emotie
 

is het mogelijk om echt gewoon niet te voelen?

Ik voel me nooit echt alsof ik van iemand hou die ik ken...
Ik ben nooit verliefd
Ik ben nooit blij
Ik ben hoogstens af een toe geirriteerd... boos zou ik t niet willen noemen

(normaal zou het waarschijnlijk/misschien niet kunnen, maar je kent m'n geschiedenis niet :( )

Voel je dan echt nooit emotie? Ben je nooit eens blij dat je in je warme bed ligt na een zware dag? Kan je niet huilen als je het nieuws kijkt en nadenkt hierover...?

Echt geen emotie voelen lijkt me bijna onmogelijk...
Het niet kunnen uiten of zoals bv bij autisme
Wat men kan opmerken is dat de persoon hier weinig behoefte heeft aan contact met anderen, of dat het contact functioneel is, gericht op zichzelf en met weinig emotionele wisselwerking. Toch kan de persoon door emoties overspoeld raken, maar dan heeft hij er geen grip op
... lijkt me wel mogelijk.

Het gaat meer naar desinteresse toe denk ik...

Laten we maar niet direct van het ergste uitgaan. Ik had zelf mijn periodes waar het bovenstaande wel eens zeer goed van toepassing had kunnen zijn, maar dat betekent nog lang niet dat ik autistisch ben.

Wat hij beschrijft, kan bijv. ook door pesten komen; je word overvallen door talloze emoties waar je op dat moment niet mee kunt omgaan, waardoor je leert ze weg te stoppen .. met als gevolg dat je in latere periodes van je leven misschien in een gevoel van emotionele 'dufheid' ofzoiets verkeert.

Zou kunnen, hoeft niet :)

Hey :D ik gaf het voorbeeld autisme enkel en alleen als voorbeeld :D Om aan te tonen dat het vaak heel moeilijk is om emotie te uiten, waardoor je kan denken dat je het niet ervaart... Maar ik probeerde even duidelijk aan te tonen dat het bij ieders wel degelijk aanwezig is, alleen soms/ vaak moeilijk te uiten.

Kheb me weer verkeerd uitgedrukt?:)

Neuh, ik wil alleen niet dat de topicstarter gaat denken dat hij aan zoiets als autisme lijdt, want de gedachte alleen al kan je benadelen.

Van de kenmerken die bij autisme horen, dacht ik een tijdje geleden het merendeel te herkennen .. ik had periodes waar ik emotioneel gek werd, helemaal de controle verloor over mijn gedachten en soms dagen niet kon slapen. Inmiddels weet ik dat het allemaal opgekropte gevoelens waren; sinds ik erover heb gepraat met mijn ouders en mijzelf heb geinformeerd door boeken en diverse literatuur te lezen, weet ik wel beter.

Kennis is macht .. ook over jezelf ;)

Heb je ook nog vaak dat aspergersyndroom en autisme door elkaar gehaald worden ;) ( en nee ik suggereer niet dat IEMAND hier aan het asperger syndroom lijdt) Tis gewoon een opmerking

Besef, begrip en verkenning van emotie ook

hmmm..
Uit het feit dat je dit hier neerzet en er dus waarschijnlijk mee zit, blijkt toch wel dat je íets moet voelen.
Er zit je blijkbaar iets dwars en dat is toch een begin, niet?
Iedereen voelt, of je het nu wil of niet.
En op en dag kom je ook dingen tegen die je helemaal geweldig vindt, waar je je helemaal voor wil geven.
Geloof me, het is zo!

:)

Het asperger-syndroom is naar mijn weten niet meer dan een milde vorm van autisme, namelijk die van de hoger functionerende autist. Ik ken overigens iemand die hieraan lijd.

Met name het besef ervan denk ik. Weten dat een bepaalde emotie je handelen mogelijkerwijs beinvloedt, stelt je in staat daarop in te spelen.

ik kan me bijna niet voorstellen dat er ook maar iemand zou zijn die niet huilt als diegene het nieuws kijkt.. dat is toch onmogelijk ?!?!

Ik weet nu niet of het bovenstaande sarcastisch was of niet, maar goed :D

Je moet onderscheiden tussen hetgene wat er in 'de' wereld gebeurt .. en hetgene wat er in 'jouw' wereld gebeurt. Uiteindelijk ben je hier om je eigen leven te leiden (ja, met korte ei :p ) en niet om de last van de hele wereld te dragen.

En waarom zou die emotie onmogelijk zijn? Als ik nieuws kijk,.. najah ik kan er gewoon niet naartoe kijken. Pijnlijk... Huilen komt vaak voor. Ik begrijp niet dat iemand dit als onmogelijk gaat beschouwen als een emotie van een ander enkel omdat deze persoon die emotie zelf niet ervaart?

Je kan de twee levens als losstaand bekijken. Maar, jouw leven leid je toch in die andere wereld... ZE hangen onherroepelijk samen. Een klein besef van wat er dan in de wereld gebeurt lijkt me wel logisch. Dat het je aangrijpt eigenlijk ook wel. :confused:

Maar weet je in zijn geval wel of er sprake is van autisme / asperger?

Ik ben overigens ook een computerfreak en niet de sociaalste .. maar mijn prestaties op school waren gemiddeld, zelfs deels bovengemiddeld (in de exacte vakken).

De persoon die ik ken, was wel goed op school, maar vertikte het uiteindelijk om zijn opleiding te voltooien .. maar ja, met een IQ van 148 verveel je jezelf al tamelijk snel op school.

Ik vind besef het belangrijkste; begrip en verkenning helpen enkel en alleen bij het besef :) :p

Neuh :)

Besef van de wereld: ja. Ik besef me donders goed wat er allemaal in de wereld gebeurt. Mij aangrijpen: niet dermate.

Aangrijpen doet het mij pas als wat er in 'de' wereld gebeurt direct op 'mijn' wereld van invloed zou zijn. Er kunnen in Afrika jaarlijks duizenden aan Aids sterven, kut vinden doe ik het wel voor hun .. maar het is niet mijn probleem. Anderzijds, als hier de mogelijkheid bestaat dat terroristen morgen aanslagen plegen in Nederland dan is dat wel mijn probleem, omdat het mijn levenskwaliteit beinvloedt.

Het is een afweging; als jij serieus meent dat alles in 'de' wereld jou aangrijpt en je werkelijk wist wat er allemaal in 'de' wereld gebeurt .. dan ben je hoogstwaarschijnlijk rijp voor een psychiatrische inrichting :)

Dat zeg je dan ook heel leuk met zo'n smiley... :|

k zei ook niet dat alles mij aangrijpt in deze wereld. en dat ik alles weet wat er in deze wereld gebeurt...Het topictitel is EMOTIE. Ik nam het in een van mn eerste post op als een voorbeeld dat er bv wel mensen zijn die emoties (zoals huilen) kunnen ontwikkelen zeg maar voor dingen zoals het nieuws. Ik kan niet nieuws kijken en drie minuten later een flinke hap nemen en bulderen van het lachen. Ik vind het ook niet zo vreemd. Ik ben gewoon aangegrepen door deze wereld. IK zei niet dat ik er 'snachts van wakker lig. Daarvoor heb ik mijn eigen leven nog.

De wereld kan weldegelijk invloed hebben op wat er in jouw leven gebeurd. Mensen worden overtuigd door die dingen en zo zijn er bv de artsen zonder grenzen, en kijk naar heel dicht bij mensen die bewust veganist oid zijn.... Het heeft wel een invloed, dat is mijn mening.


Stuur me dan maar naar een psychiatrische inrichting... ;) Ik voel
me redelijk bij het besef, jong en onervaren ofzo he

Het is toch zo?

Maar goed ook :)

Om ome Wouter weer eens eer aan te doen: RELATIVEREN.

De enigste momenten waar ik mij aangegrepen voel, zijn die waar:

A)
Er een kans bestaat dat ze direct van invloed zijn om mijn eigen wereld.

B)
De beelden dermate schokkend zijn (bijv. personen die je uit de WTC zag springen .. je weet gewoon dat diegene schreeuwend te pletter viel, of als die geluk had daarvoor nog door shock het bewustzijn verloor .. of als je ziet hoe een gestoorde Mexicaan een groep schoolkinderen overhoop rijdt .. ernstige ongelukken waarbij menselijke extremiteiten verstrooid rondliggen in de omgeving .. enzovoorts)..

Heb ik dat ergens ontkent?

Ik vind het altijd minder als men niet over iets discussieren kan zonder persoonlijk te worden :)

stuur mij maar naar een psychiatrische inrichting... *oeps* daar zit ik al haha. maargoed, mij grijpt het wel heel erg aan, niet zeg maar het nieuws, maar wel hoe de wereld er aan toe is, daar kan ik nachten van wakker liggen, is dat dan zo raar??? heb je je ogen wel eens goed open gedaan en gezien wat voor een rotzooi het op aarde is met al die stomme mensjes.

Ja mij grijpen de gebeurtenissen op de wereld ook wel aan.. dat je dingen niet snapt waarom ze nou eenmaal gebeuren.. maar wat ik altijd denk is dat ik me er niet te druk om ga maken.. je komt het toch niet te weten en het is allemaal verspilde moeite zeg maar..

Wat de topicstarter schreef en de rest die hier op gereageerd heeft vind ik wel goed.. ik sluit me aan bij Frida en ******** (zo schrijf je het toch??).

Iedereen voelt iets.. iedereen heeft een emotionele kant.. of je nu wilt of niet.

Wat Frida of ******** al zei dat het opgekropt kan zitten vanwege gebeurtenissen in je jeugd.. dat is alleen maar een voorbeeld..

En denk es aan iets ergs.. stel je voor dat er iets met een van je vrienden of familie gebeurd.. zou het je dan nog niks kunnen schelen.. zou je dan nog niks voelen?!
Vraag ik me af..

Sterkte en Succes ermee..

Liefs
Kusss

Fantasygirl

Maar ik ga er niet van huilen. 't is ff minder om te zien en niet zo bevorderlijk voor de eetlust bij het avondeten .. maar echt lang stoor ik me er niet aan.

Ik meende in jouw reply iets te bekennen als "pfff, weer zo'n wijsneus die alles beter denkt te weten" :D

Ja hoor :) maar het is heel simpel: maak er gewoon het beste van voor jezelf. Nachten lang wakker liggen maakt de wereld er niet beter op :) je kunt beter dromen van iets leukers :)

Helemaal gelijk heb je ********.. dromen over iets leukers.. :)!!!
Iets veel leukers :D !!!

Nou goed..

Liefs
Kusss

Fantasygirl

;) :D

*giechol* :D
Neuh hoor ik sta geheel open voor andere hun mening ;)
En als ik zo iets zou denken, zou ik het wel duidelijk maken :o

Je vermeld btw zelf dus najah aangegrepen wordt door sommige beelden enzovoort... Wel daar vinden we dus EMOTIE.. en heo die emotie zich uit, is gewoon verschillend :) Najah eigenlijk dwalen we verschrikkelijk af


en dromen? Dat doe ik ook over dat andere, die ene ...:o