vrienden
 

Ik zit al heel lang ermee, dat ik geen vrienden heb. Ik heb wel twee meiden waar ik best close mee op ga zeg maar, maar ik weet niet of dat vrienden van me zijn. Ik noem ze wel mn vrienden tegenover anderen, omdat ik anders helemaal geen vrienden heb, maar we gaan nooit leuke dingen doen buiten shcool, iig heel weinig, en ik heb daar zelf oko geen zin in, om dat met hun te doen, ze zijn heel anders dan ik, andere interesses, staan absoluut anders in het leven, en dat vind ik vaak botsen, ik zoek juist iemand die op mij lijkt. Ik ga wel met een hoop meiden om dus, maar geen van hen kan ik mijn vrienden noemen. Ik ben dus vaak alleen, neem nooit iemand mee naar huis. Ook al ben ik erg op mezelf, wil ik toch een goede vriendin hebben. De reden dat ik alleen op vakantie ben gegaan met een jongerenorganisatie, was ook om vrienden te maken. De vakantie was echt super, echt heel tof, maar nu eenmaal thuis heb ik er geen vrienden aan overgehouden, alleen maar leuke contacten voor die ene vakantie. Doe ik iets fout dan ofzo? Ik vind mezelf aardig tegen iedereen, maar ik denk wel dat ik hoge eisen stel aan een vriendschap. Ik geef mezelf oko niet snel bloot, ik weet niet waar het aan ligt...

*kan* voor mensen een reden zijn om te denken dat je ongeinteresseerd bent, al is dat een beetje moeilijk te beoordelen vanaf hier

Ik denk dat je aan een jongerenvakantie heel moeilijk echte vrienden kan overhouden. Tenslotte wonen ze waarschijnlijk niet in je buurt enzo. Maar het kan wel natuurlijk, al heb ik het nog nooit gezien

Na een jongerenvakantie ben je nog niet meteen vrienden, maar dat betekent niet dat je dat niet kunt worden. Dus geef dat wat meer tijd.
En als je dingen opzoekt die wel jou interesse hebben kom je daar eerder mensen tegen met dezelfde interesses, lijkt me.

Mja, maar dat is nogal moeilijk. Een vicieuze cirkel eigenlijk, als je geen vrienden hebt om ergens naartoe te gaan kun je er ook geen nieuwe mensen leren kennen.;

Nouja een sportvereniging ofzo hoef je geen vrienden voor te hebben om erheen te kunnen gaan.

krijgen we die aanstellerij met cliche matige antwoorden weer
"ga naar een sportschool" of anders geformuleerd: hang jezelf meteen op

Ja want daar maak je vrienden mee :confused:

In de hel krijgt ze misschien sneller vrienden dan op deze manier.

Jij hebt ervaring?

Hoe oud ben je? Als je net klaar bent met je school en je gaat aan een nieuwe studie beginnen kun je daar waarschijnlijk wel vrienden maken. Ze studeren dan iig hetzelfde dus is de kans ook groter dat je dezelfde interesses hebt.

En anders zul je meer op zoek moeten naar nieuwe contacten. Er is geen andere mogelijkheid denk ik.

Ik kijk opzich zelf wel uit naar als ik ga studeren. Ik moet nog 1 jaartje 6V en dan heb ik het ook echt wel gezien op school. Ik hoop ook zeker nieuwe mensen te leren kennen want ik zit nu al jaren met dezelfde mensen in de klas.

dank voor de reacties.

Ik ben 17, moet ook nog 1 jaar. Ik denk dat ik zelf wel belangstellend ben, en ook sociaal wel zeg maar, maar kan niet mn hart uitstorten of over mn 'diepste' gevoelens praten. Maar ik denk niet dat daar hetprobleem ligt. Zit verder niet op een sport of iets anders, dus heb weinig dingen om vrienden te zoeken. Maar ook al zijn vrienden bij zo'n vakantie niet 1,2,3 gemaakt, ik heb het gevoel dat het toch niets gaat worden, omdat er nu al een gat is gevallen na die vakantie. Je bent gelijk weer van elkaar vervreemd. In de vakantie was het leuk, maar daarbuiten niet meer.. daar heeftiedereen weer zn eigen leventje.

En dan is het een kwestie om dat eigen leventje te betrekken op iemand anders eigen leventje. Je hebt toch wel contacten overgehouden met mensen? Mss wonen er wel mensen in de buurt. Bel ze een keertje op of stuur ze een mailtje. Vraag of ze vakantiefoto's komen kijken of ga samen de stad in.

Ik bekijk het altijd zo:
als je nooit iets van jezelf laat blijken door niets te ondernemen met andere mensen zal er ook nooit een vriendschap komen en zullen mensen jou ook nooit meevragen. Oftewel toon gewoon belangstelling voor andere mensen door zelf dingen te gaan voorstellen om dingen te doen.

En als je geen mensen kent, over een jaar alsje van school af bent kan je ook altijdn og overnieuw beginnen. EN zit er ook echt niemand in je klas met wie je iets kan opbouwen?

Ik begrijp precies wat je bedoelt. Ik heb ook nauwelijks vrienden, een beetje zoals jij het beschrijft eigenlijk. Af en toe kan ik wel mijn gevoelens uiten maar meestal ben ik wat dat betreft best gesloten. Jammer dat je MSNadres niet op je profiel staat anders had ik je aangemeld. :p

er zitten wel mensen in mn klas, 2 meiden waar ik dus het meest mee omga, en iedereen ziet ons ookals vriendinnen, en zo zien zij mij denk ik ook, maar ik hun niet, omdat ik bij een vriendin heel iets anders voor stel: je vertelt elkaar alles, spreekt heel vaak af, enz enz, en dat doen wij niet

ooh dat hoeft niet hoor, met vriendinnen kan je ook af en toe (nja ligt eraan hoe vaak) bijvoorbeeld 1 keer per week afspreken. En je hoeft erlkaar echt niet alles te vertellen.

Dat bedoeld zij dus waarschijnlijk. Hun zien het als heel normaal dat je elkaar niet alles verteld of elkaar veel ziet enzo, maar het zou toch kunnen zijn dat *4 daar wel veel waarde aan hecht? We zijn toch niet allemaal standaard hetzelfde? Al vind ik dat wel veel mensen verwachten van een vriend of vriendin dat ze wel in bepaalde opzichten een beetje hetzelfde zijn. En dat zal misschien juist het probleem zijn hier...

Volgens mij gaat t er niet om of dat je sociaal van aard bent. Het gaat meer om je manier van presenteren, hoe zet je jezelf neer.
Uiterlijk heeft er ook veel mee te maken. Je kunt met iedereen wel durven praten, maar dat betekent niet dat je ook vrienden maakt.

Het hoeft ook niet altijd zo te zijn dat je hobby's of andere dingen deelt met elkaar. Je kunt juist het 'tegenover gestelde' van elkaar zijn.

Het gaat er ook niet om of je goed met iemand op kan schieten, of dat je met die gene kan lachen.

Het gaat om hoe er naar je gekeken wordt, en dus, hoe jij je op stelt. En daarbij komt zelfbeeld en uiterlijk absoluut bij kijken.

Ik heb datzelfde nu een beetje; ik heb veel kennissen, zoals de studiegroep of de toneelgroep, ik heb met iedereen goed contact, doe mee met alle gesprekken enzo... maar na verloop van tijd zie ik in die groepen mensen naar elkaar toe trekken en vrienden worden en voor mij blijft iedereen kennissen. Ik zou verder niet weten wat je kan doen om ervoor te zorgen dat je bevriend raakt met ze, want dan zou ik dat zelf ook wel doen :P. Het helpt ongetwijfeld om ervoor te zorgen dat je iets doet met 1 persoon samen, maar ik weet verder ook niet wát en hoe je daar voor zorgt ('hee, kom je bij me spelen?' schijnt niet meer bij mijn leeftijd te passen)
(ik heb overigens wel vrienden, maar die heb ik allemaal al heel lang)

Ja, dat klopt wel een beetje, denk ik.

Misschien is er niemand bij waarmee je écht goed overeenkomt?

Wat dacht je van "Hee, kom je bij me eten?" of "Hee, zullen we maandag gaan lunchen?" of "Hee, zullen we binnenkort eens naar die ene film gaan die we allebei willen zien en daarna nog even de kroeg in?"

:)

Hoezo? je kunt zo een vereniging binnen stappen en daar nieuwe mensen leren kennen. Hoeft niet eens een sportvereniging te zijn. Je zult versteld staan als je daadwerkelijk naar iets leuks gaat zoeken, over wat er allemaal wel niet mogelijk is. En het leukste is dat je er geen andere mensen bij nodig hebt :p :D

maar dat vind ik dan dus 'raar' om te vragen :P. Als je nog niet toevallig met een persoon duidelijk meer contact hebt dan met de rest, om dan meteen iets met z'n tweeen te gaan doen, en zonder de rest. Maar op zich is vragen om te komen eten of lunchen wel een goed idee, had ik nog niet aan gedacht, dankje :P. Andere mensen zie ik mensen mee vragen naar cafés en andere uitgaansgelegenheden, of samen gaan winkelen, maar dat vind ik niet leuk dus dan wordt het lastig :).

Pff, eigenlijk een best lastige vraag, hoe je vrienden krijgt :o overigens hoef je helemaal niet buiten school veel met je vrienden te doen hoor. Paar echt goede vrienden van me doe ik buiten school ook vrij weinig mee hoor, maar ik kan ze toch echt goede vrienden noemen :) Ook is het logisch dat je niet alles verteld, zeker niet aan mensen die je zelf niet echt je vrienden kan noemen. Als je dat ooit al gaat doen, moet er eerst een heel hechte vertrouwensband ontstaan: heel goede vrienden zijn dus.

Ik denk dat het 'initiatief nemen' zoals enkele mensen al hebben gezegd inderdaad een belangrijk punt is. Als je eenmaal beetje contact hebt met n persoon, gewoon dingen voorstellen enzo. Wat imo ook wel werkt is om bijvoorbeeld via MSN veel met mensen te gaan praten, kom je ook wel te weten of het goed met jullie klikt zeg maar. Als het dan eenmaal goed klikt, gewoon dingen buiten school doen als je dat leuk vind, dus dingen doen die jullie allebei leuk vinden. Dat kan natuurlijk van alles zijn :cool:

Hoop dat jullie hier iets aan hebben :)

mssn beetje lullig, maar: overdrijven jullie het niet? ik ken jullie situaties niet zo goed natuurlijk maar het is echt heel normaal om maar n paar goede vrienden te hebben hoor, dat is logisch imo.

en ik ben natuurlijk altijd bereid nieuwe vrienden te maken ;)

bedankt voor de tips, maar ik denk dat bij mij het probleem is dat ik niemand vind die bij me past, dat ik gewoon op zoek ben naar een leuke vriend/in maar dat ik, als ik iemand heb leren kennen, vind dat die persoon daar niet aan voldoet. Ook al zijn ze wel aardig, ik heb geen zin om dar iets leuks mee te gaan doen. ik heb vroeger wel een goede vriendin gehad, waar ik echt alles mee deed, maar dat gevoel ben ik nooit meer tegen gekomen bij iemand.

Je kunt misschien toch eens iets leuks doen met die 'vriendinnen' en vragen of ze ook een heleboel vrienden meenemen. Als je je een beetje sociaal opstelt, heb je misschien wat nieuwe contacten erbij.
Tis maar een ideetje :)

je kan blij zijn als je 1 of 2 ECHT vrienden/vriendinnen hebt in het leven..
mensen waar je mee kan lachen, huilen, die er altijd voor je zullen zijn afgezien van wat de situatie is.
en denk dat als mensen goed nadenken, ze realiseren dat bijna niemand die echt veel heeft...

Hoe zei Toon Hermans dat ook alweer?

Je hebt iemand nodig
Stil en oprecht
Die als het erop aankomt
Voor je bidt en voor je vecht
Pas als je iemand hebt
Die met je lacht en met je grient
Dan pas kun je zeggen
'k heb een vriend

ik vind het wel een leuke definitie...
vrienden, tsja, hoe maak je ze, hoe behoud je ze?
eigen initiatief is een vereiste, positivisme misschien ook wel.
je moet weten wat je wil, maar niet te veeleisend zijn.
probeer je open te stellen (je hoeft niet heel persoonlijke zaken te bespreken), vraag hoe hun dag is, hoe het met hen gaat. Mensen praten nou eenmaal graag over zichzelf.
wees vrolijk, toon initiatief, toon belangstelling en doe een voorstel voor een paar leuke uurtjes. herhaal dit een paar maal en voila, deze mensen zullen langzamerhand kennissen worden, oppervlakkige vrienden, misschien komt er nog eens een echt goede vriendschap uit ook.

en nee, clubjes zoeken (sport, toneel etc.) en je daar bij aansluiten is absoluut geen wondermiddel.
het zal altijd moeilijk zijn, zeker als de groepen al gevormd zijn, maar doorzettingsvermogen is een must.

(ook deze bijdrage, recept voor meer vrienden, zal verre van een wondermiddel blijken te zijn)

Ik herken mezelf best goed in jouw verhaal. Ik ben heel erg makkelijk in de omgang, weet met iedereen wel te babbelen, maar iemand kan uren met mij praten, en na afloop weten ze nog niks over mij, want over persoonlijke dingen ben ik ontzettend gesloten. (mensen zeggen altijd dat ik zo goed kan luisteren, hahah)

Ik heb ook geen "echte" vrienden. Wel heel veel mensen uit m'n klas en m'n omgeving waar ik gewoon wel eens leuke dingen mee doe enzo, maar nou niet echt iemand met wie ik van die diepzinnige gesprekken voer over persoonlijke zaken van mijn kant uit.

Sommig mensen schijnen het raar te vinden.. ik niet eigenlijk, ik ben altijd al zo geweest, en waarschijnlijk blijf ik ook altijd zo. Misschien ben jij ook wel zo, en mis je alleen maar echte vrienden omdat je denkt dat het van je verwacht wordt dat je ze hebt?

Oh, en bij clubjes of verenigingen gaan zonder dat je daar al mensen kent kan voor "ons soort mensen" eerder averechts werken. Heb je wel eens bij zo'n hechte groep gestaan als outsider? Dan weet je wel wat ik bedoel..

Nope, het klinkt niet zo makkelijk tussen mensen en mij :)