geboren werdt begon het al. Ik wou net ademen en moest toen gelijk naar het ziekenhuis. Wat het uiteindelijk is, weet ik nog steeds niet.
Toen ik 3 maanden oud was kreeg ik aan de linkerkant een liesbreuk, moest ik aan geopereerd worden dus.
Toen ik 2 jaar was, kreeg ik aan de andere kant een liesbreuk.
Toen ik 14 was (vorig jaar) kreeg ik een blindedarmontsteking.

Tussendoor ook nog eens me arm gebroken met het sleeen (was toen nog wel wat kleiner) en toen moest ik ook naar het ziekenhuis voor foto's en gips enzo.

Even los van alle bezoeken op de polikliniek:
1. Toen ik een jaar of 15/16 was: werd 'onwel' in het zwembad, met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht, daar een paar nachtjes gebleven, maar ze konden niets vinden. Ik lag op de kinderafdeling, moest daarna naar een andere afdeling omdat het apparaatje van de hartbewaking niet zo ver reikte, vond dat niet leuk (wilde op de kinderafdeling blijven - en dat ik alleen op een kamer kwam te liggen vond ik maar saai, kon ik helemaal nergens meer naar kijken (iets doen zat er qua energie sowieso niet echt in)).
2. Toen ik een jaar of 19/20 was: alle vier mijn verstandskiezen onder narcose verwijderd (dagbehandeling). Die arrogante, vervelende klier van een kaakchirurg is me het meest bij gebleven.
3. Vorig jaar oktober: blindedarmontsteking, twee nachtjes daar gebleven. Het meest bijgebleven is me de anesthesist, dat was een gigantisch grote man, maar heel lief. :D

alleen 2x dagopname

Oren
Ik was een jaar of 6..
En sinds toen heb ik er een hekel aan
klote medicijnen en rare mensen :o

Ik kan het me niet eens meer herinneren eigenlijk hoe vaak precies. Maar de laatste paar jaar toch zeker wel een aantal maal per jaar.

1 keer voor een bloedneus die niet wou stoppen toen ik 5 was, maar toen ik er eenmaal lag was hij toch gestopt :D

En een keer om al mijn wijsheidstanden eruit te halen. Ik was toen te vroeg uit mijn verdoving gekomen, en ik begon te schokken over mijn hele lijf, dat jaagde de mensen in mijn zaal nogal schrik aan.
Toen ik binnen gereden werd was ik ook de hele tijd spastisch aan het schudden met mijn hoofd.

Toen ik geboren was moest ik met spoed naar het ziekenhuis, eerst naar Zwolle, maar die konden me niet helpen dus door naar kinderziekenhuis in Utrecht waar ze mijn rug dichtmaakten. 6 weken daar gelegen.

Op mn 5e ontstoken keelamandelen, ze waren zo dik geworden dat ik niet meer kon drinken, droogde dus bijna uit zeg maar, dus die hebben ze er ook uitgehaald.

Op mn 12e kreeg ik last van mn rug en benen, bleek dat er littekenweefsel vergroeid was met zenuwen (ofzo) en dus kreeg ik een zware operatie om dat weer los te maken.

Half jaar later werd ik aan mn blaas geopereerd, ze maakten een soort lus waardoor ie beter afgesloten werd. Toen ik wakker werd had ik vreselijke pijn, écht ontzettend veel pijn, bleek dat er vocht lekte. Nog maar weer een operatie erachteraan om dat te verhelpen.

Die operatie bleek niet goed te helpen, dus half jaar later nog een kleine operatie en daarna nog 1.

Verder heb ik 3 keer mn sleutelbeen gebroken en moet ik vaak naar het ziekenhuis om bloed te prikken, MRI-scan laten maken, echo van mn blaas en dat soort dingen.

Die operaties hebben zeker wel indruk gemaakt, vooral die aan mn blaas. Wat ik me nog heel goed herinner is hoe je wakker wordt uit de narcose, eerst zie of hoor je nog niks, je weet niet wat er aan de hand is, je voelt alleen maar die vreselijke pijn. Later word je stukje bij beetje wakker en dan hoop je alleen maar dat je flauwvalt oid zodat je die pijn even niet hoeft te voelen :|
Oh, en bij een operatie werd ik geprikt door een student, ging dus mis en moest nog een keer. Niet echt een prettig gevoel, heb ook best wel hard geschreeuwd :o En ik was al zo bang voor prikken :|

Toen ik een jaar of 3 was heb ik het ziekenhuis gelegen vanwege enorme hoge koorts. Moest daar een nacht blijven en toen mocht ik weg. Verder niet.

Nog nooit in het ziekenhuis gelegen, wel gewoon heen en dan dezelfde dag weer weg

toen ik klein was heb ik mijn sleutelbeen gebroken
en dit jaar moesten er 2 verstandskiezen getrokken worden

Koortsstuipen toen ik een jaar of vijf was, maar daar herinner ik me niks van. En ik geloof een keertje mee met een vriendinnetje die uit de boom gevallen was en dr pols gebroken had. Maar verder...

Ik ben redelijk vaak in het ziekenhuis geweest voor rontgenfoto's als kind (bij breken etc). In de afgelopen paar jaar ben ik er heel vaak geweest voor allerlei onderzoeken.
Maar ik heb nog nooit hoeven blijven slapen ofzo.
Erg veel indruk heeft het allemaal niet gemaakt geloof ik.
(Nou ja, waarschijnlijk toen ik als kind mn pols had gebroken wel, maar ik weet er niks meer van).

1 keertje na een ongeluk omdat ik bewusteloos was

interessant om te weten he

Wat had je dan aan je oren. :confused:

allooow...
ik heb twee keer in het ziekenhuis gelegen...
de eerste keer was toen ik 13 was. mijn amendelen moesten eruit, waarvoor ik 1 n8je moest blijven ivm mijn leeftijd..
de kinderafdeling lag vol dus ik kwam op een volwassenafdeling en ik kreeg een hele kamer voor mij alleen :cool:
kweet er niet zo heel veel van alleen dat ik erg veel pijn had, en ik iedereen bij elkaar scheeuwde toen ik half uit de narcose kwam.. toen hebben ze me maar weer platgespoten :o

de tweede keer was toen ik 15 was. ik was ziek (+nekstijfheid!), dus mn ma wilde voor het weekend nog ff langs de huisars.. deze stuurde me gelijk door naar het ziekenhuis, waar ik direct in een bed gelegd werd (verdenking hersenvliesontsteking). toen moest er bloed afgenomen worden, een infuusgeprikt worden en een lumbaalpunctie gedaan worden, wat allemaal precies 3 keer gedaan moest worden omdat ik lag te schudden op de onderzoekstafel. ik moest in het ziekenhuis blijven (kreeg via het infuus de nodige medicijnen) en de volgende dag kreeg in de uitslag van de punctie: ik had geen meningitis :)
ik kreeg een zooitje pillen mee naar huis om van een ernstige infectie te genezen en ben al met al nog een dag of 10 erg ziek geweest...

de laatste keer heeft wel redelijk indruk op me gemaakt destijds. toen de zeiden dat ze d88 dat ik hersenvlies ontsteking had heb ik echt gevraagd: ga ik nu dood

:D

ik ben geboren in het ziekenhuis... meer niet

klop klop

nog nooit,
ook niet met mijn geboorte

mijn lever deed 't niet als baby, en toen werd in ongeveer zo geel als het forum, dus moest ik naar 't ziekenhuis ;)

ik heb al 5x buisjes gekregen ofzo.. vroeger moest ik ook elke keer op controle bij de kno arts in het ziekenhuis. Later had deze gewoon een praktijk in onze eigen stad

Verder heb ik mijn amandelen laten pellen 2 jaar terug, en in september laat ik in het ziekenhuis mijn verstandskiezen wegsnijden/ trekken.

als 6-jarige eerst voor een gebroken pols
met 6.5 in het ziekenhuis vanwege een uitdroging door een virus.(5 dagen)
14 jaar 1 dagje vanwege een kapotte schouder(tip maakt nooit een zweefrol over 8 mensen :rolleyes: )
9juni dit jaar 3/4 dag vanwege een kijkoperatie in mijn knie

ik ben er geboren..

maar ik heb er een jaar geleden gelegen om mn amandelen te laten verwijderen, moest er ook een nachtje slapen (moet als je boven de 14 bent ofzo)
ik vond het niet zo heel boeiend, het deed vooral erg pijn, en ik was super moe. ik lag op de kinder afdeling, dus mn ouders mochten er de hele tijd bij zijn. mn moeder is dus ook de hele avond bij me gebleven

vooral veel indruk heeft het op me gemaakt, dat er een meisje naast me lag die ALLES lag te faken...

Wat ik btw nog weet van de eerste keer is dat er een jongentje tegen over mij lag die z'n neus had gebroken (hij was daaraan geopereed en moest ff bij komen daarvan oid). Toen ik ff buiten zat, was dat jongentje daar ook met zijn ouders, hij hupste al weer vrolijk rond: hij nam een aanloop en sprong over een bosje en knalde bijna tegen de muur van het ziekenhuis (gelukkig kon hij zich tegen houden met z'n handen, anders had hij weer zijn neus gebroken :o).

1 keer dagopname voor een kaakoperatie, toen was ik 11 oid. maakte wel indruk want ik moest onder narcose, operatie van 3 uur. weet er verder vrij weinig meer van want ik was heel duf daarna.

1 keer toen ik m'n vinger had gebroken, jaar of 15.

en vrij vaak voor kleine dingen, zo zijn al mijn melkkiezen getrokken in het ziekenhuis, heb groeiremmers gehad en in die periode er vaak geweest, etc etc

Toen ik 16 was zijn mijn amandelen eruit gehaald, maar bij mij was dat alleen een dagopname. Dat ik daarna niet meer kon praten is me het meest bijgebleven, ik snap dus ook niet dat Frantic alles bij elkaar kon schreeuwen :confused:

En toen ik 16,5 was ben ik voor 13 maanden opgenomen op een psychriatische afdeling ivm anorexia. Wat me daarvan het meest is bijgebleven is de extreme angst voor eten en wegen die ik had en een vriendin die ik daar heb ontmoet.

Oja en toen ik 5 was ook eens voor constipatie :D
Ik moest toen een laxeerpil pakken.

edit: maar dat is niet echt liggen

HUh, is het standaard dat je thuis wordt geboren ofzo :confused:

ja, in nederland (belgie dacht ik ook) wordt je thuis geboren tenzij er een reden is waarvoor je in het ziekenhuis zou liggen. De meeste moeders vinden het fijner om thuis te bevallen, en voor de baby schijnt het ook beter te zijn.

Het is een bevalling, geen operatie ofzo :P (ja behalve bij een keizersnede, maar die gebeuren wel in ziekenhuizen)

Toen ik 4 a 5 jaar was was ik erg scheel :p En met de gebruikelijke oogpleisters ging het niet weg, dus mijn ogen werden operatief recht gezet. Niet veel van herinnerd, behalve dat ik erg mooie kadootjes kreeg ;) :D

Twee keer voor een gebroken pols geweest. De tweede keer stond echter het bot een beetje op een verkeerde plaats, en die moest weer recht gezet worden. Ik kreeg geen verdoving, want dan zou ik een nacht moeten blijven vanwege narcose enzo. Nou ik kan nog steeds met recht zeggen dat dat geen fijne ervaring was, alsof het nog een keer gebroken werd :s , erg pijnlijk.

Ik ben in het ziekenhuis geboren. Paar dagen gelegen en daarna nooit meer in het ziekenhuis gelegen.
Alleen een paar keer naar de dermatoloog en om bloed te laten prikken maar dat telt niet :P

edit:
en meerdere malen bloedonderzoek/rontgenfoto's, mri, echo(enkel ;)), stressfoto's

Toen ik geboren werd heb ik geloof ik de nacht in het ziekenhuis doorgebracht. En toen ik een jaar of drie was had ik een of andere onbekend virus waarvoor ik ook een nachtje moest blijven op de geisoleerde afdeling. Nog een keertje een rontgenfoto van mijn been toen ik over een draad was heen gedonderd en twee bezoekjes aan de oogarts ter controle. :)

Wauw dat wist ik echt niet.

Nee hier beval je in het ziekenhuis, behalve als je aanvraagt om thuis te bevallen en dat wordt dan nog speciaal gevonden, zoals onderwaterbevallingen enzo.

+twee keer operatie bij de kaakchirurg, heel vaak naar de poli voor mijn ogen, maar dat was meer controle en ook een aantal keer EHBO wegens extreme buikklachten.

oh en foto's van mijn pols om te checken op carpaal tunnelsyndroom (en ik hoop dat je dat eerste ook echt zo schrijft)

Ik ook, ik moest daar toen ook blijven voor verschillende onderzoeken. Kreeg een soort badmuts op met snoertjes er aan en ik weet nog dat het heel erg pijn deed, verder weet ik er nauwelijks iets van af. De laatste koortsstuip had ik toen ik 12 was en daar kan ik me ook helemaal niets meer van herinneren. Mja, nu dus gelukkig niet meer. :\

Verder alleen in het ziekenhuis geweest voor verschillende botbreuken, dus geen overnachtingen. :)

Ik, mijn oren zijn rechtgezet:)

nog nooit gelukkig

wel paar keer moeten komen:
•1x voor veel overgeven toen ik nog jong was, bleken spanningen te zijn en geen medische oorzaak.
•2x bij dermatoloog om moedervlekken te laten verwijderen.

Nog nooit gelukkig :)

Ik had altijd rare zeldzame kinderziekten. :confused:
Maar dat kostte dan alleen een onderzoekje en dan kon ik weer naar huis.
En ik heb m'n enkels een paar keer dermate gekneusd dat ze foto's wilden maken.
En m'n amandelen moesten eruit toen ik drie was ofzo omdat ik met die dingen er nog in niet zo goed kon ademhalen. :confused:
Ik weet nog dat ik duizend ijsjes moest eten en ze allemaal niet wilde hebben.

waar is hier :confused: :p

België ;)