Nederlands Recht (erasmus)
 

Hey iedereen, zijn er hier mensen die hier Nederlands Recht aan de Erasmus gaan studeren? Ik heb dan een vraagje voor jullie: ik vind het nogal vaag, maar weten jullie nou wanneer je je kan inschrijven voor de mentor en werkgroepen??? Ik zie dat alles via internet gaat en ik vind het allemaal zo onduidelijk, dus please help!

Meestal kan dat een week voor de start van de werkgroepen. Zo is het iig op de RUN wel geregeld.

Dat ga ik ook studeren op het eur :)
Maar heb geen idee, zag het ook staan. Zulke dingen worden de eerste week wel uitgelegd, vijf september starten niet gelijk de colleges maar heb je eerst een soort kenningsmakingsweek waarin dat allemaal vast wel verteld wordt.

frg.sin-online.nl

Anyway, ik weet zelf niet precies meer ik dat zelf gedaan heb vorig jaar, maar er komt vanzelf duidelijkheid. Sowieso begint voor 2e jaars de inschrijving ook pas 22 augustus. Misschien hoor je het tijdens de EURekaweek, misschien pas aan het begin van het academisch jaar. Do not worry.

Ja, dan kun je lekker om 08:59 's ochtends klaarzitten voor de beste werkgroepen vergeven zijn. :)

Idd :D Anders moet je elke vrijdag verplicht om 9 uur actief meedoen.

Dat had ik ooit, moest ik op vrijdagochtend half 9 werkgroep volgen, terwijl op vrijdag normaal gesproken onze hele faculteit vrij is :(

Dus als ik het goed heb, begint de uni 5 september? En
22 augustus kunnen we ons al inschrijven? ik dacht dat 29 augustus de lessen/introductie begonnen.. (ik doe trouwens niet mee aan de Eureka-week). Krijgen we hierover nog wat bericht thuis gestuurd?

Hoi Amisha,

29 augustus wordt alleen het nieuwe jaar gestart meer niet. Dus op maandag 29 augustus kom je naar school en de rest van de week dinsdag t/m vrijdag ben je gewoon vrij. En 5 september beginnen de introductielessen. Ik doe trouwens ook niet mee aan Eurekaweek en heb er geen bericht over gehad.

Hmm, ok. Thnx voor de info

Verplicht actief meedoen met de werkgroep bij een rechtenstudie? Waar is dat? Utrecht zeker (?)... (n)

Amisha, wat waren jouw overwegingen om voor de EUR te kiezen?

Ik had verplichte werkgroepen bij mijn studie (IBA aan de EUR).

ik ook bij economie in maastricht,........... bij rechten is dat echter anders

Ik woon in Schiedam, dus het is niet ver. Enne, Rechten is er ook best goed.

Ligt er een beetje aan welke juridische richting je op wil. R'dam is een vrij jonge faculteit en biedt niet zo breed opleidingenaanbod als andere faculteiten (bv. UvA, UU, UL, RUG). Verder is R'dam niet slecht, maar absoluut ook niet één van de beteren in Nl (RUG, RUN, UvT).

Okay, okay, nu weten we wel dat je alleen de RuG goed vindt. :p

Jij hebt me door. :o :D

Krijg je betaald van de universiteit om zoveel mogelijk mensen naar Groningen te pushen? :evil:

Rotterdam heeft een aantal specialismen die daar echt het beste zijn, zoals verzekeringsrecht (het Verzekeringsinstituut van de EUR met professor Wansink aan het hoofd behoeft natuurlijk geen toelichting), zee- en binnenvaartrecht (Rotterdamse haven, spreekt voor zich) en het internationale handelsrecht en internationaal privaatrecht (zie het karakter van Rotterdam als wereldwijd handelscentrum). In Amsterdam, Utrecht en Leiden zijn ze zo verschrikkelijk ingeslapen, dat is gewoon schandalig.

:nono:

Handelsverkeersrecht werd kundig onderwezen in Utrecht. Colleges door Van Huizen, werkgroepen hoofdzakelijk door mw. Boon, een erg prettig ouderwets streng schooljuffrouwtype. :D

Van Huizen, is dat die man van die oersaaie reeks handelsrechtboekjes? (n)

Hmzz, moet ik nou mijn Rotterdamse trots verdedigen en proberen de EUR aan iedereen te slijten zoals NN dat met de RuG doet? :D :p

Liever niet, één colporteur is genoeg. :D :o

Yep. :D

dan hoop ik voor je dat zijn colleges leuker zijn dan die boekjes.

Ach, als hij ooit naar Groningen gaat, zing je weer een ander liedje. ;)

Nee hoor, Handelsrecht vind ik niet leuk, ook in Groningen niet. :o :D

Flipje van Huizen, toffe peer (Y)

Ik heb nog een vraagje over Nederlands Recht. Is het waar dat het eerste jaar nogal saai is, maar dat het daarna eh, leuk wordt? :p

Nee. :D

Wordt het ooit leuk? :p

Is het überhaupt leuk?

Zijn de volgende jaren wat boeiender dan het nogal saaie college dat ik heb mogen aanschouwen, namelijk, Inleiding privaatrecht. :o

Nou ja, enige nuancering past hier. Het eerste jaar wordt, kennelijk, door veel studenten saai gevonden, aangezien er met name dan aardig wat afvallers zijn. Naar mijn ervaring viel het wel mee. Maar wel geldt dat het eerste jaar en het vaste programma dat daarmee verbonden is (dat overigens, nadat je een richting gekozen hebt) uitloopt tot in het derde jaar meebrengt, dat je ook vakken moet volgen die je wellicht wat minder interessant vindt (voor mij waren dat strafrecht, int. recht en alle procesrechtelijke vakken). Of je de studie afgezien van zulke vakken voor het overige wel leuk vindt, hangt gewoon van je interesses af. Aardig is wel het theoretische karakter. Ik verafschuw practisch bezig zijn. :D

ach, sowieso, de eerste fase, zoals zo'n inleiding, bestaat toch vooral uit het thuis geraken in het terminologische. Wat betekent dit, wat dat. etc. Is natuurlijk niet erg opwindend. :)

Hmm ja, ik zit weer in de 'rechten is een optie'-fase. :bloos:

Ik zou het als een laatste optie bewaren. Heb je geen andere interesses, misschien taalkundig, of exact, wiskunde, natuurkunde. Me dunkt dat je daarin toch meer "intellectuele bevrediging" zult vinden.

Op zichzelf is rechten overigens geen kwaaide studie. Biedt ook een redelijk beroepsperspectief, als je daar je keuze mede door wilt laten leiden. Een uitstekende keuze voor degene die, na een matige VWO-gang, met een schone lei beginnen wil, aangezien rechten niet direct op enig middelbareschoolvak voortborduurt.

Daarmee zij overigens absoluut niet gezegd dat je in rechten geen intellectuele bevrediging kunt vinden. Juist als je het meer gaat beschouwen als een coherent systeem, bijvoorbeeld zoals de wiskunde of het natuurwetenschappelijk model, gaat het meer uitdagen. Want laten we wel wezen, het feit dat het recht in het leven is geroepen door de mens om de samenleving te reguleren, terwijl de natuur buiten onze wil om is ontstaan, is natuurlijk van volstrekt ondergeschikte betekenis als het gaat om de vraag wat wetenschappelijke en intellectuele bevrediging kan opleveren.

Uiteraard hebben we het dan wel over het serieus bedrijven van de rechtswetenschap. Dus niet het kleuterschoolwerk als leren wanneer een bouwvergunning wel of niet verleend mag worden, of wanneer X aansprakelijk is voor Y's schade, maar het mede bedrijven van naastliggende en aangrenzende disciplines: de rechtsfilosofie, de rechtssociologie, de metajuridica en de rechtsvergelijking.

Natuurlijk moet je wel in de gaten houden dat er velen zijn die gedurende hun hele studie en verdere beroepsleven nooit het concrete niveau ontstijgen en voor wie het recht altijd een verzameling droge regeltjes in een wetboek blijft, die mechanisch moeten worden toegepast op diverse casus. Als je wilt kun je je hele studie gewoon boeken van buiten leren en ook later de eigen inbreng zeer beperkt houden. Maar dat de eerste twee à drie jaren van een wetenschappelijke opleiding saai zijn zal nauwelijks verbazen.

Nederlands Recht is de breedste juridische opleiding die er is en bevat heel erg veel verplichte vakken in de bachelor.

Daarom heb je, met name in het eerste jaar, erg veel vakken die geen van allen ergens wat dieper op in gaan. Veel gehoorde klacht van studenten is dan ook wel dat ze 'heel weinig van heel veel' leren.

Als je wat verder komt in je studie, kun je een specialisatierichting kiezen en je daar op gaan richten. Vakken die je niet leuk vond in je eerste jaren hoef je dan niet mee verder, je kiest dan gewoon een andere richting.

Zoals nare man ook al aangaf, het is ook nog een groot deel hoe je je studie doet. Op zich is er best nog wel iets leuks van te maken door je ook vragen te stellen naar het hoe&waarom van het recht in het mèta-juridische en rechtstheoretische vakgebied. Dát is naar mijn idee ook de meerwaarde van de academische rechtenstudie in vergelijking tot de reeks jurisiche HBO's.

Overigens kan ik me héél erg goed voorstellen dat je een college inleiding privaatrecht niet leuk vond. Ik heb na drie jaar privaatrecht nog nooit kunnen inzien wat er zo geweldig leuk aan is en heb daarom dan ook voor een publiekrechtelijke master gekozen. Voor mij geen privaatrecht meer. :)

Het is intellectueel natuurlijk veel bevredigender om je te verdiepen in staatsrecht, om er vervolgens achter te komen dat in de praktijk al die mooie ongeschreven regeltjes door populisten met voeten worden getreden, dat het uiteindelijk altijd dom plebs is dat iets beslist waar het zelf niets van begrijpt en dat je het tot overmaat van ramp ook niet eens echt bij de rechter kunt afdwingen. ;)

Laat mij er toch in geloven dat ik al die op macht beluste populisten kan adviseren hoe ze op een staatsrechtelijk verantwoorde wijze hun werk kunnen doen. :D

Met dien verstande, dat dat verschil principieel is, dwz dat het bestaan van het systeem niet hangt aan het bestaan van onderzoek ernaar (het mag dus best een menselijk systeem zijn) . Dat is nu juist wat mij in toenemende mate stoort aan het recht: zonder juristen geen recht, het object van onderzoek bestaat niet zonder de "onderzoekers". Natuurlijk is het een systeem, natuurlijk is het in ieder geval ten dele goed doordacht, maar feit blijft dat je je beweegt in een speelveld dat door anderen geschapen is. Er valt niks te ontdekken. Inzoverre verschilt het recht niet van kruiswoordpuzzels of computerspellen. Ze kunnen uitdagend, zelfs prikkelend zijn, maar ze leveren geen nieuwe inzichten op. Overigens, je kunt weliswaar als jurist zelf meebouwen aan het systeem -dat zou je de academische component kunnen noemen- maar wetenschappelijk wordt het daardoor niet. Voorzover wetgeving al steunt op wetenschappelijk onderzoek, dan op bv. op economische inzichten.

:)

Dat er niets te ontdekken valt ben ik niet met je eens. Denk aan de vindingrijkheid van rechtssubjecten die altijd tot een oneindige hoeveelheid nieuwe nuances en schakeringen leidt. Of denk aan de taak van de rechter in ons staatsbestel, die immers bij zijn rechtsvindende en rechtsvormende taak rekening moet houden met maatschappelijke opvattingen en veranderde omstandigheden, met andere woorden exogene factoren die niet altijd te voorzien zijn en die in zekere zin ook 'ontdekt' moeten worden bij de rechtstoepassing.

Overigens ben ik het ook niet met je eens dat het karakter van 'wetenschap' bepaald wordt door het karakter van het onderzoeksobject. Wetenschap is, althans naar mijn mening, juist veeleer een benaming voor de methodiek en methodologie en niet zozeer voor de aard van het onderzoeksobject zelf. De taalkunde en de geschiedkunde kunnen zeer goed als wetenschappelijke disciplines worden bedreven. Nu zou je daarvan kunnen betogen dat taal en de loop van de geschiedenis evenals de natuur en de wiskunde dingen zijn die 'ontdekt' moeten worden, maar dat ze onafhankelijk van de mens bestaan valt van taal en geschiedenis niet vol te houden. Ik zie dan ook niet in waarom het feit dat de academische component bij de rechtswetenschap gering is, zou meebrengen dat dan ook de bestudering van het recht of wetgeving geen wetenschap zou zijn. De natuur op zichzelf is ook geen wetenschap, het is de (manier van de) bestudering van verschijnselen die wetenschap(pelijk) is.

Met andere woorden, een 'materieel wetenschapsbegrip' dat jij kennelijk voorstaat als ik het goed zie, laat zich zeer wel verdedigen. Die mening deel ik echter niet, al is het alleen maar omdat je dan een nogal eenzijdige en ongewoon enge definitie van wetenschap krijgt. Dan kunnen ook NWO en KNAW hun subsidiestelsels wel volledig in de prullenmand gooien. ;)

Dat klinkt allemaal tamelijk abstract, nare. :D

Hoe dan ook, als een rechter bv. veranderde maatschappelijke omstandigheden "ontdekt", doet hij dat dan als wetenschapper? Wat voor methode gebruikt hij daarvoor, die maakt dat aan zijn "theorie" over maatschappelijke veranderingen een wetenschappelijke betekenis kan worden gehecht, hanteert hij een andere methode dan willekeurig welke verstandige burger die het nieuws bijhoudt, doet ie statistisch onderzoek? :) Me dunkt, een rechter verricht geen sociologisch onderzoek. Mensen, ook rechters, ontdekken dagelijks dingen, dát bestrijd ik niet. Maar wetenschap is het niet.

Voor de goede orde, ik beweer niet, dat onderzoeksobjecten pas wetenschappelijk benaderbaar zijn als ze onafhankelijk van de mens bestaan (wat tamelijk onnozel zou zijn), de menselijke geest en het menselijk lichaam zijn uitstekend bestudeerbaar. En natuurlijk zijn geschiedkunde en taalkunde wetenschappen. Het verschil is dat de taal een systeem is, dat onafhankelijk bestaat, niet van de mens, maar van de discipline die haar onderzoekt. Ook bosjesmannen spreken een taal, maar het recht bestaat alleen in de hoofden van juristen, een systeem dat ze saampjes bedacht hebben. Dat een maatschappij "van nature" behoefte heeft aan regeltjes, impliceert nog niet, dat die regeltjes voor het oprapen liggen. Aan natuurrecht doen wij geloof ik niet. :D

Ik zeg dus, zo'n geconstrueerd systeem is niet wetenschappelijk benaderbaar. Reeds omdat het verandert, en dat niet volgens een systeeminterne logica, maar simpelweg door ingrijpen van de wetgever, hoe goed de redenen (die, als ze op wetenschappelijk inzicht berusten, niet-juridisch zijn) voor dat ingrijpen ook mogen zijn. Maar ook omdat maar de vraag is, in hoeverre echt van een systeem sprake is, dus of het systeem compleet is. Het blijft immers mensenwerk.

Maar heb jij wellicht een concreet voorbeeld van rechtswetenschappelijk onderzoek, waaruit blijkt van de wetenschappelijkheid ervan? Wat levert een bestudering van het systeem van de faillissementswet op? Kunnen daar veralgemeenbare en falsificeerbare uitspraken over gedaan worden? Welke methode wordt gehanteerd?

Ik formuleer mijn standpunt nogal kras en zonder alteveel voorbehoud, omdat me dunkt juist dan onjuistheden aanwijsbaar moeten zijn :)

Dit is wel het meest belachelijke wat je tot nu toe geschreven hebt. Geen enkele wetenschappelijk gebied is statisch noch compleet, en om dat als reden aan te voeren dat een dergelijk systeem niet wetenschappelijk benaderbaar is, slaat als een tang op een varken omdat je daarmee wel heel erg miskent hoe de andere wetenschapsgebieden er uit zien. (n) Pak eens wat algemenere wetenschapsfilosofie uit het rek joh.

NB Verwacht geen snel antwoord, ik reageer vanuit Polen. :p

Ik ga in het najaar maar weer eens naar een meeloopdag van de EUR.

En als college kies ik...

Inleiding strafrecht.

en geen commentaar! :p

Goed, het gaat mij eigenlijk ook iets te ver om te beweren dat de rechterlijke activiteit wetenschappelijk is, hoewel er ook mensen zijn die dat wel betogen (zie bijv. Franken in het themanummer 'De rechtswetenschap', NJB 2004, ik geloof nr. 26). Maar degenen die onderzoeken op welke manier dergelijke veranderde omstandigheden het oordeel van de rechter hebben beïnvloed, hoe die zijn geïncorporeerd in het tot dan toe bestaande jurisprudentiële stelsel, zou ik wel degelijk wetenschappers willen noemen, uiteraard in de definitie die jij net aanhield.

Vanzelfsprekend, maar het vloeit logischerwijs uit mijn bovenstaande definitie voort dat het niet onderscheidend is of het onderzoeksobject onafhankelijk van de onderzoekers kan bestaan. Ik ben dan in feite bezig mijn idee over de rechtstoepassing en rechtswetenschappelijk onderzoek in te passen in jouw definitie, maar laten we niet vergeten dat ik die definitie al niet onderschreef om mee te beginnen. ;)

Wederom, ik zie nog steeds niet in waarom het feit dat een min of meer samenhangend en consistent geheel van regels niet als systeem zou kunnen gelden. Dat het niet 'volledig' is, moge natuurlijk duidelijk zijn. De opvatting dat al het recht al bestaat en in ergens in het luchtledige zweeft, dat de rechter alleen maar hoeft te ontdekken waar de juiste regel zich bevindt, daar hebben we al langer mee afgerekend. Het systematisch ordenen van het bestaande materiaal leidt niet tot een volmaakt systeem dat overal sluitend is, zoals we nu weten als we de activiteiten van de Pandektisten bekijken.

Dat ingrijpen door de wetgever onverbiddelijk zou meebrengen dat er geen sprake meer is van een systeem bestrijd ik ook. Dat ingrijpen van de wetgever is weliswaar in staat het door ons bestudeerde geheel van regels te veranderen, maar dat neemt niet weg dat de activiteiten van de wetgever zelf ook onderdeel is van een systeem, zowel sociologisch (wat wel een echte wetenschap is in jouw definitie) als juridisch (wat het dus niet is). Uiteindelijk berust zelfs de hoogste legitimatie van de meest wereldomvattende verdragen niets 'eigens', het komt niet ergens vandaan, het zal altijd man-made blijven. Maar wanneer we het recht op nationaal niveau bestuderen is dat voor ons zover buiten ons blikveld als onderzoekers dat we het gewoon moeten accepteren. Natuurlijk een surrogaatoplossing, maar daarom voor mij niet minder geldig.

Verder zie ik niet in waarom vele andere wetenschappelijke disciplines als de sociologie en de taalkunde dan wel zouden voldoen aan het predikaat 'bestudering van een volmaakt of volledig systeem' aangezien de inzichten daarin ook constant wijzigen, sterker nog in het geval van de sociologie zelfs júist onder invloed van het recht. Zoals ik al zei, in jouw visie blijft alleen de natuurkunde over als wetenschappelijke discipline, omdat we daar praten over een sluitend systeem, namelijk gevormd onder invloed van de wetmatigheden van de natuur. Dan zou zelfs de wiskunde er buiten vallen, omdat onze manier van sluitend krijgen van het systeem van de wiskunde ook puur mensenwerk is (en er nog steeds vele wetenschappelijke problemen zijn die openstaan en in eeuwen niet beantwoord zijn).

'Insolventie in economisch perspectief' van A.M.J. van Amsterdam (diss. Tilburg 2004) is wel een mooi voorbeeld. Heb het zelf nog niet gelezen maar wel een mooi voorbeeld van interdisciplinair wetenschappelijk onderzoek dat toch primair tot de rechtswetenschap gerekend moet worden.

Kun je geen Inleiding Staats- of Bestuursrecht kiezen?

Nee. Bovendien lijkt me dat niet leuk.

En ik ga nog een meeloopdag Bestuurskunde doen. :)