Wel of niet vertellen?
 

Als je bij een psycholoog of psychiater loopt aan wie zal dat dan vertellen. Ik wilde het aan niemand vertellen. Maar mijn ouders hebben het toch aan verschillende mensen vertelt. Mijn vriedinnen heb ik het ook niet vertelt. ik wil straks namelijk niet door school gaan als de psychopaat. Misschien denk ik hier verkeerd over maar ik ken ook niemand die bij een psycho loopt.

Ik wil vragen hoe jij zou reageren als iemand je vertelt dat hij/zij bij een psycho loopt? En aan wie zal jij het vertellen als je er bij een loopt?

Alvast bedankt

ik zou er het (denk ik) niet raar of gek vinden. ik vind het knap dat je er met iemand over praat.


ik zou het alleen aan mijn beste vrienden vertellen!

een vriendin van mij loopt ook bij de psycholoog, maar dat vind ik helemaal niet gek, ze heeft gewoon een probleem en moet gewoon er mee geholpen worden, tzelfde als dat je gewoon naar een dokter gaat. je bent niet ineens gestoord als je naar een psycholoog gaat, tzou wat zijn, dan zouden er nogal veel psychopaten rond lopen in nederland!!

Ik heb ooit een aantal gesprekken gehad met een psycholoog en ben 3 keer bij een psychiater geweest. Ik heb het niemand vertelt omdat ik het gewoon geen big deal vond.

Als iemand mij dat zou vertellen, zou ik het echt niet gek vinden. Juist knap dat je die stap durft te zetten, iets wat ik van mezelf niet kan zeggen :s

Ik zou het alleen aan m'n beste vrienden vertellen, meer niet.

Ik zou het sowieso aan je beste vrienden/vriendinnen vertellen. Ik weet natuurlijk niet hoe jullie met elkaar omgaan, maar ik denk dat dat wel prettiger is voor jezelf. Bovendien kunnen ze je dan steunen. Als het goede vrienden zijn vinden ze je niet raar maar juist dapper.

alleen_meisje, puur hypothetisch(ofzo),

ik was een goede vriend van je geweest en ken je al een tijdje blablabla. Ik zou je echt niet 'ineens' raar vinden omdat je naar de psychater gaat:) Als het gaat om vrienden dan kan je het rustig vertellen, denk niet dat je ineens 'anders' bent dan andere momenten. Enige dat anders is is dat ze weten dat je naar de psyg gaat:)

ik heb er ook even gelopen.
mijn vrienden weten het, en??
ze vinden me er niks minder om

Aan m'n beste vriend(en), voor de rest zouden ze het best mogen weten. Maar ik ga het niet uitgebreid vertellen, als het een keer ter sprake komt zeg ik het gewoon.

Maar ik ga niet naar een psychiator en ben dat ook niet van plan te doen, dus ik kan er eigenlijk niet echt over oordelen. :)

Ik zou het aan niemand vertellen, omdat ik dat iets vind wat anderen niet aan gaat. Het is privé. Maar dat wil niet zeggen dat ik het vreemd zou vinden als een ander mij wel vertelde dat hij/zij bij een psycholoog of psychiater liep. Ik ken ook meerdere personen bij wie dat het geval is. Ik vind het alleen maar knap dat zij hulp hebben durven zoeken.

Tis je eigen keuze of je het verteld. Ligt eraan wat het probleem is, of ik het zou vertellen.

Ik zou het niet zo raar vinden , zou eerder nieuwsgierig zijn met wat eraan de hand is met mn vriendin en ik zou haar proberen te helpen. Of rekening mee te houden.

Je bent zeker geen psychopaat gelijk en als je het goed uitleg zegt niemand dat !

ik kwam er achter dat er heel wat meer mensen bij de psych of psycholoog komen dan ik dacht.
Dat maakte het voor mij ook makkelijker te accepteren dat ik ook bij een psychiater zit.



Ach het woord psychiater klinkt zo zwaar, maar het is niets anders dan een geestelijke fisiotherapeut

Allemaal heel erg bedankt voor jullie reacties!! (y)
Ik denk dat ik het maar ga vertellen aan mijn beste vriendinnen. Ik loop er toch minimaal een keer per week en nu zeg ik elke keer dat ik op controle moet. Maar laast zei ook een vriendin je bent drie dagen geleden nog op controle geweest.
Als ik ze het vertel hoop ik dat ze het goed opvangen. En me steunen want het is niet echt makkelijk. Maar ik wil ook absoluut geen medelijden want daar heb ik een hekel aan en schiet ik niks mee op.

Bij mij weet iedereen het, ik vind het geen big deal. Tis nu eenmaal zo, en de meeste weten ook heus waarom precies. Niemand heeft echt raar gereageerd, meer van die reacties als "Ow oke, nou alleen maar goed van je dat je eraan toe durft te geven" Dus och.

Ik loop er niet mee te koop, maar iedereen weet het wel van me. Maar ik zit elke ochtend op therapie, dus kan er ook niet om heen. Maar ik vind het prima, mensen moeten me nemen zoals ik ben, en als dit niet van me geaccepteerd wordt.. jammer dan.

Tegenwoordig lopen zoveel mensen erbij. Maar noem het gewoon zoals het heet en niet dat je naar de 'psycho' gaat want dan kom je wel dom over ja.

Hoe is het afgelopen?

K heb zelf ook bij n psycholoog gepsrekken gehad, en k heb t vaak gwoon verteld. Verschillende mensen heb k t wel heel bewust niet verteld, omdat k wist dat zij er gebruik van zouden maken, en me weer helemaal omlaag zouden halen. Soms voel je gwoon aan welke mensen je t kunt vertellen, en welke niet.

Verder zou k t eg nie raar vinden, omdat k weet wat een psycho bij je kan doen, hoeveel hij/zij kan veranderen in je leven (y)

Ik vind het heel normaal en ik zou niet raar reageren of iemand vreemd vinden omdat diegene in therapie is.

ik zou het aan niemand vertellen, puur en alleen om de reden dat ik geen zin heb in bemoeienissen van anderen.

Ikzelf ken ook niet veel mensen die bij een psych (of iets in die richting) zijn geweest. Ik denk dat het inderdaad door veel mensen (hoe stom ook) wordt gezien als een soort enge ziekte, of in ieder geval, iets wat niet zo hoort. Zelf heb ik daar niet zo tegenaan gekeken, ik stond uberhaupt niet zo vaak stil bij begrippen rond psychologen. Ikzelf vond het dapper van anderen dat ze die stap durfden te nemen en had er bewondering voor (zie topic: psych/stelling).

Zelf heb k ook bij een psych gelopen en praat ik wel eens bij de dokter. Vooraf wilde ik wel graag naar een psych omdat ik mijn problemen graag ten einde wilde hebben, maar ik ging niet omdat ik eerst wilde dat mijn ouders wisten wat er met me aan de hand was. Daarna ben ik er dus wel achteraan gegaan, toen ze het wisten. Ik vond het erg moeilijk om het aan anderen te vertellen, het liefst wilde ik dat zo weinig mogelijk mensen er vanaf wisten, maar nu kan/durf ik er al makkelijker vooruit (te) komen.

Toen ik daar nog heen ging, zei ik het gewoon als het ter sprake kwam. Waarom verbergen, het is niks om je over te schamen. :nono:

Hoe het is afgelopen??

Ik moet eerst nog een beetje moed verzamelen. En als de vakantie voorbij is (over 2 weken) wil ik het misschien toch aan wat meiden vertellen. Als ik er aan denk voel ik me al niet lekker maar het voor me houden is ook niet eerlijk tegenover hen.
Ik moet ze vertrouwen en me niet met hen vergelijken. Want daar word je ook niet goed van. Ik hoop dat is er over 2 weken nog hetzelfde over denk en het durft te vertellen.

(y) is niets vreemds aan vind ik. tuurlijk als iemand dat zegt denk ik van ehm jah kan. Maar wel als je het verteld dat het in het gesprek past en niet 123 jah ik kan het .... ;)

vind het wel stoer als je het doet en vind ook dat je je niet hoeft te schamen ervoor ;)

Ik zou het denk ik wel vertellen aan de mensen die dicht bij me staan, en mensen uit de omgeving. Niet iedereen, maar mensen die het mss. wel zouden willen weten. Nu heb ik ook wel het geluk dat ik veel mensen om me heen heb die het heel goed zouden oppakken, dus daar maak ik me niet druk om.

Psychopaat? Dat is iemand met een anti-sociale persoonlijkheidsstoornis :)
Anyway, ikzelf heb het er wel met vriendinnen over en klasgenoten zijn op de hoogte van het feit dat ik elke week een shrink bezoek. G'lukkig heb ik nog nooit meegemaakt dat ik om die reden anders benaderd werd, althans zo heb ik het niet ervaren.

zelf wilde ik in elk geval graag weten wie het wisten. dat is wel eens mis gegaan. dan schrik je even: 'weet jij het dan?' en heb je even geen tekst (nou ja, had ik dus), maar voorkomen dat mensen er achter komen kun je nooit.
nu zou ik het niet meer geheim willen houden, maar ik zou er ook zeker niet mee te koop gaan lopen. meer een soort publiek geheim willen simuleren misschien

ik heb ook lang bij verschillende psychologen gelopen.. was buiten schooltijden dusdaar wisten niet heel veel mensen van.. maar laatst was er sprake van dat ik terug zou moeten en toen heb ik t er met mn vrienden over gehad en toen pas een beslissing genomen.. (zij vonden dat ik wel moest gaan, ik heb een hekel aan psygs)

mijn zusje loopt opt moment ook bij een psycholoog maar die houdt t angstvallig geheim en zelfsik heb geen idee wat er aan de hand is met dr.. dus tja..