Helder blauw
 

Ik buig als takken voor de wind
een geheel in struiken
verhul het als halve waarheid
een bush-bush naar gebruiken

Zittend in de wacht
geslepen als houtskool in behoud
geduld in duizend leugens
bezeten van eeuwige nacht...

Durend
aanhoudend als kometen.

Zie mij hier staan
de kracht, de nieuwste aanwinst
fris als Frisk
geslepen als een eeuwige soldaat

Wat is trouw, als je mij niet erkent
jij, symbool voor alle staten
ik ben 1 met de mensen die je ziet
en dus gelooft

wat je ziet dat is er niet,
en al nooit geweest.

Staar in de verte
zie de eeuwige mos
in de eeuwigeheid gegoten
eeuwiger dan ooit...

Ik geloof niet meer in iemand
maar meer in alles in 1 gegoten
een team in stukken maar altijd
in eenheid een eenzaamheid gegoten

laat de boel maar gaan
de stukken zijn maar stukken
regisseer, mijn kanjer
alles naar jezelf

jezelf, je wereld,
je liefde
mijn liefde voor jou
kleur je grijs nu helder
blaiuw....

Ik vind het erg ruw.
Zo is in de laatste regel 'blaiuw' geschreven, lees ik twee keer 'gegoten' in één strofe en is 1 niet voluit geschreven.
Ook zie ik 'Frisk' staan, dat bevalt me niet;).

De ontvanger van dit gedicht, als die er is (zo scheen het mij toe) heeft het bemoedigende woordje onderin vast nodig en zal dit mooi vinden en er waarde aan hechten.

Ik misschien ook, als je hier verder naar gaat kijken en er wat moois van maakt, inkort, wat stippeltjes weghaalt enzovoorts. Nu doet het me niet zoveel.