Kringen in het water
 

Een warme zomeravond, ik zat in het gras
en mijn hand veroorzaakte in het water
dit immense rimpelmeer.

En met mijn schouders opgetrokken,
angstig in elkaar gedoken, wachtte ik
tot de golven de oever raakten.

Onderwijl gleden tranen zó
in het water, dat meer kringen
kreeg dan ooit tevoren.

Ik durfde niet te kijken.
De aardbeving die daarna volgde,
zette mijn leven geheel op haar kant.

Oh, ik vind dit leuker dan wat je normaal schrijft geloof ik. Of in ieder geval, deze trekt mij wel :)

Onderwijl gleden tranen zó
in het water, dat meer kringen
kreeg dan ooit tevoren.

vind ik op de één of andere manier erg leuk. Alleen de laatste strofe vind ik wat minder, het is zo hard ineens, maar misschien past dat ook juist wel :)

misschien is het woord 'daarna' in de laatste trofe overbodig? ritmisch is hij niet noodzakelijk.

zette mijn leven op haar kant is weer een heel andere weg in de beeldspraak van tranen/rimpels/water die je in dit gedicht uitbouwd, hoewel het wel van doen heeft met de aardbeving.

ik denk en stop me please if I'm intruding:
Ik durfde niet te kijken
de aardbeving die volgde,
verdronk; ?(het meer, de tranen en de kringen)?

Wat dacht je van de kant van het meer, de oever? Jouw idee klopt niet met mijn idee van de betekenis. Een leven dat op haar kant gezet wordt, is iets anders dan een aarbeving die het meer, de tranen en de kringen verdrinkt. Vind ik. Maar toch bedankt hoor, en Thoughtful ook. :)