"As long as your army keeps perfectly still"
 

Voor Abby en de wegen,
want ik loop niet graag in een loopgraaf.


Als je jarig bent hoef je niet af te wassen,
maar zo leeg als het veld dat vol leger ligt
en de grassen platgekist

ren je naar binnen en mis je,
raak je de muren daarna dan de jassen
vallen van het haakje.

Ik hoor ze praten en ze lachen
en ze roepen: ‘Zij daar, zij daar!
Zij is vast nog veel te jong,
voor deze borden af te wassen.’

Maar ik denk dat ze dood is.


--- --- ---

Voor C en haar oceaan,
want bergen passen meer bij mij.


Er komt een dag dat alle woorden voor de huizen,
voor de vijvers, banken, parkjes en
de hemel opgeraakt lijken te zijn
en alle metaforen voor haar ogen
- als de zee diezelfde hemel,
de blauwe wikkel van een snoepje - ook:
ze komt niet meer maar kent nog wel en soms opeens is ze er toch,

je vraagt je af of je zal zeggen van
'Je moet niet weg, en moet dat wel dan moet je toch
nog altijd véél meer hier bij mij zijn'

en of je dan je dromen opgeeft.
(Of niet.)

Maar heel verstandig houd je steeds
je mond weer want haar ogen die zo
op een lentedag soms lijken
doen je
denken aan de dag in mei
waarop een wijze man eens zei:
'Als ze het weet ben je haar kwijt,'
of dat je je dat niet herinnert,
omdat het nooit gebeurt is, je er
zelf aan dacht, nog net op tijd.

Omdat jíj wist hier al alles van,
omdat soms is iedereen wijs man.

Niemand reageert op een gedicht van CSN :eek: Hoe kan dit :eek:

Je eerste gedicht vind ik echt geweldig! Hij is wel lastiger om te begrijpen dan je eerdere gedichten, platgekist duurde even voor duidelijk werd wat je bedoelt.

leeg- leger is leuk net als mis je

alleen voor deze borden af te wassen.’ snap ik (nog) niet helemaal.

je tweede gedicht kom ik nog op terug..

Ik ben op vakantie geweest en men is me vergeten :eek:.

Erg bedankt voor je reactie :)
De zin die je zei niet helemaal te snappen slaat terug op de beginzin: het jarig zijn (het ouder worden), het niet af te hoeven wassen en daarna mensen die daarom denken dat je het dus niet kunt (het afwassen was hier slechts een voorbeeld).

Het tweede gedicht was eigenlijk eerst een stukje proza. Misschien passen ze niet bij elkaar, maar ze horen toch zeker wel samen. Beide in de categorie 'voor iemand' en 'zie mij eens stiekem sentimenteel doen'.

Ja dat dacht ik al :) maar ik dacht dat je expres 'voor' had gebruikt in plaats van 'om' wat logischer klinkt (vind ik).

Zij is vast nog veel te jong,
om deze borden af te wassen.’

Of klopt mijn Nederlands nu niet?

Het eerste gedicht:

Het doet me eerlijk gezegd erg weinig. Misschien komt dat doortdat de zinnen af en toe lijken te ontsporen, en ik dacht eerst dat je het expres had gedaan maar dat komt de leesbaarheid en het inlevingsvermogen niet ten goede. Het gaat dan met name om deze zinnen:

raak je de muren daarna dan de jassen
vallen van het haakje.
(Daarna dan de jassen, die van het haakje vallen?)

Zij is vast nog veel te jong,
voor deze borden af te wassen.’
((...)om deze borden af te wassen?)

Verder vind ik het gedicht ook wat vaag, het 'maar ik denk dat ze dood is' kwam voor mij helemaal uit de lucht vallen. Misschien was dat ook de bedoeling, maar ik kan het niet duiden. Het lijkt niet te passen. Ik heb ook het idee dat ik het gedicht niet goed begrijp; mijn interpretatie zou zijn dat het gaat om een meisje dat nog heel jong was en in de oorlog werd neergeschoten en nooit meer de dingen heeft kunnen doen waar ze eerst nog te klein voor was. Maar dan vul ik zelf ontzettend veel in. Opzich is het niet eens al te vreselijk dat je gedicht zo vaag is, maar dan kun je dus wel dit soort interpretaties verwachten. (en tegen alle ongeschreven regels in, kun je het gedicht uitleggen?)

---

Het tweede gedicht:

De afbrekingen vind ik in dit gedicht wat vreemd. Het lijkt erop alsof je dat gedaan hebt om het toch maar vooral een gedicht te laten zijn. Bijvoorbeeld bij deze stukken:

Maar heel verstandig houd je steeds
je mond weer want haar ogen die zo
op een lentedag soms lijken
doen je
denken aan de dag in mei


omdat het nooit gebeurt is, je er
zelf aan dacht, nog net op tijd.

Wat ik dan wel weer een hele goede afbreking vind is:

voor de vijvers, banken, parkjes en
de hemel opgeraakt lijken te zijn

Dat is heerlijk dubbelzinnig. Verder vind ik het (Of niet.) niet zo mooi, het komt me vaag bekend voor alsof ik het zelf al eens bedacht had en ik vind het gewoon niet zo origineel. Ik snap wel dat je die boodschap erin wilde hebben, maar ik had dat persoonlijk liever op een andere manier geformuleerd gezien. Oh ja, en het slot vond ik ook niet al te denderend, omdat je het jezelf zo makkelijk lijkt te maken door de zinnen op een andere manier te rangschikken zodat je eindrijm krijgt. Als je graag met de zinnen wil goochelen waardoor je geen echt lekkere zinnen krijgt, doe het dan juist zodat je géén rijm krijgt, dat maakt op mij meer indruk. Verder vond ik het wel een goed gedicht.

Tot slot. Ik vond ze allebei wel oké, maar toch vond ik sommige andere gedichten die ik van je gelezen heb veel mooier. Ik weet niet precies waar het aan ligt, misschien zijn deze gedichten voor mij minder origineel, of ik verwacht teveel, of ik begrijp je niet. Het ligt in ieder geval aan mij, of het daarnaast ook aan de gedichten ligt is een tweede.

Nee,
ik denk dat het komt doordat ze te persoonlijk zijn.
Dat besef ik nu pas, terwijl ik de hele tijd al wist dat ze voor twee bepaalde personen geschreven zijn, en voor het grootste gedeelte ook over die personen gaan.
Het 'voor' in plaats van 'om' staat er expres. Ik weet dat het geen correct Nederlands is, maar laat het toch staan, omdat ik zelf houd van dat soort dingen, die niet kloppen of net wel, en omdat ik 'om' hier gewoon lelijk vind.

Ik kan het gedicht uitleggen. Het is eigenlijk twee dingen door elkaar. Het ene gedeelte is het 'jarig/afwassen' gedeelte, en het andere het 'army-leger/dood' gedeelte. 'Deel één' gaat over mijzelf. Het zijn herinneringen van mij: verjaardagen waarop je niet af hoeft te wassen en jassen die van de kapstok vallen als je er langs rent. De muren zijn gebaseerd op iets wat Abby me ooit heeft vertelt en wat ik hier liever niet wil plaatsen. Dat is ook waar het andere begint: De titel komt uit een lied dat Abby en ik allebei mooi vinden (vandaar de aanhalingstekens). Het gedicht is dus geschreven voor Abby. Het leger slaat terug op de titel, het dood zijn van het leger in feite ook, al weet ik niet of de schrijfster van het lied van de titel dat bedoelde met 'perfectly still'. De laatste regel zegt simpelweg wat ik vrees: dat Abby dood is.



In wat je bij gedicht twee over het 'Of niet' zegt geef ik je helemaal gelijk. Ook dit gedicht is meer een gevoelsgedicht dan de meeste van mijn anderen en geschreven voor een bepaald persoon. Eigenlijk is het een liefdesgedicht.


En heel erg bedankt voor je uitgebreide reactie :).

oh, csn, inmiddels 15, waar blijft de tijd?

Ik vind het nog steeds allemaal geweldig. Je schrijft al zo volwassen.

Ik houd van de stijl van schrijven van het eerste gedicht. Reynaert vindt het te vaag, maar ik zie dat niet echt als een probleem. Het ontspoort, maar dat hoort er volgens mij bij. De slotzin vond ik de eerste keer heel passend, maar de keren daarna steeds minder. Hij is zo goedkoop, vergeleken met de vorige zinen.

Het tweede gedicht spreekt me dan weer niet aan. Ik weet niet wat het is, maar ik houd niet zo van die verhalende gedichten. het is op zich wel aardig geschreven, maar doet niets met me. Te persoonlijk zeg je zelf. Misschien is dat het ook wel.

Misschien dat ik nog wat uitgebreider reageer als ik wat geslapen heb.

Je bent weer terug! :) En sorry voor de up, ik lees hem nu pas.

Ik lees de lange reacties van Reynaert en Halogeen maar even straks pas, want dat beinvloedt toch alleen maar mijn mening.

Het eerste gedicht vind ik echt weer een CSNgedicht, omdat het origineel is en vanwege de woordkeuze en de zinnen die af en toe nauwelijks op elkaar aansluiten maar dan toch lijken te kloppen. (nu heb ik toch de andere reacties gelezen:) Ik vind júist die slotzin mooi, juist omdat het uit het niets lijkt te komen. Dat is juist wat jouw gedichten vaak zo mooi maakt, vind ik.
Als ik dan jouw uitleg erbij lees, moet ik het allemaal weer heel anders opvatten, maar toch vind ik het mooi. Juist dat dubbelzinnige.

Het tweede gedicht vond ik eerst wat minder, maar vind ik nu toch ook wel weer wat hebben (ik wacht nog op een gedicht van jou dat ik écht niets vind). Het voor... voor... voor in de eerste strofe stoort me een beetje. Het klinkt wel mooi, maar je hebt het vaker gebruikt, iets wat erg op die zinsconstructie lijkt, in andere gedichten.
Verder is het een gedicht waarbij ik weg ga dromen, dat fijn leest, en dat maakt het al mooi. Ook al vond ik hem eerst wat ontoegankelijk.