Hersentumor, mensen die me hun ervaring kunnen vertellen?
 

Sinds drie weken is het zeker dat ik een weke hersentumor heb. Aangezien hij week is (dus zacht), is hij makkelijk te verwijderen. Over een week ga ik dan dus ook onder het mes.

Maar ik vraag me af hoe men daarover denkt, mensen die dat dus hebben gehad. Hoe maak je het naderhand mee. Merk je er iets van na de operatie? Hoe voel je je voor de operatie? Dat soort dingen...

Ik ben niet echt zenuwachtig, omdat ik gewoon niet echt ergens last van heb. Doktoren zijn onwijs positief erover, juist omdat ze nu weten dat het verwijderen erg makkelijk zal gaan... Maar jah, mijn moeder vindt het nogal raar dat ik er zo luchtig over doe. Zijn er dan dingen waar ik me nu zorgen over zou moeten maken?

ik heb er geen ervaring mee of zo, maar als ik dit lees denk ik niet dat je je echt zorgen hoeft te maken. ik zou denk ik wel zenuwachtig zijn, maar dat zou ik ook zijn voor een operatie aan bijv mn knie.
kun je met deze vragen niet bij een arts terecht? ik denk dat die je alles heel goed kan uitleggen.

heel veel sterkte! (y)

ik zou me echt zorgen gaan maken als het een kwaadaardige tumor zou zijn.

iig kunnen ze natuurlijk altijd een foutje maken, maar die kans is denk ik best wel klein.

narcose is ook niet alles trouwens, maar dat valt volgens mij ook best wel mee (m'n vader zat diezelfde dag na een korte narcose alweer op de fiets).

sterkte iig, maar het zal idd wel meevallen als ik het zo hoor.

Ik vind het hardstikke goed van je dat je zo rustig blijft, ik ben beswel een stresskip (of een aansteller, dat kan ook), bij het woord dokter word ik al zenuwachtig.
Maar ik denk dat het allemaal wel goed komt, als de dokters er positief over zijn.
Hebben de dokters zelf geen gevolgen van die operatie genoemd?

Ik bewonder je moed zeer, dat je er zo relaxt onder blijft. (y) Zelf zou ik in mijn broek schijten, zeker nu ik gezien heb wat het met mijn opa doet. Hij is 76 jaar, en heeft een kwaadaardige tumor ter grootte van een tennisbal vlakbij zijn rechteroor. :( Opa was vroeger een levenslustige man en nog zeer bij de tijd. Echter, in een paar maanden tijd was het snel bergaf met hem gegaan (hij werd vergeetachtig, we dachten dat hij dement werd), en sinds 3 weken kan hij niet meer goed praten en is de linkerhelft van zijn lichaam half lam. Hij heeft een wandelstok nodig en af en toe moet hij in een rolstoel. Eerst dachten we allemaal direct dat hij een herseninfarct had gehad, maar na een aantal scans bleek bij de neuroloog dus dat hij een tumor had. :(

Er wordt op het moment onderzocht of hij geopereerd kan worden of dat hij bestraald moet worden.

Ook al wordt de tumor verwijderd, opa zal nooit meer dezelfde zijn. Er is al blijvende schade. :(

Ik kan er niet mee omgaan, ik ben doodsbang dat zoiets ooit met mij gebeurt. Ik haat het idee dat ik een tumor kan krijgen en daarbij (half) verlamd kan raken, dat ik mijn lichaam niet onder controle heb, dat ik alles niet onder controle kan hebben. Het idee alleen al dat mijn lichaam niet kan of wil doen dat ik wil dat het doet....... daar krijg ik het doodsbenauwd van. :( Ik wil er niet aan denken, ik steek liever mijn kop in het zand....

Daarom bewonder ik ook jouw moed, dat je zo dapper bent enzo..... (y)

Ripper

Hoe merkte je dat er iets mis was? Ik ben nl. soms ook wel eens bang dat ik een hersentumor heb door soms hevige hoofdpijn, bloedneuzen etc.

Soms word ik ineens onwijs moe, kan ik me op niets meer concentreren, valt mijn gezichtsvermorgen weg, krijg ik hoofdpijn (heel plotseling, onwijze steken) daarvan werd ik vervolgens misselijk.

Mijn moeder heeft me mee naar het ziekenhuis genomen toen ik erg veel sliep, erg duizelig was en dus vaak viel.

Eerst hebben ze mijn hart & bloed gecontroleerd. Ze dachten namelijk dat het kwam door mijn bloeddruk, misschien bloedarmoede of door een hartstoornis. Daaruit bleek niets.
Toen gingen ze een scan van m'n hoofd maken en tja... daar was het dan he. Toen hij ontdekt werd was hij ongeveer zo groot als een... pingpongballetje richting mandarijn. Ze besloten niet meteen te opereren, maar hem in de gaten te houden (hebben me nooit uitgelegd waarom). Binnen een week was hij zo groot als een beetje kleine sinaasappel...

Als het een harde tumor was, had ik nu in het ziekenhuis gelegen. Maar hij is week, zodat op de een of andere manier mijn hersenen hem soms tegen kunnen gaan ofzo...

Maandag gaat hij eruit :)

dat je moeder het raar vindt dat je er zo luchtig over doet heeft volgens mij niks met de ernst van de aandoening te maken...

volgens mij zijn moeders altijd overal bang voor als het met hun kind te maken heeft. en helemaal als je het wordt hersentumor hoort!!! Maar zoals meerderen al zeiden, aan de uitleg te zien zal het niet echt heel gevaarlijk zijn, anders was'ie er allang uitgehaald lijkt mij!!!!

maar toch veel succes maandag! (y)

hey,

wil je gewoon heeeel veeeeeel suc6 wensen met de operatie, want ik denk toch dat er heel wat bij komt kijken!!

kuzzje
xELSx(die morge voor je zal duimen dat het goed verloopt : (y) thumbs up)

Sterkte :/

Good luck :)

ja, veel succes en sterkte.

suc6 en sterkte... blij voor je dat de dokters zo positief zijn! :)

Oei, spannend :)
Erg veel sterkte. Ik zou inderdaad op de dokters vertrouwen als die zeggen dat ze optimistisch zijn.



Misschien scheren ze je haar af, of knippen ze het kort.

Ik ben gisteren thuis gekomen, sneller dan verwacht eigenlijk.
Zondag naar het ziekenhuis, beetje voorbereiden, uitrusten van te voren. Maandag ochtend om 9 uur was het zover. De operatie duurde ongeveer 4,5 uur en verliep helemaal goed. Ze hebben maar een klein lijntje haar weg gehaald, ik kan dus straks gewoon de rest van mijn haar over het litteken doen, zie je niets van :)

Maandag na de operatie wilde ik even niet meer bijkomen, sliep te lekker. Daardoor lag ik tot woensdag ochtend op de IC, daarna op een gezamelijke zaal. Veel vitamines gekregen. Donderdag middag naar huis, komende week moet ik nog binnen blijven, bij komen. Daarna weer controle et voila, klaar.

Alla, er was dus niets om me bang voor te maken :)

Je bent wel snel weer op het forum zeg! :) Ben blij dat het goed is gegaan!

Ik verveel me de pleuris, lekker internetten :)

ik heb al een ettelijk aantal maanden knallende hoofdpijn (niet aan één stuk door, en soms zelfs al eens een dagje géén :eek: [gebeurt niet vaak, dat ik er eens een dagje geen last van heb...]), gisteren drie mega-bloedneuzen (alles samen negen zakdoeken volgebloed) gehad op acht uur tijd, toen ik van mol naar huis fietste ben ik twee keer gewoon moeten stoppen en blijven staan, een paal vasthoudend om niet om te vallen, lijkt me niet gezond... ik ga er zo snel mogelijk mee naar de dokter hoor...

*blue*

Misschien heb je epilepsie, dat is ook mogelijk als ik dat zo lees. Voordat je zo'n epileptische aanval krijgt word je heel duizelig enzo.

Ripper

Ja, maar zouden mensen in haar omgeving dit niet door hebben dan? Neem aan dat het wel opvalt als je een aanval krijgt. Mijn zusje heeft epilepsie en haar symptonen komen niet overeen met deze symptonen.

Maar er zijn natuurlijk meerdere soorten. :rolleyes:

Ik zou in ieder geval naar de dokter gaan!

waarschijnlijk migraine, zei de dokter.
'k heb honderdduizend verschillende pillekes meegekregen, en als 't na veertien dagen niet beter was moest ik ne scan laten doen.

*blue*