Ongewenst zwanger, vader aansprakelijk?
 

Ok, even kort door de bocht:
- Vrouw van 19 en man van 22 krijgen een kind.
- De vader maakt het vervolgens uit en zegt financieel niets te willen bijdragen.
- Vrouw blijft achter met kind.

Is deze man op enigerlei wijze aansprakelijk te stellen?

PS. En nee, dit vraag ik niet voor mezelf. :D

Het is zijn kind, dus lijkt me dat ie wel alimentatie moet betalen. Waarom maakt hij het pas uit als dat kind geboren is en niet eerder? (Aangezien hij financieel niets wil bijdragen, neem ik aan dat hij het heeft uitgemaakt vanwege het kind?)

Het kind is (nog) niet geboren want de moeder is pas drie maanden zwanger. :) En hij heeft het inderdaad uitgemaakt omdat zij zwanger is geworden.

Als te bewijzen is dat hij de vader is, moet hij volgens mij gewoon allimentatie betalen. Er zijn bureaus voor (jonge) moeders die in de steek gelaten worden door hun vriend/man en achterblijven met het kind. Die kunnen vast erg goed advies geven en precies vertellen wat die moeder kán doen en hoe ze dat moet doen. Vaak bieden ze ook steun. Ik heb geen idee waar je zou moeten beginnen, maar ik zou als ik haar was een telefoongids doorbladeren en op zoek gaan naar elk bureau dat ook maar een beetje zou kunnen helpen. Mogelijk weet de rutgers-stichting te vertellen waar ze naartoe kan gaan voor hulp.

Ouders zijn verantwoordelijk voor de kosten van opvoeding en levensonderhoud van hun kinderen. Daarvoor is wel nodig dat er een familierechtelijke band bestaat. De term 'alimentatie' is hier dan ook niet echt zuiver omdat daarmee gedoeld wordt op een onderhoudsverplichting die ná het uitspreken der echtscheiding doorloopt, in feite een soort nawerking van de wederzijdse onderhoudsverplichtingen der echtgenoten tijdens het huwelijk, terwijl het hier gaat om een onderhoudsplicht op grond van de wet ongeacht de vraag of er een huwelijk is geweest.

Maar goed, dat doet er niet toe. Zoals ik zei is wel nodig dat er een familierechtelijke band bestaat tussen vader en kind (een kind heeft voor de wet alleen automatisch een moeder). Dat kan gebeuren door huwelijk of door erkenning, maar die kans is hier niet groot. Er zal dan een zgn. gerechtelijke vaststelling van het vaderschap moeten worden uitgesproken door de rechter. Eerder kan de vader niet verplicht worden het kind te onderhouden, dwz. wanneer de man voor de wet nog niet de vader van het kind is. Hoe je die vaststelling kunt bewerkstelligen kun je inderdaad beter bij een bureau vragen of beter nog een advocaat. :)

@ nare man: De moeder kan dus (dmv een dnatest ofzo) toch afdwingen dat de biologische vader moet betalen? Maar wat nou als de vader voor een abortus was en de vrouw het tegen zijn zin toch heeft gehouden? Dan neem ik aan dat hij niet meer verantwoordelijk gehouden kan worden?

Daar heeft de man niets over te willen. Hij kan niet eerst een vrouw zwanger maken en vervolgens zich onttrekken aan de onderhoudsverplichting. Dat is gewoon gedaan om te voorkomen dat alleen de vrouw opgezadeld zou worden met de kosten van opvoeding van een kind.

Een abortus wordt gewoon niet gezien als optie. Dat geldt bijvoorbeeld ook wanneer een vrouw door een fout van het ziekenhuis/arts ongewenst zwanger is geraakt (bijv. onjuist uitgevoerde sterilisatie). Het ziekenhuis is dan aansprakelijk voor de kosten van levensonderhoud tot het 21e levensjaar, en het ziekenhuis kan de vrouw niet verwijten dat ze geen abortus heeft laten plegen.

Dus ook al laat de man niets meer van zich horen en wil hij geen contact meer met de vrouw, dan nog kan ze de biologische vader via de rechter dwingen mee te betalen aan de opvoeding en levensonderhoud van het kind. Dat is niet meer dan redelijk, en het wordt in de praktijk ook hard afgedwongen.

Mijn biologische vader heeft mij gewoon niet erkent en heeft niets hoeven te betalen. Geloof niet dat mijn moeder er verder een big deal van heeft gemaakt. Het was zijn wil.

Dat kan. Zoals ik zei, het wordt door de rechter vastgesteld op verzoek van de moeder of het kind, maar het hoeft natuurlijk niet.

Ja en ik vraag me af of het wel goed voor het kind zou zijn om zoiets te verplichten bij de vader. Wat heb je aan een vader die niet eens vader wil zijn? En dus alleen geld (verplicht) betaalt maar verder niet naar je omkijkt?

Mijn biologische vader was er niet aan toe om kinderen te krijgen. Ik ken hem niet. Heb 2 brieven van hem gehad (op mijn verzoek) over wie hij nou eigenlijk is (hij woont hier zelfs in de buurt). Ik heb sinds mijn derde een vader die mij wel erkend heeft. En ik denk dat deze situatie veel gezonder is. Niet dat geouwehoer met een andere vage vader. (Neemt niet weg dat ik hem wel ooit wil ontmoeten hoor, zeker omdat hij nu 2 kleine kinderen heeft)

Maar het blijft lastig omdat de vader totaal geen keuze heeft. De man kan het kind niet baren, maar hij kan ook niet zelf voor een abortus kiezen. Dus als hij dat heel graag zou willen, maakt dat niets uit. De vrouw beslist tenslotte.

Dat hij geen vader wil zijn is niet zo erg als je alleen geld van hem wilt. Het is natuurlijk niet leuk als je biologische vader geen contact wil of kan hebben, maar soms heb je gewoon geld nodig omdat je moeder het financieel niet kan bolwerken. Lijkt me niet dat je dan maar bij de pakken moet gaan neerzitten, als er gewoon een regel is dat je wel verplicht bent je verwekte kinderen te onderhouden.

Mijn moeder heeft mij ook weten te onderhouden. En ze heeft geen rijke ouders en ze werkte zelf ook nauwelijks (als schoonmaakster ed). Dus dat kan echt wel. En ze woonde ook nog eens op zichzelf.

En alsnog: die man heeft haar inderdaad zwanger gemaakt, maar zij kiest ervoor om het kind te houden. Al zou hij nog zo graag een abortus willen, dat is zijn keuze simpelweg niet. Natuurlijk is het een hufter als het voor de "makkelijkste" weg kiest, maar om zo'n iemand nou te gaan dwingen tot iets...

Hoe wordt er eigenlijk bepaald óf de vader moet betalen en hoeveel de vader moet betalen? (Wanneer de moeder er dus werk van maakt.)

Het lijkt me dat een DNA test hierbij een hoofdrol speelt.

Ik ontken ook niet dat het kan.

Dat moet de vrouw dan zelf maar beslissen. Hoofdregel is dat vrouw en kind recht hebben op onderhoud door de verwekker en dat is logisch.

Dat stelt de rechter vast aan de hand van alle omstandigheden van het geval: eigen inkomen, levensstandaard, et cetera.

Wat belachelijk, als d eman dat kind niet wilt en abortus voorstelt en de vrouw wil persee dat kind houden, dan moet ze zelf maar zorgen dat ze rondkomt...

Jep, dat vind ik inderdaad ook zo achterlijk. De man heeft zich maar te schikken naar wat de vrouw wil, ook al wil hij het kind totaal niet. Maar omdat zij het zo nodig moet houden moet hij maar betalen. Vind inderdaad niet dat de man gedwongen kan worden tot betalen als hij volledig afstand doet van alle rechten op het kind (dus ook geen bezoekregeling of whatever).

Een vriendin van mij (18) heeft een paar weken geleden ook een kindje gehad. Zij vertelde mij dat de vader alleen hoeft te betalen als hij ook (een deel van de) voogdij heeft. Dus als hij verder niks met het kind te maken heeft in de opvoeding, hoeft hij ook niet te betalen :confused:

Als je die vrouw vertrouwt qua pilgebruik, door geen condoom te gebruiken, neem je inderdaad een risico.

Daarom snap ik dus waarom mijn moeder er geen werk van heeft gemaakt. En ik verwijt mijn biologische vader ook niks. Maar ze hadden ook geen echte relatie ofzo.

Nee, het is pas achterlijk als de man zich zomaar zou kunnen onttrekken aan de gevolgen van zijn daden. Het is wat mij betreft heel simpel en niet voor betwisting vatbaar dat als een kerel het nodig vindt een vrouw zwanger te maken, hij ook gehouden is bij te dragen in het onderhoud als de vrouw daar behoefte aan heeft. Als de man zich niet schikken naar wat de vrouw wil, dan moet hij dat vantevoren maar bedenken voor hij een kind verwekt.

Over het algemeen weet je wel of degene met wie je naar bed gaat wel of niet een kind wil. De enige situatie waarin het onrechtvaardig zou zijn is de situatie dat een vrouw ten onrechte de man wijsmaakt dat ze niet zwanger kan raken, waarna ze de man achteraf confronteert met een onderhoudsverplichting. Maar in zo'n geval zal de rechter waarschijnlijk een zeer gering bedrag vaststellen of het bedrag zelfs op nul stellen. Hij heeft immers volledige vrijheid en mag rekening houden met alle omstandigheden van het geval.

Bovendien, moet je niet vergeten, legt het krijgen en hebben van een kind een veel zwaardere last op de vrouw, meer dan alleen financieel. Het is niet meer dan redelijk dat de biologische vader daar ook in bijdraagt. Zonder zijn zaad geen kind. Abortus is wat dat betreft ook geen mogelijkheid. Kerels die zeggen dat het onredelijk is om een man te laten meebetalen aan een kind dat hij niet wilde 'want die vrouw had toch een abortus kunnen doen' zijn egoïstische zwijnen zonder enige mensenkennis.

Die vriendin zit er naast. Om het even technisch te maken, artikel 1:394 van het Burgerlijk wetboek bepaalt dat tot levensonderhoud verplicht is de verwekker van een kind dat alleen een moeder heeft (dat wil zeggen een juridische moeder, dus de situatie dat de biologische vader niet getrouwd is met de moeder en het kind ook niet heeft erkend) als ware hij ouder. Die verplichting ziet op twee fasen, namelijk ten eerste tot de achttiende verjaardag de kosten van verzorging en opvoeding, en van de achttiende tot de eenentwintigste verjaardag ook nog de kosten van levensonderhoud en studie.

De rechten van een vader kloppen van geen kant, dat is 1 ding dat zeker is. En ik maak het van dichtbij mee (ander verhaal).

Kun je 'kloppen van geen kant' misschien wat concreet maken? Ik verklap alvast dat 'ik ben het er zelf niet mee eens' rechten nog niet 'niet kloppend' maken.

Dat zou een heel lang verhaal worden :o Maar het komt erop neer dat de man van mijn moeder door zijn ex EN kinderen helemaal kaal geplukt wordt. En mijn moeder vermoedt dat als hij overlijdt, de kinderen dan prompt voor de deur staan om alles op te eisen. En ja, hij vindt het jammer dat hij ze niet kan onterven na alles wat ze hem aangedaan hebben (en een flauwekul om dan de scheiding te gebruiken die hij zogenaamd zijn kinderen aan heeft gedaan, aangezien ik ook prima terecht ben gekomen en totaal geen last heb gehad van die scheiding).

Dat is dan eerder de rechter die een foute beslissing heeft gegeven, waarbij niet goed rekening is gehouden met de draagkracht van die man of met andere omstandigheden. Dat doet op zichzelf niet af aan de geldigheid van de redenatie dat iemand die een biologische band heeft met een kind, zich daaraan niet moet kunnen onttrekken als de vrouw en het kind anders door zijn daad in een staat van behoeftigheid zou komen te verkeren.

Verder. Hoezo kan die man niet onterven? Je kunt iedereen onterven die je maar wilt, je kunt alleen mensen niet hun zgn. legitieme portie ontzeggen. Dat is een gedeelte dat iemand altijd kan opeisen als iemand overlijdt en iemand is erfgenaam van hem, maar de legitieme portie is kleiner dat het normale wettelijk erfdeel. Dus als die vader niet wil dat die kinderen veel erven dan moet hij proberen dat te minimaliseren, namelijk door ze te onterven en jouw moeder (ik neem aan haar hertrouwde man, excuus als ik ernaast zit) en jou als erfgenamen in zijn testament op te nemen. Dan ligt de bal bij de erfgenamen, aan wie de beslissing of ze naar een rechter willen stappen om hun legitieme portie op te eisen (en daarmee afstand te doen van elke andere aanspraak op de nalatenschap).

We gaan nu wel een andere richting op... Maar hij kan ze dus wel onterven en dan erven ze maar een minimaal bedrag? En hoe zit dat bijv. met het huis waar ze nu in wonen (die ze net gekocht hebben en op de naam van hem staat --> in de toekomst hopen ze het huis wel op mijn moeder dr naam te laten zetten), kunnen ze daar ook een deel van opeisen? Of moet dan eerst mijn moeder overlijden?

Ze hebben wel een advocaat maar kunnen daar geen aanspraak op doen omdat ze bijna geen geld overhouden :o Terwijl hij dus wel een hele goede baan heeft (kan je nagaan hoeveel die mensen al krijgen, en ze eisen steeds meer omdat ze weten dat hij er bijna geen werk van maakt omdat hij geen geld heeft voor een advocaat).

Dat van dat huis moet ik even uitzoeken, personen- en familierecht is niet mijn sterkste kant. Wil ik je wel over PM'en als je er serieus antwoord op wilt. Overigens kunnen ze beter een notaris inschakelen voor zulke vragen, die weet er meer van dan een advocaat :)

Ze hebben een notaris als vriend maar ik geloof niet dat ze daar nou zulke geweldige antwoorden van hebben gekregen :p
Maar ik zou graag je antwoord willen weten ja :) PM me maar... Het is namelijk al jaren een hele vervelende situatie en ik heb zo'n medelijden met de man van mn moeder :(

Hmm, jammer. Toen ik stage liep heb ik toch wel redelijk wat nuttige antwoorden gekregen van onze uiterst charmante kandidaat-notaris. Ik kan me haast niet voorstellen dat een notaris hier geen raad mee zou weten, zeker omdat het nieuwe erfrecht zelfs tot in de Libelle is uitgelicht :o

Maar ik PM je er wel over, ik kan alleen niet garanderen dat het vandaag wordt hoor :)

Volgens mij kan jou stiefvader wel zorgen dat zijn kinderen niks krijgen zodra hij overlijdt.

Want jou moeder komt voor zijn kinderen, dus dan is het van jou moeder, en als jou moeder komt te overlijden dan krijgen jullie het.

En anders zorgen dat van te voren alles al van jullie is wettelijk dan kunnen zijn kinderen alsnog niks komen halen.

Of heb ik t dan fout nare man?

Hoe zit het dan als er met voorbehoedsmiddel sex is geweest en dat kapot heeft gegaan en zij heeft gezegt de morning after pil te halen en dat niet doet, waardoor ze alsnog zwanger is geworden?

Of bij bijvoorbeeld spermadonors?

In zulke gevallen vind ik het wel belachelijk als de mannen dan moeten betalen, want er zijn ook ongelovelijke gemene bitches die een kind pakken om zich aan een ander te binden etc.

Ja, dat is wettelijk erfrecht, dus de verdeling die aangehouden wordt als iemand geen testament maakt. Maar het probleem is hier, denk ik, dat door de rechter een onderhoudsverplichting is opgelegd bij het uitspreken van de echtscheiding. En je kunt niet door het opstellen van een testament waarin je iemand onterft een onderhoudsverplichting die door de rechter is opgelegd ongedaan maken, dat zou al te makkelijk zijn. Immers alle rechten en plichten, alle bezittingen en schulden, van de overledene gaan over op zijn erfgenamen.

Dit is natuurlijk de hoofdregel he. Er zijn uitzonderingen en zoals ik al zei, het geldt alleen als de moeder er daadwerkelijk werk van maakt. Dat moet via de rechter en als de man aannemelijk maakt dat hij onredelijk benadeeld wordt dan zal die rechter als het goed is daar ook rekening mee houden in zijn beslissing.

Je moet echter wel in het oog houden dat het niet gaat om wiens 'schuld' het is dat er een kind is geboren. Het gaat om het enkele feit dat er een bloedband bestaat tussen verwekker en kind. Daarop wordt de onderhoudsplicht gestoeld, waarbij alleen in uitzonderingsgevallen plaats is voor een vermindering of opheffing van die onderhoudsplicht.

De verplichting van de verwekker om voor zijn kroost te zorgen worden hier nogal eens opzijgezet met het argument dat de moeder toch een abortus kon plegen?

Dat is een verkeerd argument. Of een vrouw kiest voor een abortus, is haar beslissing, het is immers haar lichaam. Zij mag ook een abortus laten uitvoeren tegen de wens van de verwekker. Hij heeft in dezen geen rechten, alleen maar plichten. Door nu de verwekker verder te laten flierefluiten met het abortusargument dwing je iemand als het ware, door economische problemen, tot een abortus, en dat mag niet.

Abortus is hier een recht, geen plicht.

Om het even in juridische termen te vatten, de schadebeperkingsplicht van een persoon strekt zich niet mede uit tot de verplichting een abortus te laten plegen, als die persoon door een onrechtmatige daad van een ander (bijv. ziekenhuis) in die toestand is gebracht (zwanger is geworden).

En dat is maar goed ook, want zoals ik zei, daarmee vlak je het ingrijpende karakter van een abortus en de invloed die dat heeft op iemands verdere leven wel op een heel groffe manier uit.

En als het nou een foutje is (condoom scheurt, 'tegen het spiraaltje opklimmen' oid) en ze merken het niet, dus ze komen er pas achtetr als de vrouw zwanger is. De man wilt het kind niet, de vrouw wel. Dan lijkt het me logisch en eerlijk dat degene die ervoor kiest het kind te houden ook opdraait voor de gevolgen.

Niet netjes om te gaan schelden als je het niet met mensen eens bent, zeker niet als FB die het goede voorbeeld zouden moeten geven :nono: Bovendien ben ik het er ook niet mee eens, als het een gevolg is van een ongelukje als een vrouw ervoor kiest het kind te houden (en de man wil dat niet) dan moet ze die keuze overwegen en dus ook rekening houden met de financiele gevolgen en niet daarvoor aankloppen bij de man

Wat de erfenis betreft, als er niks te erven valt grijpen die kinderen er ook mooi naast.

Je mag namelijk bij leven al veel wegschenken. Dit hoeft niet met echt geld te gaan, ook een schenking op papier is mogelijk, je krijgt als erfgenaam dan een vordering op de boedel na overlijden van de erflater.

Dit moet bij notariele akte opgesteld worden, maar dan is er ook geen speld tussen te krijgen.

Jullie hoeven nog geen successierechten te betalen op een niet opeisbare vordering.

Dus in dat geval zou die man dan de onderhoudsverplichting kunnen aankaarten?

En de vrouw die komt dan toch voor de kinderen zodra de vader overlijdt, of is dat niet geldig als de man hertrouwd is?

Alimentatie is toch om het kind beter te onderhouden en niet om de moeder te onderhouden... Daarvoor is die wet toch in het leven geroepen.
Het lijkt me nogal logisch dat de vader mee betaalt, zodat het kind een goede opvoeding geniet. Dat heeft immers geen enkele schuld in de situatie. Dat er dan mensen misbruik van maken of dat het in bepaalde situaties heel vervelend is, betekent nog niet dat het kind daar dan onder moet lijden.

Dat kind kan best wel het geld van de vader missen. Daar zal zo'n kind echt niet onder lijden (als de moeder geen egoist is en met geld om kan gaan). Daarbij zullen juist de eventuele toekomstige kinderen van de man eronder lijden (als de man een niet zo hoog inkomen heeft). Want door de alimentatie mist hij een stuk van zijn inkomen waardoor hij voor zijn erkende kinderen minder geld heeft.

Hoe zit dat met het wettelijk erfrecht? Gaat dat ook over de inboedel?

Hij is eigenlijk zelfs zo stom geweest om voor zijn schulden (die hij mee heeft genomen toen ze gingen scheiden) een verzekering af te sluiten zodat zijn kinderen die nooit kunnen erven :o (Die mensen zien echt niet wat hij voor ze gedaan heeft)

Alles wat in iemands vermogen valt. Als dat inboedel is dus ook, ja. Alleen bij een huis is het vaak nog wat lastiger omdat dat immers bij een huwelijk vaak bewoond wordt door beide echtgenoten, en als ze scheiden moet er bepaald worden of iemand nog in het huis mag blijven. Maar als die scheiding lang voor het overlijden heeft plaatsgevonden en het huis is nu gewoon van de overledene, dan valt dat in de nalatenschap.

Dat is niet slim. Je moet sowieso een nalatenschap eigenlijk altijd onder voorrecht van boedelbeschrijving aanvaarden (zgn. beneficiaire aanvaarding). Anders loop je het risico dat je iemands schulden overneemt en als die echt hoog zijn, heb je niet zoveel aan de nalatenschap. Tenzij het je natuurlijk er echt emotioneel om gaat om iemands rechtsopvolger te worden.

Zal geheel aan de situatie liggen. Een bijstandsuitkering is niet alles. Niet dat je geld nodig hebt om gelukkig te kunnen zijn, maar het is wel een stuk handiger. Als je kind verwekt, moet je ook de gevolgen dragen. Je kunt niet alle verantwoordelijkheid op de vrouw afschuiven.